ម៉ាហ្វៀ(ចប់)

Part48: សម្លេងអ្នកណា??

  បន្ទាប់ពីញាំអាហាររួចរាល់ហើយ ថេយ៉ុងក៏បីជុងហ្គុកឲ្យងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ពេលដែលរួចរាល់ហើយ នាយក៏ស្លៀកពាក់ឲ្យរួចបីនាយតូចដាក់លើគ្រែគេង ដោយនាយទាញយកកុំព្យូរទ័ររបស់ខ្លួនធ្វើកិច្ចការដែលមិន ទាន់រួចរាល់។
    ‘’ ព្រឹកស្អែកយើងទៅដើរលេង ‘’ ថេយ៉ុង និយាយតែមាត់ តែភ្នែករបស់គេកំពុងតែសម្លឹងមើលកុំព្យូរទ័មិនព្រិច។
    ‘’ ដើរលេង? ចុះលោកធ្វើការងារលោករួចរាល់ហើយឬ? បានជាទៅដើរលេងនោះ ‘’ ជុងហ្គុក សួរបកទៅនាយវិញ ចង់បបួលគេទៅដើរលេង ធ្វើកិច្ចការខ្លួនហើយឬនៅ? បានចង់គិតទៅដើរលេងនោះ?
    ‘’ ហ៊ឹម ‘’ ថេយ៉ុង គ្រាន់តែក្រហឹមងក់ក្បាលជាចម្លើយបន្តិច ទើបរាងតូចចងក់ក្បាលយល់អ្វីដែលនាយនិយាយដូចគ្នា។
     ‘’ តែត្រូវមានអ្វីមកដោះដូរ ‘’ ថេយ៉ុង បិទកុំព្យូរទ័រចោល រួចទុកវានៅលើតុក្បែរគ្រែគេង បន្ទាប់មកនាយងាកសម្លឹងមើលនាយតូចដែលកំពុងតែសម្លឹងមើលមកគេភ្លឹសៗដូចគ្នា។
    ‘’ ដោះ..ដោះដូរ ជាអ្វីទៅ? ‘’ ជុងហ្គុក ខិតខ្លួនទៅក្បាលគ្រែបន្តិច ព្យាយាមសួរនាយទាំងរដាក់រដុប ទឹកមុខព្រានកំពុងតែបង្ហាញចំពោះមុខរបស់គេហើយ ឬមួយក៏នាយចង់ធ្វើរឿងនោះជាមួយគេទៀត
ហើយ។
    ‘’ បម្រើយើងនោះអី ‘’ ថេយ៉ុង ញញឹមចុងមាត់ រួចទាញជើងរបស់នាយតូចឲ្យមកនៅក្រោមទ្រូងរបស់ខ្លួន។
    ‘’ ថេ..ថេយ៉ុង តែយើងទើបតែធ្វើវាកាលពីម្សិលមិញទេ ‘’ ជុងហ្គុក ច្រត់ដៃរុញទ្រូងរបស់នាយ ដែលបម្រុងនិងមកថើបមាត់របស់គេ។
    ‘’ ពេលណាមិនសំខាន់ សំខាន់យើងចង់ស៊ីឯងពេលនេះ ‘’
    ‘’ តែ- អ៊ុប ‘’ មិនឲ្យជុងហ្គុកនិយាយទាន់ នាយក៏លេបត្របាក់ពាក្យសម្តីដែលរាងតូចចង់និយាយទាំងប៉ុន្មាន ឲ្យលេបចូលទៅក្នុងពោះវិញទាំងអស់។
    ‘’ អ្ហឹមមម ‘’ ជុងហ្គុក ក្រហឹមនៅក្នុងបំពង ព្រោះតែដកដង្ហើមពិបាក នាយលេងថើបគេមិនឲ្យដកដង្ហើមរួចបែបនេះ ចឹងហើយបានគេមិនចូលចិត្តឲ្យនាយមកថើបគេប៉ុន្មានទេ។
    ‘’ អ្ហាស៎សស ‘’ ជុងហ្គុក ចាប់ផ្តើមបញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរចេញមក ពេលអណ្តាតក្តៅសើមរបស់នាយលិតអូសក្រវែលជុំវិញដើមទ្រូងរបស់គេ ចំណែកឯដៃម្ខាងរបស់នាយ កំពុងតែដកចេញដកចូលលើច្រកសង្ងាត់របស់គេញាប់ស្ថេរ។
    ‘’ ឈឺ… ‘’ ទឹកភ្នែកក៏ស្រក់ចេញពីប្រឡង់ភ្នែករបស់គេ ពេលដែលវត្ថុវឹងរបស់នាយដាក់ចូលក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួនដោយមិនឲ្យដំណឹងជាមុន។
    ‘’ ទ្រាំទៅ សឺតតត ‘’ ថេយ៉ុង ចាប់ផ្តើមកម្រើកចង្គេះពីយឺតទៅលឿន ពីលឿនមកយឺតវិញម្តង ធ្វើឲ្យអ្នកខាងក្រោមទ្រូងរបស់គេថ្ងូរចេញមកយ៉ាងក្រលួច។
