ထို့နေက အင်တာတိန်းမန့်၌စာချုပ်ပါအတိုင်း
လက်မှတ်ထိုးပြီးသည့်နောက် အိမ်သို့မဝင်သေး
ဘဲ ဆူအာ့ထံသို့ သွားဖြစ်ခဲ့သည် ။
"ဂျောင်ကုလာတယ်လား..."
"လာလို့ပဲ နင့်ဘေးနားမှအရှင်လတ်လတ်ကြီး
ရပ်နေတာလေ"
"အေးပါဟယ် ကိုစိတ်ကြီးကလဲ"
ဆူအာ့တို့မိသားစုမှာ အလွန်ချမ်းသာသည်လဲမဟုတ်
ပေမဲ့လို့ ကျနော့်ထက်တော့ သာပေသည် ။အခုလဲခြံ
ထဲ၌ mangaဖတ်နေသော ဆူအာ့ ဘေးတွင်ဝင်
ထိုင်ကာ ကိုယ်အောင်ခဲ့သည်ဆိုတာကိုပြောရ
တော့မည်လေ ။
"မီဆူအာ"
"အေး..."
ဂျောင်ကု၏ခေါ်သံအား အလေးနက်ထားပုံမပေါ်..
ပြီးစလွယ် ပြန်ထူးလိုက်သော ဆူအာ့ကြောင့် ကြွားရမဲ့
ဂျောင်ကု တောင် အောင့်သက်သက်ဖြစ်သွားရသည် ။
"ငါအောင်တယ်လို့"
"ဘာ အောင်တာလဲ"
Mangaအဖတ်မပျက် ပြန်ထူးနေသော
ဆူအာ့ အား စိတ်ရှိအတိုင်းသာဆို ဆံပင်မွှေး
ဆောင့်ဆွဲ ပြီးဘေးနားက ကြာကန်ထဲ နှစ်ပလိုက်ချင်
တော့သည် ။ဟုတ်တယ်လေ တစ်ဖက်သူပြောမဲ့
စကားကိုတော့ နားထောင်သင့်တယ်မလား ။
"အရည်အချင်းစစ်ပွဲအောင်တာ!!"
"ဘာ!! ဘယ်လို ဟုတ်လား"
"လန့်လိုက်တာ"
ရုတ်တရက်ချည်း ထအော်လိုက်သော ဆူအာ
ကြောင့် ထိုင်နေရာမှ နောက်သို့ခုံလှန်ကာ ပြုတ်ကျ
မတတ် ဂျောင်ကုတုန်သွားရလေသည် ။နားမထောင်
တော့လဲ နားမထောင်လို့တစ်စက်လေးမှတောင်
အဖတ်မလုပ်တာ...အခုကျတော့လဲ အော်လိုက်တာ
လိပ်ပြာတောင်လွင့်တော့မယ် ။
