"မား ဝမ္ေလးေရာ"
အလုပ္မွျပန္လာေတာ့ ခါတိုင္းလိုအိမ္မွာ႐ွိမေနသည့္ေကာင္ေလးကိုေမးလိုက္သည္။
"ဒီကေလးေလ်ွာက္သြားေနမွာေပါ့ အရင္လိုဘယ္သြားမယ္ဘာညာေျပာမသြားေတာ့ဘူး"
ဟူး...
ေ႐ွာင္းက်န္႔စိတ္ပူခဲ့တာဒါေတြ ငယ္တုန္းကအလိုလိုက္ခဲ့ေတာ့အခုလိုစည္းကမ္းပ်က္လာျခင္းပဲ။
သက္ျပင္းအ႐ွည္ႀကီးကိုခ်ၿပီး အေပၚထပ္တတ္သြားေသာေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုေ႐ွာင္းမားကေတာ့ေခါင္းတစ္ခါခါႏွင့္ပင္။
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ဖုန္းscreenကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး
ဝမ္ရိေပၚဟူသည့္ Contactကိုႏွိပ္ရန္ျပင္လိုက္သည္။
"မျဖစ္ေသးပါဘူး ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ညေန၄နာရီဆိုတာလံုးဝကိုေစာလြန္းတယ္"
ဖုန္းမဆက္ျဖစ္လိုက္ပဲ ေရမိုးခ်ိဳးရန္ျပင္သည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔က ခယ္က်င္း႐ွီရဲ႕စကားသံကိုၾကားေယာင္ေနဆဲ။
တကယ္ပဲခ်စ္တာကိုထုတ္ျပဖို႔လိုလို႔လား...
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးလန္းဆန္းသြားသည့္ေ႐ွာင္းက်န္႔က ပတ္ဝန္းက်င္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။
ခါတိုင္းသူေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာရင္ သူ႔ေမြ႔ယာေပၚမွာဂိမ္းေတာ့ေနတတ္သည့္ေကာင္ေလးမ႐ွိေတာ့ေပ။
တကယ္သတိထားၾကည့္ေတာ့မွ ထိုေကာင္ေလးကိုသူဂ႐ုမစိုက္မိတာရက္အနည္းငယ္႐ွိသြားၿပီပဲ
ပတ္ဝန္းက်င္ကလံုးဝကိုတိတ္ဆိတ္ေနသေယာင္
တိတ္ဆိတ္တာေကာင္းတယ္မဟုတ္လား
ဘာလို႔တစ္ခုခုလိုတယ္လို႔ခံစားေနရတာလဲ
တီ....
စားပြဲေပၚတင္ထားသည့္ဖုန္ဟာတုန္ခါလာတာမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔ျကည့္လိုက္ေတာ့ ဝမ္ရိေပၚတဲ့
"အင္း ရိေပၚ မင္းခုဘယ္မွာလဲ"
"ဘာလဲ လြမ္းလို႔လား"
"က်စ္ မေနာက္စမ္းနဲ႔ ဘယ္မွာလဲ"
"ဘာလို႔ခုမွဖုန္းကိုင္တာလဲ"
တည္ၿငိမ္ေနသည့္အသံနဲ႔ရိေပၚကခန္႔မွန္းရခက္ေနျပန႔တယ္။
"တစ္စကၠန္႔ေတာင္မျခားေသးပါဘူး"
"က်ေတာ္ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြထဲက ဒီအခ်ိန္ဖုန္းေခၚေနၾကေလ ဘာလို႔ဒီေန႔မွကိုင္တာလဲ"