    ‘’ អ្ហាស៎សស ថេយ៉ុង ‘’ ជុងហ្គុក ក្រវាឱបករបស់នាយជាប់ ជើងរបស់គេគងនិងចង្គេះនាយស្អិត ដោយនាយចាប់បើកជើងឲ្យធំជាងមុន ដើម្បីងាយស្រួលបុកចេញបុកចូលតាមកម្លាំងរបស់នាយ។
    ‘’ សឺតត..អ្ហាស៎សស ‘’ ថេយ៉ុង អុកបញ្ចូលព្យាយាមធ្វើចលនាញាប់ដូចម៉ាស៊ីនដេរពេលដែលជិតដល់គោលដៅរបស់ខ្លួន ទើបនាយព្យាយាមអុកចេញអុកចោលលឿនដូចព្យុះ ដល់ថ្នាក់អ្នកខាងក្រោមទ្រូងរបស់គេរង្គើខ្លួនខ្លាំងៗ តាមកម្លាំងអុកពីអ្នកខាងលើ។
    សម្លេងសាច់ប៉ះទង្គិចសាច់ លឺសូរផាប់ៗ ដល់ថ្នាក់ក្តីសុខស្រួលដល់គេទាំងពីរ នាំគ្នាថ្ងូរបិទភ្នែកទទួលយកក្តីសុខដែលដៃគូរផ្តល់ឲ្យរៀងៗខ្លួន។ ថេយ៉ុងអោនចំកោងខ្នងមកថើបប៊ិតជញ្ជក់មាត់នាយតូចយ៉ាងស្រេកឃ្លាន តែរាងតូចក៏មិនបានបដិសេធអ្វី មានតែថើបតបតព្រមបើកមាត់ឲ្យអណ្តាតរបស់នាយប្រលែងលេងជាមួយនិងអណ្តាតរបស់ខ្លួនយ៉ាងពេញចិត្ត។
    គ្រប់យ៉ាងចប់សព្វគ្រប់នៅម៉ោង2ទៀបភ្លឺ មុននិងនាយដកកូនប្រុសរបស់ខ្លួន នាយក៏មិនភ្លេចបាញ់ទឹកសន្សល់ចូលទៅក្នុងខ្លួនរាងតូចឡើយ ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏ទទួលយកវាដូចគ្នា ទើបថេយ៉ុងដកចេញ រួចទាញនាយតូចឲ្យគេងនៅលើទ្រូងរបស់ខ្លួនរហូតដល់ស្អែកថ្ងៃថ្មី។
    ព្រឹកប្រលឹមថ្ងៃថ្មីនាម៉ោង8ព្រឹក ថេយ៉ុងភ្ញាក់ពីគេងរួចក៏លើកបីរាងតូចចូលទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួន ពេលដែលរួចរាល់ហើយក៏ចេញមកវិញដោយនាយចាប់ផ្តើមស្លៀកពាក់ឲ្យរាងតូចម្តងមួយៗរហូតដល់រួចរាល់។ ជុងហ្គុកលែងខ្មាស់និងនាយទៀតហើយ រយះពេលដែលគេនៅជាមួយនាយ នាយតែងតែងូតទឹកឲ្យគេ ស្លៀកពាក់ឲ្យគេ ហើយអារឿងមានអីៗជាមួយគ្នាទៀត ពេលនោះគឺស្រាតរហូត រឿងអីដែលត្រូវខ្មាស់ជាមួយនាយនោះ គេស៊ាំនិងវាហើយ។
    ‘’ លោកខ្ញុំឃ្លាន ‘’ ជុងហ្គុក រុញរទេះរបស់ខ្លួនឲ្យជិតខ្លួនរបស់នាយ រួចយកដៃរបស់គេ ចាប់ទាញជាយអាវរបស់នាយតិចៗ។
    ‘’ ចាំសិនទៅ ‘’ ថេយ៉ុង ពោលតែមាត់ តែមិនបានងាកសម្លឹងមើលនាយតូចឡើយ គិតតែពីឈ្ងោកមុខបង្ហើយការងាររបស់ខ្លួន។
    ‘’ តោះ ‘’ ពេលដែលរួចរាល់ហើយ នាយក៏រុញរទេះរបស់នាយតូចចេញមកខាងក្រៅបន្ទប់ ដើម្បីញាំអាហារពេលព្រឹក។
    30នាទីពួកគេក៏ញាំរួចរាល់ បន្ទាប់មកថេយ៉ុងរុញរទេះរាងតូចដើរមើលជុំវិញសណ្ឋាគារមួយនេះរយះពេលយូរគួរសមដែរ ដោយនាយធ្វើទង្វើល្អជាមួយរាងតូចច្រើន មួយរយះនេះ ថេយ៉ុងមិនសូវស្រែកសម្លុត មិនសូវវ៉ៃដុំគេដូចពេលដែលមកដំបូងៗឡើយ គ្រាន់តែថារឿងលើគ្រែវិញ នាយចាប់បង្ខំឲ្យគេធ្វើវាជារៀងរាល់ថ្ងៃ តែគេក៏ព្រមស្របតាម ប្រសិនជាបដិសេធនោះ ខ្លាចថានាយខ្មោចចូលដូចដែលពេលគេមកដំបូងទៅគិតយ៉ាងម៉េច?
