Yeni Edebiyat Öğretmenim

•14•

9.Sıradaki tuğcede sahne almış ve ben kalmıştım. Adım söylendiginde kalbim yerinden çıkıcak gibi hissediyordum sakin ol bade söyleyeceksin ve bitecek diye geciriyordum.

Adım söylendiğinde yavaşca sahneye çıktım. Arkadan gelen müzikle acemice mikrofonu tuttum.1 sırada ve tam direk karşımdaki adama baktım. Cüneyt Hoca.

Düşünmemeye yokmuş gibi yaparak şarkıya girmeye hazırlandım.

Kösedeki çicekci seni sordu bu sabah
Burda yok dedim selam
söyledi tazeymiş gülleri yokluğun gibi

Duraksamamla alkış ve ıslık tufanı koptu

Yürüdüm biraz seni düsledim umudumu senle süsledim ne dar sokaklar ne boş duraklar seni unutmama yardım etti ... senin kücük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi ne sanıyorsun?

Bazen bir kaldırım taşı bazen bir sokak çalgıcısı yani sen istanbulsun.

senin kücük bir elvedan böyle büyük bir aşkı bitirebilir mi ne sanıyorsun?

Bazen kanlıca sahili bazen yalnız kız kulesi yanii sen istanbulsun.

Şarki sonunda bitmişti ve ben kapattığım gözlerimi açtığımda coğu kisi ayakta alkışlıyordu.

Gülümsedim ve yerime geçtim. Cüneyt hoca sürekli bana bakıyordu ona baktığımda bile ulan bari ben bakarken bakma

Neyse bende sahnemi aldıktan sonra heyecan ile sonuçları bekledik.

Jurinin ağzından dökülen iki cümle;

Yarışmamız yari final geçti ve biz bu şarkı söyleyenlerden 3 kisiyi beğenip seçtik

Sıra sıra söyledi

Dünya kolejinden Berfin duymaz

Okyanus kolejinden Ayse kefir

Ata kolejinden Bade Özgün

Son cümle aklımda yankı yaptı başarmıstım adım söylendiğinde bizim okul bade diye bağirmaya başladı.

Arkadaşlarıma koşarken ayağımı burktum topuklu ayakkabina senin ben neyine senin topuklu giymek fındık kafa.

Onlardan ayrılıp cıkısa yürürken salonda dağılmıştı. Cüneyt hoca görüs alanıma girdi bana geliyordu

Yanıma geldi ve gülümsedi

"Tebrik ederim Bade Özgün"dedi

"Tesekkur ederim Cüneyt Demirkan"dedim ve gülümsedim

Yarışmadan çok bu adamın gülmesi bana daha iyi geliyordu sanki temiz hava gibiydi ama yok denilcek kadar az.