Lablayp ng Panget

Chapter 42: Payo ni Devon

"What is it now, Yngrid?" L-lance? Y-yngrid? B-bakit magkasama sila?

**

 

James' POV

I was about to give her the cotton candy nang mapansin kong wala siya sa kaniyang sarili. Kanina ko pa siya kinakausap pero hindi man lang siya nagsasalita, panay rin ang sulyap niya sa katabing bench ng inuupuan namin.

"Sino ba yang tinitignan mo?" I asked pero as usual, hindi siya umimik. Tumingin ako sa kabilang bench ang there I saw Yvette.. with Lance.

"Kapag nasasaktan ka na sa mga nakikita mo, matuto kang pumikit." I said. Bigla naman siyang napalingon sa akin saka napayuko.

"Ahm.. ano, aalis na pala ako. S-sige." wika niya at dali-daling tumakbo paalis. Hays!

**

Lotlot, Lotlot, lagi na lang ikaw. Ikaw na sa umaga, pati ba naman sa gabi ikaw pa rin? Paano ba kita maaalis sa puso't isipan ko?

"Ang mais mo kuya." huh? Napatingin  ako kay Devon nang nakakunot ang noo. "Nagsasalita ka jan mag-isa. Tinamaan ka talaga kay ate Purita. Tss tss!" hindi ko na lang siya pinansin at pinagpatuloy ang aking dinner.

"Kuya."

"Tss! Bakit?"

"Matalino ka diba?" nagsalubong ang kilay ko nang sabihin niya yan. "Matalino ka kuya Xander, kaya alam kong alam mo ang dapat mong gawin. Hindi naman po masama ang magmahal. Tao lang naman kasi tayo. Pero minsan kasi tayo lang rin naman ang may kasalanan kung bakit tayo nasasaktan. Alam mo po kung bakit? Kasi we adore those people who ignore us, while we ignore those people who adore us."

"Huh? What do you mean?" naguguluhang tanong ko. Sinamaan naman niya ako ng tingin.

"Kainis ka kuya! Ang haba ng lines kong yun tapos iyan lang ang irereact mo? Hmp!"

"E bakit nga? Hindi ko gets."

"Naman! Slowpoke e! I'm trying to say na hindi naman masamang mahalin mo si ate Purita ng higit pa sa kaibigan."

"Ah. O tapos?"

"Teka nga, patapusin mo muna kasi ako. As I said, ayos lang naman kuya kung may nararamdaman ka kay ate Purita, ang akin lang kasi.. e diba kasi may mahal ng iba si ate Purita? Alam nating pareho yan kuya. Si Kuya Lance, siya diba? Kaya dapat tanggapin mo yun kuya Xander, sabi nga nila, 'masakit ang katotohanan.' Kaya kahit masakit, kahit mahirap, kuya, learn to let go. In fact, naniniwala naman akong may dadating pang MAS deserving sa pagmamahal mo." napangiti ako at tinap ang balikat niya.

"Dalaga ka na nga talaga, dami mong alam. Okay, okay, I will try, okay? Sige na, good night. You can leave now."

"Wushu! Leave talaga? Haha. Sige kuya, good night din. Sweet dreams sayo. Mwuah!" saka siya lumabas at sinarado ang pinto. Maya maya lang e bumukas ulit ito. "Nga pala kuya." tss!

"Oh?"

"Don't try it, just do it. *winks*"  saka niya ulit sinarado ang pinto. Napailing na lamang ako. Ang kulit! At kelan pa naging love guru ang kapatid kong yun? Haha.

**

Purita's POV

Kakausapin daw ako ni James, ano kayang sasabihin niya? Malayo pa lang ay kitang-kita ko na siya, nakaupo sa damuhan. Lumapit ako at umupo sa tabi niya. Ilang minutong walang nagsasalita sa amin  haggang sa magsalita ako.

"James may sasabihin ka?" napayuko siya saglit at tumingin sa ibang direksyon.

"Uy! May problema ka ba?"

"Ah.. Lotlot."

"Hmm?"

"This is the last time that I'll ask you this kind of question." napasalubong naman ang dalawa kong kilay.

"Lotlot, m-mahal.. mahal mo ba ako? Higit pa sa kaibigan?" napaiwas ako ng tingin sa kaniya.

"I-i'm sorry James." nakita kong napayuko siya at ngumiti ng peke.

"Don't be sorry Lotlot. All I want is you to be happy. Sana, sana maging masaya ka sa kaniya." niyakap ko siya. Alam kong nasasaktan siya kahit niya sinasabi. "Salamat. Salamat James sa pag-intindi."

"Ehem!" napahiwalay kami ni James sa pagkakayakap at napalingon sa likuran. "L-lance?" tinignan niya lang ako with his blank expression saka umalis.

"Follow him." napatingin ako kay James. "Mukhang kelangan niyong mag-usap." nginitian ko siya so as he did, at tumakbo ako para habulin si Lance.

"Lance saglit!" sigaw ko pero ang tsukoy, deadma. Tss! -__-

"Lance saglit lang nam.. ARAY!" o-ouch! Ang balakang kooo! A-aray!

"Tss! Tara." O__O *blush blush*

"Ah eh L-lance kasi a-ano k-kaya ko namang maglakad. Oo, pwede mo na akong ibaba."

"Sshh! Shut up and just enjoy the moment." *blussshhh*

**

 

February 6, 20**

Ang loner ko ngayon. Hays! Si Rafa, nowhere to be found, kasama siguro ang jowakels niya. Si James naman hindi pumasok, ganoon din itong si Sam. Tapos si Lance. tss! Ayun, busy daw e. Busy sa Yngrid niya. -__-

Saka next week na pala ang prom. Hays! Ang bilis ng panahon no? And unfortunately, wala pa akong kadate, ni wala man lang nagtangkang ayain ako. Kahit si Lance, hindi  ako inaya. Sila na siguro ng bruhang Yngrid na yun ang magkadate. Hmp! Kala ko ba gumanda na ako? E bakit walang nag-aaya sakin? *pouts* Teka! Makapagtanong nga..

"Kuya na nakablack na nakafitted na pants!" napatingin naman sa akin yung lalaki at tinuro ang kaniyang sarili. "Ako?"

"Ay hindi kuya, iyang punong mangga actually ang tinatawag ko."

"Huh?" kunot-noong tanong nito.

"Wala, sabi ko ang pogi mo. Yiiee! Haha. Ahm kuya, pwedeng magtanong?"

"Sige lang." ^___^

"Panget ba ako? Kung hindi, e bakit walang nang-aaya sa akin para maging date sa prom?" pero ang loko imbes na sagutin ako e ngumiti lang nang nakakaloko saka pumunta sa likuran ko.

"Anong.."

"Oh! Wala na talagang mag-aaya sayo sa lagay na yan." wika nito saka umalis.

?__?

HANORAW??? Napatingin ako sa ibinigay niyang papel.

'Charlotta Farrison: Reserved by Lance Emmerson'

What the?! Don't tell me.. LAAANCEEE!!!!

**********************************

A/N: Sorry for the long wait. Belated Happy Valentines people.
Okay, thanks for reading. Votes and comments and highly appreciated. God bless~