Κεφάλαιο 16

95 9 2
                                    

Τζέιντ
Δεν ξέρω πως θα πρέπει να χειριστώ την κατάσταση. Ο Μαξ έχει γαντζωθεί πάνω μου και ακριβώς δίπλα μου είναι ο Χάρρυ, που έζησε την απόρριψη του γιου του. Εγώ πρέπει να παίξω τον διαμεσολαβητή. 

Βάζω τον Μαξ να καθίσει καλύτερα στην αγκαλιά μου και χαμογελάω. «Μαξ, μωρό μου, ο Χάρρυ ήθελε τόσο πολύ να σε γνωρίσει.» Του υπενθυμίζω μήπως και τον βοηθήσω να ανοιχτεί. 

Ο Μαξ είναι σκεπτικός και ο Χάρρυ διστακτικός μην ξέροντας αν πρέπει να κάνει ξανά προσπάθεια. Του νεύω θετικά ενθαρρύνοντας τον. 

«Η μαμά σου έχει απόλυτο δίκιο, ήθελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω. Η μαμά σου, μου έχει πει τόσα πολλά για σένα.» Λέει ο Χάρρυ χαμογελώντας όσο μπορεί.

Ο Μαξ χαμογελάει ελάχιστα και ο Χάρρυ φαίνεται να ανακουφίζεται, σαν μία μικρή ενθάρρυνση. «Θα ήθελα πολύ να φίλος σου, Μαξ.» Συνεχίζει προσεκτικά και στο τέλος ανεβάζει τα μάτια του πάνω μου για να σιγουρευτεί αν κάνει σωστά. 

Χαμογελάω αμυδρά, όπως και εκείνος. Ο Χάρρυ συγχρόνως είναι λες και θα λιποθυμήσει από το άγχος και την αγωνία του περιμένοντας την επόμενη αντίδραση του Μαξ. 

Ο Μαξ κάθεται τόσο ήσυχος στην αγκαλιά μου, υπερβολικά ακίνητος. Είναι σκεπτικός και διστακτικός, δαγκώνει το αντίχειρα του αμήχανα και κοιτάει προσηλωμένα τον Χάρρυ. 

Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει από το άγχος και την στιγμή που είμαι έτοιμη να μιλήσω για να μας πει ο Μαξ επιτέλους κάτι, το κάνει μόνος του. «Είσαι λίγο μεγάλος για να γίνεις φίλος μου.» Σχολιάζει με την γλυκιά φωνή του, που σε μπερδεύει αν την φράση του την είπε με κακία ή όχι. 

Πετάγεται απότομα όρθιος και στρίβει το σώμα του αντικριστά με το δικό μου. «Μπορώ να πάω να παίξω;» Με ρωτάει γρήγορα πριν κάποιος από τους δυο μας του απευθυνθεί πάλι. 

Κοιτάω τον Χάρρυ δίπλα μου, φαίνεται μπερδεμένος, όμως το συναίσθημα που τον κυριαρχεί είναι η λύπη.

Αναστενάζω. «Μπορείς.» Του δίνω την άδεια.

Ο Μαξ χαμογελάει και τρέχει σαν σίφουνας πίσω στο μεγάλο καράβι. 

Δεν ξέρω αν πρέπει να μιλήσω ή τι πρέπει να πω, τι θα μπορούσε να είναι αυτό που θα τον έκανε να νιώσει καλύτερα. Αμηχανία υπάρχει μόνο μεταξύ μας, τουλάχιστον από την πλευρά μου.

«Έκανα κάτι λάθος;» Αναρωτιέται ξαφνικά ο Χάρρυ απελπισμένος. 

Δεν είχε κάνει κάτι λάθος, μάλιστα ήταν μεγάλο βήμα ότι ο Μαξ του μίλησε. Όταν είχε γνωρίσει για πρώτη φορά τον Στέφαν δεν είχε πει λέξη, είχε γαντζωθεί πάνω μου σχεδόν έτοιμος να κλάψει. «Δεν έκανες τίποτα λάθος, απλά θέλει τον χρόνο του.» 

Do you still love me?Where stories live. Discover now