Chapter 16

2.7K 46 6
                                    

Bea

Nakita ko syang nasa ER busy kakasulat ng doctor's order. Gusto ko syang lapitan at kulitin pero ang dalawang paa ko waring nakapako lamang. Napabuntong hininga na lang ako at saka umalis.

Pagdating kong office nakita ko si Galang tulog sa upuan nakanganga habang nakapatong dalawang paa nya. Sarap itulak sa sahig eh. Imbis na magtatambay akong office nagdecide na lang akong umalis dun dahil ayokong magkakasagutan pa kami ng taong yon. Nagtambay na lang akong OR lounge. Wala namang nagtaka kung ba't andun ako. Humiga ako sa bakanteng sofa habang gamit ko ipad ko.

I heard the door sound opened.
"Di mo kasi maintindihan." Sabi ng familiar na boses.
Yong kinakausap nya walang isinagot.
"Kumain ka muna habang wala pa ang consultant. Tatawagan na lang kita." Dagdag sabi nya.

"Wag matigas ulo, Jho." Firmed na sabi nya.

Jho. Jho. Jho is here? Napabangon agad sya at nakita nyang nakatalikod si Jho habang tinatalakan sya ni Jia.

Shiiit. Hindi nya alam anong gagawin. She is trapped. Jho doesn't want to see her. Damn.

Napansin naman ni Jia ang presence nya. Nagkatinginan lang sila. Walang sinumang gustong umiwas. Napansin naman ito ni Jho at napatingin ito sa kanya.

Biglang lumaki ang mga mata ni Jho dahil sa gulat pero agad itong nabawi ng lungkot. She was scared she'd be eaten by Jho's anger but she had seen no trace of it. Jho is not mad. She is sad and hurt.

Agad namang binawi ang tingin nya habang nakaawang ang labi nya. Di nya alam anong sasabihin.

Nakasunod lang ang tingin nya kay Jho na pumasok sa loob ng kwarto. She's waiting for Jho to come out. She now sees Jho in green scrubs. She guesses
she will assist an OR.

"Stubborn ass." Sabi ni Jia sa kanya.
"And so are you." She snapped back and leave the room.

While I was left dumbfounded. Jia then glared at me and leave right away.

I sighed at the thought that everyone destested me. Of course they will. I hurt Jho again. I treated her like a trophy that could be owned any time I wanted.

Ara

I woke up as my phone rang. It was Jho.

I cleared my throat and answered her. "yes?" I said formally.

"Nasan ka?"
Why is she asking me? I wondered.

"Office. Why?"
See? My curiousity got me already. I told myself last night to ignore her.

"Busy ka? Bilhan mo kong pagkain." Sabi nya.

I know she's pouting like a baby.

I should play hard to get. Di pwedeng isang lambing lang nya nasesegway na ako.

"Anong gusto mo?" Nasambit ko.

Damn. Napasapo na lang ako sa noo ko. Sabi ko pa-hard to get. Anyare? Kinain ko din sinabi ko.

"Chicken adobo with rice, pasta, at fries! Thank you!"

"Sigurado kang mauubos mo yan?" Panunukso ko.

"Oo naman! Bili ka ding sayo. Sabayan mo kong kumain. Bye!"

Napakunot noo ko.

"Wait lang! Nasan ka ba?"

"OR. 10am pa magstart surgery eh. Wala pa si boss." Minimeant nya yong boss ang consultant.

Sweet RejectionWhere stories live. Discover now