Kabanata 27

49.1K 1.7K 708
                                    

Kabanata 27

This man is an untamable blaze and when you try to reach him, you'd be burnt until there's nothing left of you. You have no escape.

Isang sapat na rason na ang mga babaeng nagkakandarapa sa kanya. They were never serious because they only want him for pleasure. And here I am, crosses that fucking line and ended up liking the untamed brute...and not because I thirst for him, but because my feelings were genuine.

And now he's treating me like I don't exist. I can sense him pitying me for feeling this way. Sa una pa lang kasi dapat alam ko na kung anong pinasok ko. I was so sure that I would never like him but look where it got me. 

Mabilis lang naman mawawala ito. Gusto ko lang naman siya. Hindi na dapat lumalim pa 'to.

"Are you okay, Blaire?"

Nabalik ako sa katinuan nang maalalang kasama ko pala si Nigel ngayon. And as I see him looking at me with a worried expression, I can't help but feel bad.

Matapos kong makumpirma na meron nga akong nararamdaman kay Darius, mas lalo ko lang sasaktan ang sarili ko, lalo na si Nigel.

Hindi ko dapat siya gamitin para makalimot. That's so unfair for him. He loves me and he always have his way to show it to me. Ramdam ko ang sinseridad niya at sa tuwing naaalala ko si Darius sa mga pinapakita niya mas lalo lang sumasama ang tingin ko sa sarili ko.

"Here, I cooked this." he smiled at me as he removed the lid of the packed lunch he brought.

Nakaupo kami sa may damuhan. We are having lunch in a park. Kitang kita ko kung gaano karami ang mga magsyota sa paligid.

"How was it?" tanong niya nang isinubo ko na ito. I smiled and gave him a thumbs up while chewing.

"When did you learn how to cook?" I asked.

"Months ago...after we stopped seeing each other."

Naitikom ko ang bibig ko nang makita ang mapait na ngiti sa labi niya. Kapag naalala niya ang senaryong 'yon ay awtomatikong nalulungkot siya. Kita ang pait sa mukha niya.

"I told myself that if I see you again, I'd cook your favorite dishes." ngumiti ulit siya.

"You did," I smiled at him. "And it was good. I like it."

"Really?"

I nodded so he smiled widely.

Sa lumilipas na araw na nakikipagkita ako kay Nigel mas lalo lang akong pinapatay ng konsensya ko. Gusto kong tumigil na pero sa tuwing ipinapaalala niya sa'kin na mahal niya ako, I just can't straightforwardly tell him to stop.

Iniisip ko pa lang na masasaktan siya ay sobrang sakit din para sa'kin.

Kakatapos lang namin maghiking at narating na namin ang tuktok ng inakyat namin. I was catching my breath. My legs felt sore when we reached the peak. It was all worth it when I saw the surreal view from the top.

"Are you okay?" Nigel chuckled as he handed me my water bottle.

"Yeah," uminom ako sa binigay niya. May tumapon na konting tibig sa gilid ng labi ko at marahan niyang pinunasan 'yon.

Seeing his gentle and genuine gestures made me felt pain inside of me.

"Everything is worth it even if it's exhausting." his smile grew more. "We still made it."

Hilaw na tumawa ako, tila ba naapektuhan sa binitawan niyang salita.

Naglakad kami malapit sa dulo kung saan tanaw ang iba't ibang tanawin mula sa ibaba. Ang simoy ng hangin ay sobrang presko sa pakiramdam. I inhaled a huge amount of breath and let it out hoping that everything will be alright. 

Taming the Blaze (Magnates Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon