Kabanata 28

52.1K 2K 930
                                    

Kabanata 28

"A-Anong nangyayari?"

I saw the driver talking with the bodyguards using a walkie-talkie. Ang mga bodyguards ay nasa kabilang kotse at sumusunod lamang sa amin. 

Mabilis pa rin ang pagpapatakbo at gulat pa rin ako sa nangyaring impact kanina.

"Ma'am, seatbelt po." the driver said to me as he talked again with the bodyguards. They were talking fast and they were using some unfamiliar terms.

"Ano pong nangyayari, Kuya?" natataranta na rin ako.

"May nakasunod po sa'tin."

Halos buhusan ako ng malamig na tubig dahil sa narinig ko. Is it the same people who was after me? I thought it was already over. Bakit may ganito na naman?

Ang bilis ng tibok ng puso ko lalo na't ang bilis nang pagpapatakbo ng sasakyan. They were continuously communicating with each other. Nanginginig ang buong kamay ko at hindi ako mapakali.

Halos mapatili ako nang naramdaman kong may bumangga ulit sa gilid namin. Our car drifted a little but still remained on the road. Napapikit ako ng mariin at sobrang takot ang naramdaman ko.

Napasinghap ako nang biglang humarurot ulit ang paggalaw ng sasakyan. Bigla na lamang itong huminto kaya halos mapasubsob ako sa harapan, mabuti na lang ay nakasuot ako ng seatbelt.

"W-What the hell is happening?" I was panting hard, panicking. Luminga-linga ako sa paligid pero medyo mausok. All I could see outside are the wide fields and the huge trees.

"Diyan lang po kayo, Ma'am. 'Wag po kayong lalabas, delikado." sabi ni kuya driver.

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa labas pero nang makarinig ako ng putok ng baril ay mas lalo akong nanginig sa takot. I don't want to look outside, I don't want to see it.

Bumalik sa akin ang alaala ilang buwan na ang nakakalipas. The lifeless body of my Dad on my arms. The blood from my hands as I broke down. Unti-unti kong naramdaman ang pamumuo ng luha sa mata hanggang sa unti-unti itong tumulo.

Napasigaw ako nang biglang bumukas ang pintuan sa gilid ko. I was already sobbing but when I saw the familiar deep set of eyes, I suddenly felt relieved for some reason.

His expression soften when he saw me. It was the same expression I've seen on him back then. Akala ko mananatiling malamig siya sa akin dahil sa nangyari noong mga nakalipas na araw, pero ibang-iba ito sa nakikita ko ngayon. He looks worried with his gentle eyes over his remaining ruthless features.

"Let's go," he said to me while grabbing my wrist.

"A-Anong nangyayari?" umiiyak pa rin ako habang hatak hatak niya ako kung saan.

Mabilis ang paglalakad namin at hindi ko na alam kung anong nangyayari. Hawak ni Darius ang aking palapulsuhan habang ang kabila niyang kamay ay may hawak na baril. He fired behind us as we continued walking.

I flinched when I heard the gun shot followed by continuous ones. I heard him muttered a curse, occupying the space behind me for protection. 

"Cover your ears. I'll protect you, okay? Don't worry, I won't let anything happen to you." he muttered trying to make me calm. "Now, walk fast. We have to go behind that armored vehicle."

I did what he said. Mabilis ang tibok ng puso ko at halos manginig ang binti ko. I heard continuous gun shots as I was covering my ears. Ang malaki niyang katawan ay hinaharangan ang likuran ko.

"D-Darius!" I cried when I heard him grunted. Mas lalo akong naluha nang makita ang dugo mula sa may braso niya.

"Don't worry, it's just a graze. It didn't hit me." he casually said, like he was used to it. "Just continue walking."

Taming the Blaze (Magnates Series #2)Where stories live. Discover now