    ‘’ ចៅហ្វាយ ‘’ វីន ដែលដើរតាមពីក្រោយចៅហ្វាយគេជាប់ ក៏ហៅរំខានក្តីសុខរបស់ចៅហ្វាយខ្លួន។
    ‘’ មានការអីអាវីន? ‘’ ថេយ៉ុង ឈប់រុញតទៅមុខទៀត ដោយនាយងាកមកនិយាយជាមួយកូនចៅរបស់គេបន្តិច។
    ‘’ ភ្ញៀវដែលយើងណាត់ជួបនិយាយរឿងការងារពីម្សិលមិញ គេសុំនិយាយជាមួយចៅហ្វាយឥឡូវនេះម្តងទៀតបាទ ‘’ វីន ក៏និយាយប្រាប់ទៅនាយ ព្រោះមិញនេះ ភ្ញៀវដែលគេជួបនិយាយជាមួយកាលពីម្សិល
មិញ ខលមកសុំជួបជាមួយថេយ៉ុងម្តងទៀត។
    ‘’ មានរឿងអីទៅ? ‘’ ថេយ៉ុង ធ្វើមុខឆ្ងល់ បើសិនជាគ្មានរឿងអីទេ វីនក៏មិនចូលមកកាត់ចង្វាក់របស់គេដូច្នេះដែរ ចឹងប្រហែលជាមានរឿងអ្វីសំខាន់មិនខាន។
    ‘’ ប្រហែលជាខុសរឿងតម្លៃហើយមើលទៅ គេថាបើចៅហ្វាយមិនទៅឥឡូវនេះទេ គេនិងឈប់កម្ម៉ងអាវុធរបស់យើងទៀតហើយ ‘’
    ‘’ ហ៊ឹម ឯងនៅទីនេះសិនហើយ យើងនិងត្រឡប់មកវិញឆាប់ៗនេះ ហាមរត់ឡេចទៅណាឲ្យសោះ ‘’ ថេយ៉ុង ងក់ក្បាលនិងវីន រួចងាកមកនិយាយជាមួយរាងតូចដែលចាំស្តាប់គេសន្ទានជាមួយកូនចៅរបស់គេមួយ សន្ទុះធំ។
    ‘’ រត់ទៅណាបាន មិនមើលជើងខ្ញុំទេ
ហ្ហេស? ‘’ ជុងហ្គុក តបទាំងខឹង ដឹងថាគេពិការជើងហើយ នៅតែនិយាយឌឺដងខ្លាចគេរត់គេចទៀត មនុស្សចង្រៃនេះ។
    ‘’ ល្អ យើងទៅសិនហើយ សឺតត ‘’ នាយថើបថ្ពាល់រាងតូចមួយខ្សឺត រួចដើរចូលទៅក្នុងសណ្ឋាគារដោយ មានវីនដើរតាមពីក្រោយ។
    ជុងហ្គុកក៏រុញរំកិលរទេះរបស់ខ្លួនដើរមើលជារឿយៗ ទីនេះទេសភាពស្រស់ស្អាតណាស់ បើសិនជាគេមកជាមួយប៉ានិងបងប្រុសរបស់គេវិញ ច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តជាងនិងមិនខាន។
    ‘’ នឹកបងប្រុសនិងប៉ាដល់ហើយ ‘’ ជុងហ្គុក សម្លឹងមើលទៅផ្ទៃសមុទ្រដែលធំ ល្វឹងល្វើយនៅជាប់ជើងមេឃ ចិត្តសែននឹកដល់ប៉ានិងបងប្រុសរបស់គេ ដែលខានឃើញជាយូរខែ មិនដឹងថាបងប្រុសរបស់គេត្រូវណាមជុនធ្វើបាប ញក់ញីរាងកាយដូចជាគេត្រូវជួបឬក៏អត់? ចំណែកប៉ារបស់គេវិញ ពេលនេះសុខទុក្ខយ៉ាងណាហើយ មិនដឹងថាគាត់ឈឺ ឬក៏នឹក ឬក៏តាមរកគេដែរឬក៏អត់? គេពិតជានឹកដល់ប៉ារបស់គេខ្លាំងណាស់។
    ‘’ ជុងហ្គុក ‘’
             
#ថេយ៍ស៊ី