Sweet Rejection

Chapter 21

I watched her from afar. Both of them were laughing at each others joke. Napapabuntong hininga na lang ako sa loob ng sasakyan.

"Stupid heart." I mumbled to myself while feeling my heart if it's still intact.

As I went inside the classroom, our professor scolded at me for coming so late. I preceded to the aisle and chose to sit at the last row.

Nawalan na ako ng ganang makinig at mag-aral. Napakahirap eh makikita mo yong gf mo tapos may ibang kasama na. Akala ko naman strong heart ako kaso I fell hard at kahit na gusto kong bumangon ay mas pipiliin ko pa ding magpakatanga.

Our friends knew. We kept it silent. My inner me wanted to scream out to force her to remember me but my other me shut me down because she was scared she will hurt her so she chose to be hurt. I chose to be hurt.

"Stupid heart." I mumbled again.

I woke up at her laugh. It was loud but cute. Jho was at the library watching a k-drama. I knew because this was her fave spot to watch and to sleep.

I glanced to her direction and gladly Bea was not with her. I was about to come near her just because but then Bea was only a meter away searching where books are placed.

Lumabas na lang akong library at saka nagtungo sa sasakyan.

"Ano na namang problema mo?" Agad na tanong niya nung nasa bar kami.

"Ayoko ng pumasok ng school."

"Gago! Wag kang tumulad sakin tignan mo nagshift ng ibang kurso!"

"Di naman nakatatawa. Baliw! Pero seryoso ako. Ayoko ng mag-aral."

"Sige toms. Suporta ako dyan. Tignan ko lang kung di ka mamumulubi."

"Tssss. Mahal ako ng nanay ko. Bibigyan pa din akong allowance."

"Alam mo toms, babae lang yan pero yong future mo lifetime yan."

"Look who's talking." I smirked at Mika.

Mika was my bestfriend. She knew about me. She knew about Jho. She knew everything. Isa syang matangkad na nilalang na di nahuhuli sa chismis.

Minsan naiisip ko kung bakit hindi ako na-fall kay Mika eh maganda naman sya at supportive pa sa'kin.

Napabuntong hininga na naman ako. Di ko na mabilang kung pang-ilan na ito.

Nagdrive na lang ako pauwing bahay dahil nagtext ang nanay na dumating ang tita ko at gusto akong makausap. Haayy. Alam ko naman na anong gustong sabihin ng tita. Gusto nya akong magproceed ng medicine dahil wala naman syang anak na susunod sa yapak nya at sa hospital nya kaya ako ang nakita ng tita.

Ayoko naman nun. Ang gusto ko lang ay ang mamuhay ng simple kasama ang baby Jho ko. Tssss. Di ko mapigilang di kumunot ang noo ko sa pag-iisip kong ganun. Wala na nga pala akong baby. Nawala syang di ako makilala at ang mas masakit pa walang hiwalayan na ganap. Basta na lang naiwan ako sa ere. At tadaaaah! Ibang tao naman ginusto nya. Napakaplayer talaga ng puso nya. Di pa nga ako nakaget over sa kanya eh may kapalit na agad ako sa kanya. Di nya ba alam ang 3 months rule? Napanood naman namin yong kay Popoy at Basha ah. Iyak nga ng iyak sya habang pinapalo ako sa braso tapos binalaan pa akong wag kong gagawin sa kanya kundi magsisisi daw ako kung gagawin ko yon sa kanya. Eh ito, kabaliktaran yong nangyari sa'min.

Hirap na hirap na ako eh. Relate na relate ko yong nabasa ko sa media nun eh na " Some say it's painful to wait for someone. Some say it's painful to forget someone. But the worst pain comes when you don't know whether to wait or forget."
Bwisit naman oh. Akala ko di ko yon mararanasan pero patawa masyado tong future ko inunahan ako. Gusto kong magwala dahil di ko sya masigawan o kaya sisihin kung bakit ako nasaktan ng sobra.