Araw nang byernes ngayon at nagmumuni muni ako sa loob nang classroom namin masyado pang maaga ewan koba basta hindi ako naka tulog kagabe sa kakaisip kay.....kiyota.
Arghhh! Bakit ba sa tuwing iniisip ko yung nang yare kagabe nagiinit mukha ko hindi naman ako ganito sa mga lalaki eh.
"goodmorning!" naka ngiting bati ni kiyota
"Goodmorning din kiyota" nahihiyang bati ko
"musta tulog mo?" tanong nito at umupo sa tabi ko
"a-ayos naman ikaw ba?" tanong ko sakanya
"hindi ako naka tulog eh" sagot nito
"bakit naman?" tanong ko
"iniisip ko kase paano ko mapapasagot yung babaeng gusto ko" sagot nito
Agad ko naman naramdaman na nag iinit na ang mukha ko tapos ang akward pa nang sitwasyon hay!
"ganun ba hehe bakit sino ba yung babaeng nagugustuhan mo?" tanong ko dito
"ikaw" agaran nyang sagot na ikina pula naman nang mukha ko
"oh bakit ka namumula" naka ngisi nitong tanong
"h-huh? Hindi ah" pag dedeny ko
Tumawa nalang ito at nanahimik na buti nga nanahimik na kung hindi hay naku! Baka sumabog na ako sa hiya.
*ringggg* biglang nag ring ang phone ko kaya kinuha ko agad ito sa bulsa ko nakita kong si mama ang tumatawag kaya sinagot ko ito.
Mama:[hello anak!]
Zeigh[ma bakit ganyan boses mo umiiyak kaba?]
Mama[anak ang papa mo]
Zeigh[bakit ma ano pong nangyare kay papa]
Mama[Na aksidente sya anak pumunta kana dito sa hospital i tetext ko sayo kung saan hospital bilisan mo]
Pagkasabi ni mama binaba na nya ang tawag at ako naman kinakabahan dahil sabi ni mama na aksidente daw si papa sobra sobra ang kaba ko dahil ayoko pa mawala si papa mahal na mahal ko sya.
Itinext ni mama ang hospital at agad naman akong tumayo saktong bumukas naman ang pinto at iniluwal nito ang prof namin.
"oh zeigh saan ka pupunta" tanong ni prof
"prof pasensya na po may emergency po kasi ang papa ko po na aksidente kailangan ko pong pumunta sa hospital" umiiyak na sambit ko
"wag ka muna umiyak zeigh sge na pumunta kana dun excuse ka para sa araw na toh"
Hindi na ako nakapag pasalamat pa at agad na umalis nakita ko naman ang nag aalalang mata ni kiyota pero hindi ko muna ito pinansin dahil mas importante ngayon ang papa ko.
Sumakay ako nang taxi at sinabi sa manong driver na bilisan dahil ayokong sayangin ang oras ko.
Ilang minuto pa at naka rating na ako sa hospital nakita ko si mama na humahagulgol sa may bench nang hospital
"mama" umiiyak na sambit ko kay mama
Niyakap ako ni mama at pareho kaming humagulgol kaming dalawa lang ngayon ang magkaramay sa sakit.
Lumabas ang doctor mula sa operating room.
"Sino po ang pamilya nang pasyente?" tanong ni doc
Agad naman kaming lumapit ni mama at sinabing kami ang pamilya.
"ako po ang asawa nya doc at sya naman ang anak namin" sambit ni mama
"doc kamusta na po ang papa ko okay na po ba sya?" alalang tanong ko
YOU ARE READING
Mr. Nobunaga (ON-GOING)
FanfictionSi Nobunaga kiyota ang tinaguriang rookie sa team nang isang sikat na team ito ang KAINAN naghari ang team na iyon sa labing anim na taon dahil sa husay nilang manlalaro. si kiyota kilala nilang palabiro at loko-loko pero may puso din ang lalaking s...
