Seducing The Bad Boy (AWESOMELY COMPLETED)

About Time

32

Hindi ko alam kung paano ako nakauwi sa bahay namin ni Avvi. Namalayan ko na lamang na nakahiga na ako sa aking kama at nakadungaw sa bintana, pinapanood ang mga ilaw sa bawat building na nasa malayo. The world seems too big for me. Hindi ko na alam kung ano ba ang susunod kong gagawin ngayon. After everything that happened, pakiramdam ko ay nawala ako at hindi ko na alam kung saan ba hahanapin ang sarili ko.

This is not healthy anymore. Hindi na dapat ganito Toryang. Yes, you can love with all your heart, but you should not lose yourself in the process.Magmula noong natuto akong magmahal, kinalimutan ko na ang sarili ko. My world revolved around Stan. Minahal ko ang mga bagay na mahal niya. Iningatan ko lahat ng mahalaga para sa kanya. Ginawa ko ang lahat dahil sa pagmamahal ko. Everything that I did, it was all for him. And in the process, I lost myself. I lose the young girl who used to believe I need to find myself. Kailangan kong hanapin ang sarili kong naiwala ko noong nahanap ko si Tan Tan.

"Tori?" mararahang katok ang gumising sa diwa kong natutulog. Tumayo ako at pinagbuksan si Avvi. Ngumiti siya sa akin pero agad din iyong nawala ng makita ang aking itsura.

"Anong nangyari?" nag-aalala nitong tanong. Nagkibit balikat lang ako bago siya tinalikuran. Dumiretsyo ako pabalik sa kama ko at ramdam ko pa rin ang pagsunod ng kaibigan ko sa akin. Umupo ako sa aking higaan at niyakap ang mga binti ko.

"Hindi sila nagperform. I thought pa naman they have a new song. Bakit kaya?" tuloy tuloy pa ring sabi ni Avvi. Nakatingin lang siya sa akin at hinihintay ang sagot ko.

"And Ethan was yelling at Athan. Hinanap kasi kita eh. Tapos I saw the two of them fighting." Pinakatitigan niya ako ng para bang hinihintay niyang magwala ako sa dala niyang balita. Huminga ako ng malalim at umiling na lang sa kaibigan ko. Gumapang siya papunta sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"What the hell happened Tori?" seryoso na ang boses ni Avvi noong tinanong niya ako. Kinagat ko ang labi ko bago siya tiningnan. Hindi ko namalayan na tuluyan ng tumulo ang luha ko habang nakatingin ako sa aking kaibigan.

Sinabi ko kay Avvi ang lahat, magmula sa ginawa ni Athan hanggang sa lahat ng salitang binitawan ni Stanley. Habang ginagawa ko iyon ay nakikinig lamang sa akin si Avvi at hinihintay akong matapos. Sa huli ay halos hindi na ako makahinga sa sobrang luha ko. Tiningnan ko si Avvi na nakayuko lamang.

"Where did everything go wrong Avvi? Noong bata pa lang kami, ang simple lang ng bagay eh. Hindi ko alam kung paano kami napunta dito." Basag ang boses kong sabi. Lumapit si Avvi sa akin at inihilig niya ang ulo niya sa balikat ko.

"You know, your problem is in here Tori." Sabi nito at inilagay niya ang kamay niya sa dibdib ko. Umayos siya ng upo at tinitigan ako.

"Naover-use kasi yan eh. Nakalimutan mong meron pang isang parte mo na mas marunong gumawa ng desisyon.You forgot to use this Tori." Itinuro naman niya ang sentido ng aking ulo. Ngumiti siya bago nagkibit balikat.

"Forget about the people who say follow your heart for it will lead you to your happiness. That's bullshit Tori. Hindi sa lahat ng oras, tama ang puso. Sometimes, we have to learn how to listen to what our mind says. Ikaw, ano bang sinasabi ng utak mo ngayon?" tanong niya. Tumingin ako sa malayo at hindi sumagot.

"I bet your mind wants you to take a rest." Marahan nitong sabi. Tiningala ko siya bago nagkibit balikat. Humiga na ako at tinalikuran si Avvi. Huminga ako ng malalim bago pumikit na lamang.

I don't want to cry. I'm tired of crying for the same old reasons. Pero hindi ko magawang pigilan ang mga luha ko kapag naiisip ko ang lahat ng nangyayari ngayon. Maybe Avvi is right. Maybe I should take a rest. Legal naman ang mapagod hindi ba?