Never Promise Again

Chapter 35

Naya's Point of View

"Nurse, pasenya na po kayo, ah. Naabala ko pa kayo. Pero salamat sa pag-babantay sa anak ko, ah."

Tumingin kaming dalawa ni Charles sa Mama niya, sa stepmom pala niya na kalalabas lang galing banyo. Napansin ko rin agad na hindi nga sila mag-kamukha ni Charles. Lumapit siya rito at hinaplos ang ulo nito.

"Ayos lang po. Trabaho po namin 'yun." Ngumiti ako sa kanila. It's not big deal. "Sige po, mauuna na rin ako." Tumingin naman ako kay Charles. "Bye, Charles. Pagaling ka pa, ah."

"Bye po, Nurse." Paalam nila at lumabas na 'ko ng silid.

Iniisip ko pa rin sila Charles at ang stepmom niya. Kahit na hindi niya 'to tunay na anak ay nakikita kong mahal niya 'yung bata at mahal rin siya ni Charles. Nakakatuwa naman.

I'm starting to believe that not all the time, blood is thicker than water.

Kinabukasan ay pumasok na si Felix. "Kumusta ang birthday natin?" Tanong ko agad ng umupo siya harapan ng desk ko.

"Ayos lang. Masaya. Sabay tayong mag-lunch, ah. My treat as a celebration to my birthday yesterday." Pag-aya niya na agad kong sinang-ayunan.

"Sure. Maluwag rin ang schedule ko ngayong araw. Kaya maaga tayong maka-kakain." When the lunch break came. I personally informed the head nurses that'll go out for lunch.

Felix and I went out to the nearest restaurant. Kumakain lang ako habang nakikinig sa mga kwento niya tungkol sa mga ka-ganapan sa birthday niya kahapon. Tawa na lang din ako ng tawa sa mga pinag-gagawa ng kaniyang pamilya sa kaniya.

When we finished eating, Felix ordered a take out food. Kumunot naman ang nuo ko. Para kanino naman 'yun? Para sa kaniya kaya? Gutom pa yata siya.

"For your secretary." Sabi niya bago pa 'ko mag-tanong.

"Taray, ang bait-bait mo naman." I gave him an amusing smile.

"Ako pa!" Tumawa naman siya. Umalis na kami ng restaurant at nag-lakad pabalik ng hospital. Siya 'yung may dala ng take-out food.

Naalala ko tuloy bigla 'yung araw na nakita ko sila. Ano ba? Bakit naman kasi bibilhan ni Felix si Ella ng pagkain kung wala, 'di ba? Is there something going on between the two of them?

I really want to ask them, but we're co-workers. Ayoko kong magkaroon ng ilangan sa kanilang dalawa sa trabaho dahil lang sa isang tanong ko.

"Naya." Tawag sa'kin ni Felix. Nag-iba ang tono ng boses niya. Naging seryoso.

"Yes." Sagot ko. Hindi ako lumingon sa kaniya at diretso pa rin ang aking tingin sa harapan.

"Wala lang. Ang pangit ng regalo mo sa'kin!" Agad ko naman siyang tinignan ng masama. Ang kapal ng mukha ng lalaking 'to, ah.

"Pangit? Oh, akin na balik mo sa'kin." I gestured my hand to him.

"Wala na. Na-ibenta ko na! Sabi nga sa palengke halatang mumurahin, e!" Humalakhak pa siya, talagang inaasar ako.

"Sapakin kita d'yan, e." Tinarayan ko siya at mas tumawa pa siya lalo. Naka-balik na kami sa hospital at bumalik na rin kami sa trabaho.

Muli akong bumaba at pumuntang nurse station ng may biglang isinugod na pasyente. He's lying in the gurney. He was shot lethally in the stomach and he needs to undergo a surgery, otherwise he'll run out of blood and eventually die.

I went back to my office after getting information. After few hours, I heard from Ella that the surgery is successful and the patient was transferred to a room to rest.