ម៉ាហ្វៀ(ចប់)

Part36: បំភ្លេចអតីតតកាល

" គឺ.. " ជុងហ្គុក អោនមុខចុះ គេមិនដឹងថានាងព្រមធ្វើតាមការនិយាយរបសើគេរឺក៏អត់ទេ? ព្រោះអ្វីដែលគេសុំនោះ វាធំនឹងសំខាន់សម្រាប់គេខ្លាំងណាស់។
" គឺ...អ្វីទៅ ឆាប់និយាយមក យើងធ្វើបានគ្រប់យ៉ាង " យូជូ ដែលចាំស្តាប់ ចិត្តអន្ទះសាចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំង នាងចង់ដឹងថារាងតូចចង់បានអ្វីទៅ? ទើបបង្ហាញទឹកមុខស្រពោនដាក់នាងយ៉ាងនេះ ទាំងមិនដែលមិនទាន់បានហាមាត់និយាយផង ។
" យើងចង់ឲ្យឯង ហ្វឹកហាត់ជើងរបស់ជើង ឲ្យដើរបានវិញ ធ្វើលំហាត់ប្រាណជើងរបស់យើង ឯងធ្វើបានទេ ? " នាយតូចសួរទៅនាងទាំងរលីងរលោងចង់យំ នេះហើយជាអ្វីដែលគេចង់សុំនាង វាអាចថា ជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់គេ បើសិនជាមានអ្នកជួយធ្វើលំហាត់ប្រាណជើងឲ្យគេបាននោះ មិនយូរទេ ធានាថាជើងរបស់គេនឹងដើរបានវិញ ។
" អូខេ យើងនឹងព្រមជួយឯង " ចម្លើយមួយនេះធ្វើឲ្យអ្នកដែលបានស្តាប់ ញញឹមមិនឈប់ គេមិនបានយល់សប្តិទេរឺ? ដែលនាងព្រមជួយគេនោះ? វាលំបាកខ្លាំងណាស់ ក្នុងការធ្វើលំហាត់ប្រាណជើងរបស់គេ តើនាងពិតជាយល់ព្រមមែនរឺ?
" ឯងនិយាយពិតទេ? ឯងមិនបាននិយាយកុហកយើងទេហ្ហេស? យូជូ " ជុងហ្គុក ញញឹម ស្ទើរតែគាំងទៅហើយ គេមិននឹកស្មានថានាងព្រមជួយគេឡើយ។
" យើងនិយាយការពិត យើងនឹងព្រមជួយឯង ព្រោះយើងជាមិត្តនឹងគ្នានោះអី " ស្រីតូចម៏ញញឹមទាំងទឹកភ្នែកដូចជានាយតូច ថ្ងៃនេះនាងសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ សប្បាយចិត្តដែលនាងបឹងនាយតូចជាមិត្តនឹងគ្នា ហើយក៏សប្បាយចិត្ត ដែលនាយតូចព្រមលើកទោសឲ្យនាង ដោយគ្រាន់តែឲ្យជួយធ្វើលំហាត់ប្រាណជើងនោះ។
" អរគុណ ឯងណាស់ យូជូ..ហឹុក..ហឹុក..អរគុណឯងពិតមែន " នាយតូចល៎ខ្លួនចូលទៅអោបក្រសោបកាយរបស់នាងជាប់ ទីបំផុតនាងនឹងគេក្លាយជាមិត្តនឹងគ្នាបានហើយ មិនខកបំណងឡើយ ដែលអំពើល្អដែលគេធ្លាប់បានធ្វើដាក់នាងកន្លងមក ធ្វើឲ្យនាងអាចរាប់អានគេជាមិត្តបាន ព្រោះតែរាល់ដង នាងសែនស្អប់គេដល់ឆ្អឹង តែពេលនេះនាងលែងជាសត្រូវនឹងគ្នាទៀតហើយ គឺក្លាយជាមិត្តល្អនឹងគ្នាចាប់ពីពេលនេះតទៅ ។
" បានហើយៗ ដកដង្ហើមមិនរួចទេ " នាងតូចចាប់ស្មាររបស់រាងតូចចេញ ហើយពួកគេក៏ញញឹមដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក ដោយមានទឹកភ្នែកហូរកាត់ថ្ពាល់ដូចគ្នា។
" ឯងនៅសម្រាកទីនេះសិនហើយណា ចាំយើងយកអាហារមកឲ្យ " ជុងហ្គុក ងក់ក្បាលយល់ស្រប រួចក៏លើកដាក់ជុងហ្គុកឲ្យឡើងគេងលើគ្រែឲ្យបានត្រឹមត្រូវ មុននឹងដើរចេញទៅយកអាហារថ្ងៃត្រង់មកឲ្យជុងហ្គុក ។ប្រាំនាទីយូជូក៏បានត្រលប់មកវិញ ជាមួយនឹងកូនថាសអាហារមកជាមួយនៅក្នុងដៃ រួចដាក់ថាស់អាហារនៅលើគ្រែ ជុងហ្គុកក៏ចាប់ផ្តើមញាំ ព្រោះតែមិនទាន់មានអ្វីចូលពោះនូវឡើយទេ តាំងពីព្រឹកមកម្លេះ ។
    ពេលដែលញាំរួចរាល់ហើយ យូជូក៏ដាក់ជុងហ្គុកឲ្យគេងឲ្យបានស្រួលបួល ព្រោះគេដូចជាអស់កម្លាំងពេក ហើយចំណែកការងារនៅក្រៅផ្ទះ នាងជាអ្នកធ្វើវា ព្រមទាំងរបស់របរដែលអូលីវាបោកចោល ។
    វេលាយប់ក៏បានមកដល់ ពេលនេះគឺម៉ោងដប់ទៅហើយ ជុងហ្គុកមិនទាន់បានភ្ងាក់ម្តងនៅឡើយទេ។
    ងឺត....
