Bütün bölümü yukarıdaki youtube videosunu dinlerken yazdım.Siz de hoşlanırsınız belki diyerek sizi yeni bölümümüzle baş başa bırakıyorum.
🌵🌵🌵
Apartman'ın önünde beklemek beni biraz da olsa sakinleştirmişti. Sakinleşmemin büyük bölümünü Efe sayesinde başarmıştım.Bana hiçbir şey olmayacak diyerek telkinler veriyor ve bir saniye bile gözünü benden ayırmıyordu.Kırmızı gözlerimin şişkinliği geçmeye yakın Ahmet koşarak bizim yanımıza geldi.
-Neler oldu diyerek benim olduğum yere çömeldi ve gözlerimin içine baktı. Sonrasında hiddeetle Efeye baktı.
-Bence biz şimdi bu sorularla hümeyrayı daha fazla yormayalım değil mi? diyerek Ahmete geri bakış attı.
-Evet Ahmet dedim onu onaylayarak.Ben bunu daha sonra size ayrıntılarıyla anlatacağım şu an çok yorgunum .
Ahmet hiç de ikna olmuşa benzemiyordu.
-Lütfen dedim en sevimli bakışımı atarak
o da başını eğdi. Bu pes ettiği anlamına geliyordu.
Sonrasında oturduğumuz yerden iki koca adamın da yardımıyla kalktım. Ve Efeye bana verdiği hırkasını geri verdim.
-Gerek yoktu demesine kalmadan onu susturdum. Ve hep beraber apartmana girdik. Aramızda gergin bir sessizlik vardı ve iki oğlan da bana sanki kırılacak hassas bir vazo gibi davranmaya devam ettiler. Açıkçası kendimi garip hissetmiştim. Sanki...Sanki güvendeymişim gibi hissediyordum. Ve bu hisse gerçekten şu anda çok ihtiyacım vardı. O yüzden bunun keyfini çıkarttım.
Asansör yine bana seneler gibi gelen 3 dakika boyunca bizi bekletti. Sadece ben mi böyle düşünüyordum yoksa gerçekten asansörler çok mu yavaştı ? Ya da bu sadece benim çok sabırsız bir insan olduğumu falan mı kanıtlıyordu?
Herkes ineceği katta indikten sonra biz de apartman dairemize ev anahtarım sayesinde girdik. Annem ve Meral teyze salonda konuşuyorlardı. Bizim girdiğimizi duydunca annem bize doğru bağırdı.
-Geldiniz mi?
-Sence anne diyerek karşılık verdim
-Tamam tamam neyse ekmeği aldın mı bari ?
Ahhh işte bu tam bir felaketti. O kadar olay yaşamıştım ki ekmek işi tamamen aklımdan çıkmıştı. Ama anneme neler yaşadığımı söyleyemezdim ki.Şu an bunu söylemek çin çok saçma bir zamandı.Onu endişelendirmekten başka bir şey yapmamış olacaktım. O sırada Ahmet beni kurtardı
-Şükran teyze bütün marketler kapalıymış o yüzden alamamış dedi hemencecik
o sırada Meral teyze Ahmete seslendi
-Ahmet sen neden dışarı çıktın bakalım
Ahmet şaşırmışa benziyordu. Bana doğru eğildi ve fısıldadı.
-Bu kadında da ne kulak var be ben sessizce çıkmıştım halbuki dedi ve kıkırdadı sonrasında annesine cevap verdi
-İçeride olmaktan bunalmıştım ben de dışarı çıktım işte orada da karşılaştık beraber geldik.
Annesi anlayışla gülümsedi.
-Tamam oğlum. Peki gününüz nasıl geçti bakalım diye bütün okları bize yöneltti.
Ahmet ise hemen atladı.
-Mükemmeldi.Hümeyranın arkadaşlarıyla da tanıştım ve iyi vakit geçirdim onları da çok sevdim dedi ben de ona doğru fısıldayarak
BINABASA MO ANG
🌵ÇÖL ÇİÇEĞİ🌵~Çeyrek Texting
Humor"Belki de bazı şeylerin en güzel hali ile gerçekleşmesi için zamana ihtiyacı vardır" 🌵🌵🌵 -Şimdi gerçekten bazı insanlar sana kaktüs mü diyorlar? -Aynen oluyor öyle şeyler arada -Aslında çok da yanlış bir tabir değil senin için ama ben o "bazı" in...
