Seducing The Bad Boy (AWESOMELY COMPLETED)

My Turn

25

Tahimik lang kami sa byahe pabalik sa aking hotel. Hindi nagsasalita si Tan Tan sa tabi ko habang nagmamaneho. Ako naman ay nakatingin lamang sa labas at pinipilit na huwag bumaling sa kanya. Hinigpitan ko ang kapit ko sa kanyang jacket at inamoy iyon. Pinikit ko ang mata ko at inisip na si Tan Tan iyon at niyayakap niya ako ng mahigpit upang maibsan ang lamig na nararamdaman ko.

"Inaantok ka?" tanong nito. Nilingon ko siya bago umiling.

"Hindi."

Hindi na ito sumagot ulit. Tiningnan ko siya bago yumuko. Ang Stanley na kilala ko ay hindi ganito. He is not a one word man. Palagi siyang masalita at ikaw na lamang ang susuko sa kadaldalan niya. Maingay siya at maraming kwento sa akin dati, ngunit ngayon, para lamang akong kung sino sa kanya. Ni hindi man lang siya nagsasalita.

Nipark niya ang kotse niya bago umikot at inalalayan ako palabas. Nagpasalamat lamang ako sa kanya at hinubad na ang jacket niya. Inabot ko sa kanya iyon pero pinagtaasan lang niya ako ng kilay.

"Wear that. Nilalamig ka pa." utos nito. Pinilit kong ibigay iyon sa kanya.

"May jacket naman ako sa kwarto."

"Pero malamig mamaya sa loob. Lalo na sa elevator." Katwiran niya. Umiling lang ulit ako bago binato sa loob ng kotse niya ang jacket.

"Kaya ko na--"

"Bakit ba ang tigas ng ulo mo?!" sigaw niya. Nanlaki ang mata ko lalo na noong marahas niyang pinadaan ang mga daliri niya sa buhok niya. Nanlilisik ang mata niya noong bumaling ulit siya sa akin.

"Come on Stan. Don't act as if you care." Sabi ko sa kanya. Napanganga lang ito sa sinabi ko at tumigil sa pagsasabunot sa sarili niya. Tinitigan ko siya at hinintay ang magiging sagot niya.

"Do you still care?" tanong ko sa kanya. Dumiretsyo siya ng tayo bago niya ako tiningnan. Hinigit ko ang hininga ko sa pag-aasam na sana ang sagot niya ay ang sagot na inaaasahan kong marinig. Gusto kong sabihin niyang nag-aalala pa rin siya sa akin.

"Of course. Kaibigan kita Victoria. At naguguilty ako dahil lumala ang lagnat mo ng dahil sa akin." seryoso nitong sabi. Hindi agad ako nakahuma sa narinig ko. Nanatili lamang akong nakatingin sa kanya.

"I'm just guilty Victoria." Mapait akong ngumiti at tumango na lamang. Yumuko ako at tumalikod na.

"Victoria." Habol niya sa akin. Hinawakan niya ang braso ko kaya ko siya hinarap.

"Saan ka pupunta? Ihahatid na kita--"

"I'll be fine Stanley. Wag ka ng maguilty." Sabi ko na lang at hinila ang braso ko. Tuloy tuloy na akong pumasok sa hotel namin at umakyat sa aming kwarto.

Pumasok ako sa kwarto at nakita kong papaalis si Avvi. Nagulat pa ito ng makita niya akong nakatayo sa may pintuan.

"Grabe ka Tori! Where did you go ba?" inis nitong sabi. Nakita ko ang pagaliwalas ng mukha niya noong makita ako.

"Akala ko you were kidnapped na. I just went to the comfort room and then wala ka na. Where did you go?" tuloy tuloy na daldal nito. Hindi ko siya sinagot. Tumuloy lang ako sa kwarto at kumuha ng pajamas. Nakasunod pa rin si Avvi sa akin.

"Are you alright?" nag-aalala nitong tanong. Nginitian ko lang siya bago ako pumunta sa kama at humiga.

"I'm fine." Sabi ko bago ako pumasok sa ilalim ng kumot. Tumalikod na ako kay Avvi at pumikit para makatulog.

Noong marinig ko ang pagsarado niya ng pinto ay dumilat ako. Hindi ko mapigilang hindi maalala ang sinabi ni Tan Tan. Na inaalagaan lang niya ako dahil naguguilty siya. Sinasamahan lang niya ako dahil sa obligado siya at pakiramdam niya ay responsibilidad niya ako. Napipilitan lamang siya.