    សម្លេងឡានបន្លឺឡើង លាន់លឺពេញភូមិគ្រឹះ ឡានរបស់ថេយ៉ុងបើកចូលមកភូមិគ្រឹះដោយខ្លួនឯង ពេលដែលជូនសង្សាររបស់នាយទៅលាងរបួសនៅឯមន្ទីរពេទ្យរួចរាល់ហើយ នាងក៏បបួលឲ្យនាយនៅកំដរដើរលេងពេញមួយថ្ងៃ ពេលដែលជូននាងទៅដល់ខនដូររបស់នាងហើយ នាយក៏ទៅផឹកបន្តិចបន្តួច ហើយត្រលប់មកភូមិគ្រឹះវិញទាំងស្រវឹងជោគជាំ។
    ថេយ៉ុងដើរចូលទៅក្នុងផ្ទះ ដោយដំណើរត្រេតទ្រូត ព្រោះតែស្រវឹងខ្លាំងពេក នាយដើរមកសំដៅទៅបន្ទប់របស់ជុងហ្គុកតែម្តង តាំងពីរាងតូចប្តូរមកនៅជាន់ក្រោម នាយមិនដែលបានទៅគេងនៅបន្ទប់របស់គេឡើយ ប្រហែលជាជក់ចិត្តនឹងបន្ទប់ខាងក្រោមនេះខ្លាំងហើយមើលទៅ ។
" បើកទ្វារ ចន ជុងហ្គុក " ថេយ៉ុង គោះទ្វាររបស់នាយតូចខ្លាំងៗ ព្រោះតែទ្វារជាប់សោ ទើបនាយបើកចូលទៅមិនបាន ដោយសារតែយូជូដឹងថាចៅហ្វាយរបស់នាង ច្បាស់ជាមករករឿងរាងតូចមិនខាន ទើបពេលនាងចេញពីបន្ទប់របស់រាងតូច នាងចាក់សោររួចជាស្រេច។
" ណែ..អាក្មេងថោកថាប ឆាប់មកបើកទ្វារឲ្យយើងភ្លាម ចន ជុងហ្គុក ឯងលឺយើងហៅទេ? " អ្នកម្លោះនៅឈរពីមុខទ្វារ ហើយគោះទ្វារបន្ទប់រាងតូចខ្លាំងៗ តែអ្នកខាងក្នុងដូចជាមិនបានលឺសោះ ឲ្យជុងហ្គុកលឺយ៉ាងមិចទៅ? ទោះបីជាលឺក៏គេមិនអាចបើកទ្វារឲ្យនាយបានដែរ ព្រោះជើងរបស់គេពិការ នាយក៏ដឹង ប្រហែលជាស្រវឹងខ្លាំង ដល់ថ្នាក់មិនដឹងអីហើយមើលទៅ-.-
" មករកយើងធ្វើស្អី? អាមនុស្សឆ្កួត " ជុងហ្គុក បានលឺសម្លេងគោះទ្វាររបស់នាយហើយ ព្រោះតែសម្លេងគោះទ្វាររបស់នាយខ្លាំងៗពេក ទើបធ្វើឲ្យគេត្រូវភ្ងាក់ហើយក្រោក អង្គុយសម្លឹងទៅទ្វារ ទាំងអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច កាលពីថ្ងៃមិញនេះធ្វើបាបគេសាហាវខ្លាំងណាស់ ឥលូវនេះចង់មករករឿងស្អីគេទៀតហើយ? ប្រុសម្នាក់នេះចិត្តបីសាចពិតៗ ធ្វើបាបគេមិនលួសថ្ងៃ បើសិនជាមិនបានធ្វើបាប រឺមើលងាយម្តង ប្រហែលជាគេដេកមិនលក់ទេដឹង?
