Katre ve Kor

34-Rapor

Bıkmaya başladığım hastane odasında bir kez daha gözlerimi açtım. Bunu daha kaç kez yaşayacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu ama bunun son olmasını diliyordum.

"Melisa?" dedi Ediz'in telaşlı sesi.

"Abi.." dedim huzurla.

"Buradayız." dedi saçlarımı okşayıp.

"İyiyim."

"İyisin, tabi ki iyisin.. Kovacağım o iti." dediğinde kaşlarım çatıldı. Neyden bahsettiğini anlayamamıştım bir an için.

"Kimi?" dedim ve sonra aklım başıma geldi..

"Saçmalama abi, hayatımızdan bütün Onurları çıkaramayız değil mi? Ya da Jaleleri?"

"Senin iyi olman için; değil Onurları, Jaleleri, gerekirse tüm dünyayı çıkarırım hayatımızdan."

"Sonra da aya taşınırsınız. Ne kadar uzak o kadar iyi." dedi Barış homurdanarak.

"Gerekirse evet." dedi Ediz onu tersleyerek.

"Senin olmadığın hiçbir yere gitmem." dedim elimi ona uzatarak.

"Bizim pabuç yine damda, teşekkürler Melisa Hanım, teşekkürler." dedi Ediz.

"Senin olmadığın bir yere de gitmem. O yüzden birbirinize alışsanız çok iyi edersiniz beyler." dedim keyifle. Paylaşılamamak beni biraz şımartmıştı. Ne güzel şeydi bu yahu.. Dozunda olduğu sürece tabi ki.

"Mert nerede?" dediğimde Ediz ayağa kalktı.

"Yağmur'la Sinan aldı götürdü." dedi sıkıntıyla.

"Elif'le Can?" dedim heyecanla. Onlar da baş başa mıydı acaba?

"Can evde. Çok ağrısı vardı, biz Sinan'la ikimiz geldik yanınıza." dedi Barış. Ve o sırada Elif, elinde bir kâğıtla içeri girdi. Yüzü bembeyazdı ve gözleri son günlerde olduğu gibi dolu doluydu.

"Elif?" dedim sorarcasına. Nihayet dikkatini çekebilmiştim. Gözlerini birkaç kez kırpıp bana baktı ve sonra yanıma gelip sımsıkı sarıldı.

"Melisa.. Melisa.." dedi mutlulukla.

"Bu sevincini iyi olmama mı yormalıyım?" dedim kollarımı ona dolayıp.

"Önce ona tabi, ama sonra.." dedi ve kocaman sırıtarak bana elinde tuttuğu kâğıdı uzattı. Bu bir epikriz raporuydu.. Sanırım Can'ın ameliyatına aitti.

"Can'ın epikriz raporuna mı sevindin? Anlamadım." dedim kaşlarımı çatıp.

"Üç aylık ömrü mü kalmış?" dedi abim.

"Aman Ediz Bey, Allah korusun, ağzınızdan yel alsın ve daha nicesi! Öyle şeye sevinilir mi hem?"

"Siz kadınları da anlamak zor. Daha bu sabah adını bile duymak istemiyordun. Şimdi ameliyat raporuna seviniyorsun." dedi Barış.

"Rapora iyi bak Melisa. Ameliyat ekibine.." dedi Elif heyecanla.

Gözlerimi, yeniden, elimdeki kâğıda çevirdim ve okumaya başladım. Doktor Bülent Yavuz, Anestezi Uzmanı Leyla Soylu..

"Leyla mı?" dedim şaşkınlıkla.

"Evet! Bu isme bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi!" dedi Elif ellerini birbirine vurup alkış çalarak.

"Buna mı sevindin?" dedi Barış.

"Buna sevinmeyip ne yapayım Barış? Can'ın psikiyatristiyle konuştum. Bunun normal olduğunu söyledi. Bir şekilde bu ismi duyup bilinç altına yerleşmiş de olabilir dedi. Can'ın bilinci yerinde değildi. Muhtemelen bu yüzden onu sayıkladı. O ismi yeniden duyduğu için.. Sadece bunun için.." dedi ve elimdeki kâğıdı alıp göğsüne bastırdı sarılır gibi..