Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓

Special Chapter #2

SPECIAL CHAPTERS ARE UNEDITED. YOKO NA, TINAMAD NA KO MAG EDIT. SALAMAT HAHAHAHAHA.

It's been a year since we got back to this military and I must say, those months is such a peaceful—

“BEST GISING!!” I groan as I grabbed my pillow at itinakip ito sa aking mukha upang maiwasan ang kung anong ingay mula sa babaitang ito. Grabe, natutulog ang tao, e!

Can I take back my ‘peaceful’ word?

“BEST ANO BA!” Sigaw muli nito at muling niyugyog ang aking katawan. Marahas kong inalis ang unang nakatakip sa aking mukha at hinarap ito. Sinamaan ko ito ng tingin ngunit sinamaan niya rin ako ng tingin habang nakapamaywang.

“Gusto mong masapak?” Naghahamon kong sabi rito ngunit inirapan lamang ako ng loka.

“Gusto mong si Mr. Gaston pa ang pumunta rito para gisingin ka? Hoy best, kahiya ka! Itatakwil kita bilang kapatid kapag hindi ka pa tumayo at gumayak dyan.” Nagsimula itong maglakad papalapit sa pinto ng aking kuwarto.

Pabagsak muli akong nahiga. “Edi itakwil mo,” mahina kong bulong at muling pumikit ngunit wala pang tatlong segundo ay sumigaw itong muli.

“SERYOSO KO KAESHA UNICE ESTEBAN!” Tsaka ako muling ginulo sa kama.

Paano ba naman, lumundag daw bang muli at tsana naglulundag sa kama ko? Alam kong malaki ang kama ko pero jusko, bakit ba ayaw nitong magpatulog muli?

For the fast few days, my usually wake up time is 11 am or 12 pm. At bakit? Pake nyo? Eh masarap matulog, e.

Pero ngayon, jusme. Alas singko pa lang ng umaga nanggigising na 'to.

“Problema mo ba?” Nakapikit kong sabi at mabilis na umupo ngunit pakiramdam ko'y tumama sa napakatigas na bagay ang aking ulo— este ang noo niya kaya pareho kaming nagkauntugan. “What the—”

“Fudge best fudge! Ang sakit! Ang laki laki kasi ng noo mo!” Mabilis na bumukas ang mata ko sa kanyang sinabi at sinamaan ito ng tingin.

“Hala naman, best! Huwag mong idamay ang noo ko dyan sa noo mong pwedeng paglandingan ng eroplano!” Nanlaki ang mata nito sa aking sinabi.

“What?!” At mula doon, sinamba niya ako na dahilan upang mapahiga ako. “Pillow fight!” Sigaw nito at kinuha ang isa kong unan at paulit ulit akong hinampas. “Tignan lang natin kung hindi ka magising dito. Hayaaa!”

Kinuha ko ang unan sa aking tabi at tsaka iyon pinangharang. “Isa, Farrah!” Sigaw ko habang patuloy na sinasangga ang hampas nito.

“Dalawa, Kaesha!” She mimicked my voice and she continued what she's doing.

Narinig kong bumukas ang pinto kaya kami natigilan. Mula doon, sumilip si Chy habang may kung anong ngiti sa kanyang labi. Eh?

Maya maya ay pumasok sila, kasama sila Peachy, Damien, Lance at iba pa naming kasama. Nandon rin sila Shan at Blake, kahit si Travis na bored na bored ay nandito. Pati sila Adam at Eve na nahihiya pa ay nandito rin.

Ang nakakapagtaka. Ay lahat sila'y may hawak na unan!

“Oh, anong ginagawa nyo dito?” Umalis si Farrah sa pagkakadagan sa akin habang hinahabol ang hininga, pero ang tingin nya ay makatutok sa mga unang dala ng mga ito kaya hindi nya binitawan ang kanyang unan. Humigpit ang hawak ko sa unang hawak hawak ko.

“We heard Farrah shouted Pillow fight that's why…” Itinaas ni Shan ang hawak niyang dalawang maliliit na unan, at tsaka ngumisi. “Pillow Fight!” Bago ito hinagis kay Farrah na hindi nakapaghanda kaya sapul sa mukha.