" មិនបើកមែនទេ? បាន " ថេយ៉ុង ហៅជាច្រើនដងហើយនៅតែមិនបើកទ្វារឲ្យទៀត ទើបអ្នកកម្លោះដើរទៅយកសោរសាគួរដែលទុកនៅថតតុ ដែលជាកន្លែងទុករបស់ប្រើប្រាស់ នឹងកូនសោរនៅផ្ទះនេះជាដើម។
" ទៅឲបាត់ទៅ " ចំណែកអ្នកនៅខាងក្នុងវិញ ពេលដែលឈប់លឺសម្លេងហៅ នឹងសម្លេងគោះទ្វារទៀត ទើបគេគិតថា ប្រហែលជានាយទៅដេកនៅបន្ទប់របស់នាយហើយមើលទៅ ទើបរាងតូចដាក់ខ្លួនគេងវិញ ដោយបែរខ្លួនទៅម្ខាង បាននាយឈប់រករឿងគេបែបនេះ សប្បាយចិត្តរកអ្វីប្រៀបពុំបានឡើយ ព្រោះឲ្យតែរាល់យប់ ថេយ៉ុងតែងតែចូលមករករំលោភគេរហូត គ្មានថ្ងៃណាដែលថាលើកលែងឡើយ ធ្វើវាម្តងៗគេសន្លប់រហូតតែម្តង ព្រោះអាបុិនឹង មិនចេះធ្វើវាថ្នមៗសោះ គិតតែប្រើកម្លាំងកម្រាមកំហែងគេរហូត ដល់ពេលគេតដៃ គិតតែពីវ៉ៃធ្វើបាបរហូត គិតទៅដែលគេរស់នៅទីនេះ ចាំតែវ៉ៃធ្វើបាបពីដៃគូរហើយមើលទៅ។
    ទម្រាំតែរកកូនសោរឃើញ រាងសង្ហាត្រូវប្រើពេលកន្លះម៉ោង ព្រោះតែនាយស្រវឹង ទើបវង្វេងទិសដៅនៃផ្ទះ ថាទុកកូនសោរនៅម្តុំណា? ហើយពេលដែលគេរកកូនសោរឃើញហើយ នាយក៏ដើរសំដៅទៅបន្ទប់រាងតូច ទាំងដំណើរត្រេតទ្រូតដដែល។
    ក្រាក...
    សម្លេងចាក់សោរក៏បានបន្លឺឡើង ពេលដែលចាក់បានសម្រេចហើយ នាយក៏បើកទ្វារចូលទៅយឺតៗ ក៏បានឃើញថាជុងហ្គុកកំពុងតែគេងបែរខ្នងដាក់ខ្លួន ហើយរាងសង្ហាក៏ដើរចូលទៅសន្សឹមៗ ហើយវាទៅលើពូកគើមៗ សង្គ្រប់រាងតូចពីលើ ព្រមទាំងញីញក់ពេញផ្ទៃមុខរបស់រាងតូច ទើបធ្វើឲ្យរាងតូចត្រូវភ្ងាក់ ហើយក៏ស្រែកចាច ។
" អ្ហាយយយយ៎...ចេញទៅ..ចុះចេញ " ជុងហ្គុក រុញមុខរបស់គេចេញ ដែលនាយកំពុងតែញីញក់កញ្ចឹង.កររបស់គេ ទាំងដែលខ្លួនរបស់គេធុំក្លិនស្រាឲ្យហួង នេះនាយចូលមកបានតាំងពីពេលណា? ហេតុអ្វីក៏គេមិនបានលឺសម្លេង? ក្រែងមិញនេះទៅបាត់ហើយតើស? ហើយចូលមកបានយ៉ាងមិចទៅ? កុំប្រាប់នាយបំបាំងកាយចូលមកណា វាមិនអាចទេ ទ្វារក៏ជាប់សោរ នាយទៅបានកូនសោរមកពីណាចាក់ចូលទៀត? កុំប្រាប់ថាទៅលាក់សោរសាគួរឲ្យសោះ។
" លែងស្អុយស្រាណាស់ " នាយតូចនៅតែស្រែកដេញនាយចេញឲ្យចុះពីលើខ្លួនគេឲ្យបាន មនុស្សស្អី កើតមកខ្លួនធំដូចជាដំរី ហើយខ្លួនក៏ធុំស្រាឲ្យហួង នេះទៅផឹកស្រាមកពីណា? ទៅផឹក រឺក៏ទៅងូតស្រាឲ្យប្រាកដទៅ? ម៉ែអាណាធំក្លិនឡើងចង់សន្លប់គេទៅហើយ។
" ស្ងៀមទៅ " ថេយ៉ុង ស្រែកសម្លុតរាងតូច ហើយចាប់ដៃរាងតូច សង្គត់លិច ចូលទៅក្នុងពូក បន្តបឺតជញ្ជក់ករបស់ជុងហ្គុក ពីម្ខាងទៅម្ខាងរហូរដល់មានស្នាមជាំ ។