မနေ့ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အခြေနေတစ်ခုကြောင့်
ကျွန်တော်နှင့်သူ့ကြား လေထုစိမ်းစိမ်းတစ်ခုသာ
ရှိနေခဲ့သည် ။တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးလည်း အပြန်
အလှန်စကားမပြောမိကြသလို မျက်လုံးချင်းတောင်
ဆုံအောင်ကြည့်ဖို့ သူအကြိမ်ကြိမ် အကြည့်လွဲခဲ့
သည် ။ဘာကြောင့်လဲ...။
ဒီအရာတွေကိုဘာကြောင့် ဒီကလေးမြင်တွေ့ခဲ့
ရတာလဲ...။မင်းသိသင့်တာက
ကိုယ်မင်းအပေါ်ထားတဲ့ အချစ်တွေနဲ့
အချစ်ကြောင့်ဖြစ်တည်လာခဲ့တဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ချည်နှောင်
မှုတွေအပြင် တခြားတစ်စုံတစ်ရာသော မည်သည်
ကိုမျှ မင်းမသိသင့် ။
ပတ်ခ်ဂျီမင်းဆိုတဲ့ ဒီကောင်ရဲ့ လက်ရှိအခြေနေ
လေးကိုပဲသိစေချင်တယ် ကလေးရယ် ။
ဂျောင်ကုဆင်းလာသည်နှင့် အဆင်သင့်ဖြစ်စေ
ရန် ကော်ဖီပူပူတစ်ခွက်ဖျော်ထားပြီးနောက်
စားပွဲဝိုင်း၌ထိုင်ကာ ငြိမ်သက်နေမိသည် ။
ကိုယ်မင်းကိုမျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲသေးဘူး..။
မင်းဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်ခဲ့ရလဲဆိုတာထက်
မင်းဘာကြောင့် ဒါတွေတွေ့ခဲ့ရတာလဲကွာ ဆိုတဲ့
မေးခွန်းကကိုယ့်အားပို၍ သတ်သည် ။
သက်ပြင်းတစ်ခုအားချလိုက်ရင်း ခါးသက်သက်
ကော်ဖီပူလေးအား တစ်ငုံသောက်ကာ
အရှေ့တည့်တည့်မှ ပေါင်မုန့်ပန်းကန်လေးအား
စိုက်ကြည့်နေမိသည် ။မကြာပါ အခန်းတံခါးပွင့်
သံကြားလိုက်ရ၍ ကပြာကယာထပြေးရန်ကြံမိသည်။
အို.....ဒီလိုပြေးတော့ ငါ့ကိုဘယ်လိုထင်သွား
မှာပါလိမ့်..။မဖြစ်ပြန်သေးဟုတွေးကာ အတည်ငြိမ်
ဆုံးအနေအထား တစ်ခုအားဖန်တီးလိုက်သည် ။
"ဒါ ကျွန်တော့်အတွက်လား"
"အွန်း"
ကိုယ့်ရှေ့တည့်တည့်မှ ကော်ဖီခွက်လေးထံ
လက်ညှိုးထိုးရင်းဆိုလာသော ဂျောင်ကုအား
ဂျီမင်း ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြရင်း တစ်ဖက်သို့
မျက်နှာလွှဲနေမိသည် ။
