Till I Rewrite The Stars (Under Revision)

20

Chapter's Theme Song: Two Less Lonely People In The World by Air Supply

Chapter 20

Hindi ko alam kung paanong narating namin ni Estefanio ang Ilocos kahit na pareho kaming hindi pa pamilyar sa daan patungo rito. Ilang beses ding muli akong nakaidlip sa biyahe kaya't hindi ko sigurado kung nagtanong-tanong ba siya sa mga taong nadaraanan namin o talagang gumana ang mapa niya at pagtuturo ng Tito niya. Kahit na sa mga daan siguro, nahahanap din ni Estefanio ang tama—hindi lang sa mga tao.

"Estefanio! I'm glad nandito na kayo," bati ng Tito ni Estefanio na siyang sumundo sa amin sa daan patungo sa hotel na tutuluyan namin. Siya iyong tatay ni Alanis na naghatid sa akin noon sa apartment matapos ang aksidente kay Mrs. Del Carpio. "Mabuti na lang at naisama mo pa 'to si... J-juliet right?" baling nito sa akin. Napatango lang ako dahil na rin sa antok. Mag-aalas tres pa lang yata ng umaga.

"Yeah, gladly Tito Marcus. You know Mom," bwelta ni Estefanio. Halata na rin sa boses niya ang pagkaantok mula sa ilang oras na pagmamaneho. Mabuti na lang at kahit papaano ay makakapagpahinga na rin siya ngayon.

Matapos mai-park ang kotsye ni Estefanio ay agad kaming dumiretsyo sa front desk ng hotel. Mas maliit siguro ang lugar na ito kumpara sa Casa Simeon at hindi rin ganoon katayog ang building nila. Parang resort style lang ito kung saan nagkalat sa paligid ang mga kwarto. Tinitigan ko rin ang paligid at mukhang nasa kalagitnaan nga ng pagtulog ang karamihan ng mga narito maliban sa mga staffs na matiyagang nag-aasikaso sa paligid.

"Juliet..." Napalingon ako sa bahagyang pagtawag ni Estefanio. "Is it okay for you for us to share one room?" ani niya pa kaya't nagising ang diwa ko at nanlaki ang mga mata ko sa kaniya.

"Mas okay 'yun. For one night lang naman para makapagpahinga kayo ngayon," singgit ng Tito ni Estefanio matapos makita ang reaksiyon ko. "Hassle kung dalawang kwarto pa kayo. Two beds naman per room."

Nawala naman ang tensyon sa loob ko nang klaruhin nila ito sa akin. Tinanguan ko na lang sila at bahagyang ngumiti. Mukhang wala naman akong karapatang mag-demand sa kanila lalo na't libreng trip na 'to ni Estefanio sa akin. Kailangan na rin naming makapagpahinga lalo na't siguradong maaga rin kami mamaya maglilibot dito sa Paoay.

"I'll lead you to your room Mr. Del Carpio," nakangiting sabi ng babaeng staff ng hotel matapos ang maiksing pag-uusap sa pagitan nila nina Estefanio. Nauna na itong naglakad sa amin.

"I have to go too in our room Estefanio. Alanis is alone sleeping there. Baka mag-tantrums pa 'yun 'pag biglang nagising nang mag-isa. We'll just check you out tomorrow, I guess," pagpaalam ng Tito ni Estefanio. Tumingin pa ito sa relo niyang suot. "We have about 4 hours to sleep. Good night to both of you," sabi nito at nagtungo na sa kwartong kalapit lang din sa tinigilan ng babaeng staff na kasama namin.

"Here's your keys Mr. Del Carpio—one for the room itself and for the bathroom inside." Ngumiti 'yung staff sa amin at iniabot kay Estefanio ang susi. Nanatili lamang ako sa likuran ni Estefanio. "Enjoy your stay and good night Ma'am and Sir."

Nang makaalis 'yung staff ay pumasok na kami ni Estefanio sa loob ng kwarto. Binuksan niya ang ilaw at tumambad sa amin ang tila Japanese vibe na design ng loob. May mga potted plants pa sa loob at napansin ko rin na glass pala ang ilang bahagi ng dingding. Natatakpan lang ang glass panes ng mga kurtina.

"Hay...At last!" Napatingin ako kay Estefanio nang mag-inat ito. "We should better sleep Juliet. I'm already tired too," dagdag niya pa at nagtungo na sa isang kamang puti na nasa may gitnang portion ng kwarto. Dalawang metro mula rito ay ang isa pang kama.

"I wouldn't mind sleeping now without changing my clothes," natatawang ani ni Estefanio nang maupo siya roon sa kama. Nagsimula siyang alisin ang suot niyang sapatos at medyas. Matapos noon ay pikit mata niyang ibinagsak ang sarili sa malambot na higaan.