SKETCH [ Book 1 ]

[ sketch - THE END ]

-0-0-0-

Bigla akong lumabas ng bahay namin at iniwan si Diana. Nakita ako ni Mama at ni Diana na tumatakbo papunta sa kalsada.

"Denise! Saan ka pupunta!" - diana

Kailangan kong hanapin si Xylan! Yun lang ang laman ng isip ko nung mga oras na yun. Kailangan ko syang makasama, kahit sa mga nalalabi nyang oras dito. Pero hindi, hindi basta lang makasama sya! Kailangan kong tuparin ang pangako namin sa isa't isa!

Una, pumunta ako sa school namin dati. Ayaw pa nga ako papasukin nung guard.. Nagdahilan na lang ako na alumni ako at kukunin ko yung yearbook ko.

Dali-dali akong umakyat ng hagdan papuntang rooftop ng school. May nakita akong lalake! Sya na ba ito?

"Xylan?"

Lumingon yung lalake, mali pala ako. 4th year pala yun. Nakatambay lang sa rooftop magisa.

Bumaba agad ako hagdan. May nakita akong babae at lalakeng bumagsak mula sa hagdan. Tutulungan ko sana sila kaso hindi naman sila mukhang nasaktan at sa halip, nagaway pa sila.



"Dahil kaya sa kalampahan mo, bumagsak tayo sa hagdan!"

Naalala ko, ganitong ganito din kami ni Xylan nung bumagsak kami sa hagdan...Inis na inis pa ako nung mga oras na yun dahil sya ang naging first kiss ko. Dito nagumpisa ang lahat. Sa hagdan din na ito ako niligtas ni Xylan mula dun sa tatlong bading..

Linampasan ko na sila at bumaba na ako. Saan kaya ako unang pupunta? Masyado akong nadepress kaya naisip kong pumunta muna sa isang KTV bar malapit sa school namin..

-0-0-0-

Maghapon akong uminom pero hindi ako nalasing. Ang dami ng missed calls sa akin ni Brix at ni Mama. Sobrang depresyon ang nararanasan ko ngayon dahil kay Xylan. 

Naalala kong ito yung KTV Bar kung saan naginuman kami nila Xylan,Brix,Mikee,Jojo at Alfred. Napatingin ako sa dalawang estudyanteng palabas na ng KTV Bar.Mukhang yung lalake ang lasing at hindi yung babae.

"Hayaan mo ng ako ang malasing basta wag lang ikaw.."Sabi nung lalake.

"Nako! At pahihirapan mo akong alalayan ka sa daan? Hirap sayo!" Sagot naman nung babae.

Ngayon, naalala ko naman yung nalasing si Xylan dahil sa akin. Ininom nya yung beer na may paminta kahit hindi sya umiinom para sa akin. Dun ko lang narealize na gagawin nya lahat para lang di ako mapahamak.

Naalala ko din kung saan ko dinala si Xylan nung nalasing sya....

SA PARK!

Tama! Lumabas agad ako sa bar at pumunta sa stasyon ng train. Maaga pa naman nun..Maghahapon pa lang..Baka andun sya! Tama! Sana nga andun sya!

Pagbaba ko sa train, tumakbo agad ako papunta sa park. Sa fountain ako pumunta. DUn kasi kami madalas nagkikita ni Xylan. Kaso nga lang, wala siya dun. Nawalan na ako ng pagasa..Umupo ako sa tabi ng fountain.

Kinuha ko sa bulsa ko ang isang papel. Yun ang unang regalo sa akin ni Xylan nung monthsary namin. Natanggal na ito sa frame dahil nabasag yung frame nito nung isang araw. Binuklat ko ito at tinignan muli..Ang babaeng minahal ni Xylan noon na hindi ko akalain na mahal nya parin hanggang ngayon..Hindi ko mapigilang tumulo ang luha mula sa mga mata ko.

Malakas ang hangin nung mga oras na yun. Dahil narin sa pagiyak ko, hindi ko napansing nilipad na pala ang sketch na hawak ko. Sinundan ko ito hanggang sa kalsada. At doon, may isang lalakeng nakapulot ng sketch ko.

"Hoy! Akin yan!"

Lumingon yung lalake.

XYLAN?

Muntik ko na syang hindi makilala. Sobrang payat nya na at lubog na ang mata. Halatang ilang araw na syang walang tulog. Yung mahaba nyang buhok, lalong humaba. Gayunpaman, masasabi kong sya parin ang gwapong Xylan na minahal ko.

Habang nakatingin kami sa isa't isa, napansin kong may paparating na kotse! 

"XYLAN! TABI!" Ngunit, hindi gumalaw si Xylan mula sa kinatatayuan nya. Mukhang handa na syang harapin ang kanyang kamatayan dahil nakita nya na ako sa huling sandali ng buhay nya.

Mabilis akong tumakbo papunta kay Xylan. 

Niyakap ko sya ng mahigpit at......

-0-0-0-

"Gusto ko lang kasi na patunayan sayo na kaya kong tuparin ang pangako ko"

"And..some promises are made to be broken..Even if you did your best, there's some things in life that are inevitable which prevents you from keeping that promise."

"Like?"

"Hmmm..Death?"

"Death ka dyan! Bata-bata pa natin! Ano ka ba?"

"Di mo din masasabi.."

PAK!

"Ewan ko sayo! Kung ano-ano pumapasok sa utak mo! Pero kung may mangyari mang ganun.."

"Hindi parin kita iiwan..and that's a promise.."

I kept that promise..Even death can't stop me from keeping that promise..

Sabi ni Mama, ako si Denise Buendia. Matapang at hindi nasasaktan. Hindi magbibigay ang Diyos ng isang suliranin na hindi natin makakaya o masosolusyunan. Alam siguro ng Diyos na kahit ako si Denise Buendia,

Pagnawala si Xylan Rae De Jesus sa buhay nya,

Hindi nya ito makakaya at mabuti na rin na pati sya ay mawala..

-0-0-0-

Sabay naming hinarap ang kamatayan...

-0-0-0-

THE END!