THIS LOVE

CHAPTER 2

Chapter 2

"Irene! Wait lang" Bigla akong napatigil sa paglakad nitong mansion na pag-aari ng kaibigan ko... si Selene nga.

Ang ganda niya, kahit sino mapapahanga talaga. Lalo na kung lubusan mo pang makilala ang napakabuti niyang pagkatao.

Nakita ko siyang, kumuha sa kit niya sa bag. It was a different kind of white hairclip.

"This one, kasi para parehas tayo" Tapos naramdaman ko na lang na nilalagay niya na ito sa buhok ko.

"Sobrang bagay sayo, Irene" She said smilingly.

"At ito pa, liptint please accept this. Kasi para talaga ito sayo" Sobrang tuwa ang nadama ko ng ipimagsiklop niya yung pink liptint sa palad ko.

"Ang ganda ng childhood and until now best friend ko" She said while looking into my eyes.

Bigla ko siyang niyakap ng mahigpit. "Thank you Selene, sobrang bait mo talaga sakin. Hindi man lang nagbabago... Sana hindi magbago ka at sobrang magalit saakin"

"Hey, hindi yan magyayare. Promise!" And we did our pinky promise.

After that we separated to go on our different school. Sobrang exclusive kasi ng school ni Selene. Her parents are so kind also. Nag-offered sila na don na lang daw sana akong pumasok. They even said na sagot naraw nila ang tuition fee. Pero ayaw kong mahirapan si Mama sa ibang mga fees. School lunch lang don, ay pang-one week ko ng fare.

Okay na'ko sa Academy na pinapasukan ko. Tiis tiis muna as long as na nagpapatuloy tayo sa pag-aaral. Sa araw na'to, ay sumakay nako sa isang pam-public bus. I'm wearing our school uniform na skirt and blouse.

"Irene naman eh, ba't hindi yung Team ko. Ba't hindi sila ang nagkatuluyan. Ba't ganon ang ending sobrang nakakadurog puso. Iaano ba kita"

Hala, naapektuhan talaga si Claire sa nagawa kong ending don.

"I need explanation Irene, bakit naman ganon. Pinakilig moko sa una tapos dinurog moko sa hulihan. Alam mo namang ayaw na ayaw ko sa mga plot na pinagtagpo pero hindi itnadhana" And I begun patiently explained to Claire, kung ba't ganon ang naging ending, at kung ba't ganon ang mga nangyare sa bandang hulihan.

"Ano ba naman kasi, may mga bagay sa mundo na akala mo sila na pero hindi pala" Nasabi niya.

Nag-isip ako ng makakapa-cheer up ng mood niya. "Don't worry, itong susunod na susulatin ko ay hindi na sad ang ending. I will work hard for the characters na maging deserving sila sa outcome na sila talaga, ang magkakatuluyan" At tama nga ang naisip ko, biglang nakilig ulit si Claire.

The time kept passing by inside ou room. Hangang sa dumating na naman ang oras ng lunch time. Magkasama lang kami ni Claire, absent si Klave.

Nang makakuha na kami nitong school lunch. Ay sabay kaming humanap ng table, na mapagkakainan.  Napansin ko ang kaharap kong upuan na wala pang nakaokupa.

"Irene, mukang dito uupo si Seane" My eyes furrowed.

Sinong tinutukoy ni Claire?.

"Sinong Sean?" I asked her, confused.

"Yung crush mong transferre" Agad akong nawindang sa lumabas sa bibig ng isang ito, agad kong tinakpan ang bibig niya, at pinaglakihan ng mga mata.

"Can I seat here?" Unti-unting napaangat ang tingin ko, sa nagsabi na may mga malalim na boses.

This two pairs of eyes, I will never forget. And looked, naririto na naman.

"Akahgsytfj" Bigla akong napabitaw sa pag-cover ko ng bibig ni Claire, dahil sa sinabi niya na hindi ko maintindihan.