Bu hikaye bizim hikayemiz değil sevgilim. Başkaların açtığı yaralara ilaç arıyoruz...
Karanlıktan bir mum alevi titreşti. İzbe sokaklarda acının feryadı duyuldu...
Karanlık bir gölge gibi ruhumda. Bütün hislerim bana riyakar.
Sonra gök gürledi acı...
Evet çok uzun bir aradan sonra Bölüm geldi. Güzel bir bölüm oldu Umarım Beğenirsiniz Yine çok uzun bir bölüm oldu Oy ve yorumlarınızı eksik Etmeyin. Emeğime karşılık
Seviliyorsunuz canlar 💜
22.Bölüm KÜLDEKİ KIVILCIM
Gülşen - Ne Kara Kaşına Pera - Ben Sana Mecburum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazen başka bir hayata açsaydım diyorum gözlerimi, bu kadar üzülmeseydim. Ya da geçmişe yaralı geleceğe belirsiz olmasaydım, nasıl yaşardım? Nasıl biri olurdum? Tek derdi hayata yetişmek olsaydı. Oysa Külerim savruldu göge. Acılar derin izler oluşturdu ruhumda. Kanadıkça daha çok hissedildi acısı. Sürgün etmeseydi beni acılar, mutluluktan mesela Huzur bulsaydım keşke yatığımda dizinde annemin. Saçlarımda ki elleri çogu zaman bana azap çektirmeseydi.
Çektiğim bütün nefesler soluğumu yakmasaydı. Ablamın mezarına çiçek bırakmak zorunda kalmasaydım mesela.
Anne babam ve ablamla mutlu bir şekilde yaşasaydım. Sonra Ömer 'le karşılaşsaydım. Hiç ihaneti tatmamışken. Onun aşkı ile yansaydım sadece. Onun ilk aşkı. Oda benim ilk aşkım... Acının namlusu göğsümü patlamadan önce. Ruhumu deşmeseydi ihanet. Sadece mutluluk olsaydı kaderimde. Ama ben acıdan geçtikten sonra tanıdım onu şimdi içim hep bir aceba ile yanıp kül oluyor.
Şimdi karşımda oturan kızın hayatı gibi oda mutlu Bir hayatan. Acılar dolu bir hayata geçmiş. Yüzünde yaşanmışlıkların acı izleri var. Kaç dakikadir ona bakıyorum. Yüzünde gördüğüm tek şey kadere veryansın var. Oysa ne yazar kadere veryansın etmen. Yazılmışsa hiç bir veryansın kurtarmaz seni. Şimdi hiç bir isyan kefaretsiz.
Annesin ilgiyle anlattığı hiç bir şeye kulak asmıyor. Oldugu yerde baygın bakışlarla denize bakıyor. Aslında annesiyle göz göze gelmemek için bakışlarını kaçırıyor sadece.
Artık emindim bu o kadındı. Yanında ki kız bahsettiği kızı olmalı. Sadece oturduğum bankta onlara doğru dönmüş onlara bakıyorum. Gitmek istiyorum yanlarına. Belki de gitmemek en iyisi kızının keyfi hiç yok. Belki beni gördügüne hiç sevinmez. Çaktırmadan anne kızı seyretmeye başladım. O gün konuştuğum kadının bakışları henüz beni bulmuş değil. Hoş belki de görse bile tanımaz. Bir süre sonra önüme dönüp. Boş gözlerle denizi seyretmeye devam ettim.
Aklım tamamen annem ve babamın konuşmasındaydı. Aceba kimdi o adam? Annem ve babamı beden bu kadar endişelendirdi? Annemin bu korkusunun nedeni ne olabilir? Bu soru beynimi kurcalayıp duruyor. Benden saklanan nasıl bir gerçek var ortada. Daha bilmediğim kim bilir neler var. Hayatım bir sır dümeninde dönüp duruyor. Belkide bir mayın tarlası. Bastığım her yerde beni yıkan bir geçek yatıyor. Yanlış kelimelere kurban gitti bütün doğru sözcüklerim oysa...
