~ HASTA 1 ~

-22-

Evan odaya daldı.

Evan: Amnatanrım dostum.

dedi. Simone, Evan' ın sesini duyduğu an üstünden indi ve yorganın altına saklandı. Ayağa kalktım ve fermuarımı kapadım. Evan hala mal gibi gülüyordu. Buluzumu da yerden alıp giyidim ve Evan' ı da alıp odadan çıktım. Evan' ı köşeye sıkıştırdım.

Ben: Dostum eğer bunu birine söyliyecek olursan seni öldürürüm anlıyor musun öldürürüm.

Evan hala gülüyordu cidden sinir bozucuydu. Sabırla susmasını bekledim. En sonunda kahkaha atmaktan kızarmış ve nefes alamıyordu. Nefes alışverişlirini düzeldiğinde cevap verdi.

Evan: Hey merak etme dostum kimseye söylemem.

dedi. Bir dakika bu itin bu saatte Simon' un odasına dalmasının sebebi neydi ?

Ben: Hey !
Evan: Ne var ?
Ben: Neden burdasın ?
Evan: Şey evet. İlk olarak sabah oldu, ikinci olarak aşağıda birkaç kişi var Simon ve Angel' ın nerde olduğunu soruyorlar.
Ben: Ne istiyolarmış ?
Evan: Simon ve Angel' ı.
Ben: Neden ?
Evan: Bilmiyorum.

dedi. Simon o sırada fırlayarak çıktı ve merdivenlere doğru koşmaya başladı. Ne olduğunu kavrayamamıştım. Az önce ne olmuştu. Yaklaşık bir dakika boyunca Evan' la mal gibi dikildikten sonra ikimizde merdivenlere doğru koştuk. Etraf bomboş ve sessizdi ne Simon vardı ne de başkası. Biraz daha durup düşününce panikledim aklıma gelen tek şey Oliver' ın Simon' u alıp götürdüğüydü. Koşarak Angel' ın odasına girdim. Odasında değildi. Sonra mutfaktan gelen sesler duydum içimdeki o karanlık bi anda küçük bir umut ışığyla aydınlandı. Ama mutfağa gittiğimde gördüğüm kişi Juliet' di. Herşey bir anda karanlığın içine çekildi. Gözlerim kararınca dengemi kaybettim. Ben şimdi ne yapıcaktım. Onları bulmak zorundaydım. Yere düşmeden önce bir yerleree tutunmaya çalıştım ama elim boşluğa geldi ve yeri boyladım. Bu bir kabul olmalıydı sadece bir kabus. Böyle olmasının imkanı var mıydı ?  Herkes gelip istediiği gibi insanları benden alabilir miydi ? Bu oyun adil gelmiyordu....