CHAPTER TWELVE

47.7K 2.3K 656
                                    

"Guys, we're out of gas."

Nagulat ako sa sinabi ni Damien. Actually 'di lang pala ako, kundi lahat kami. Pati yung kaninang inaantok at nagpapahinga, biglang napatayo.

It's already expected- iyong mauubusan kami ng gas. Ang hindi ko lang ineexpect ay ganito kaaga pala. O sabihin na nating ineexpect na natin ang isang bagay pero kapag nangyari na, parang hindi parin katanggap-tanggap?

One thing that didn't cross our mind is to get our gas. I know it's important, but you can't expect an impromptu plan to be perfect, right? We are humans and we forgot things too.

"Shit, shit, shit! Ano nang gagawin natin?!" Peachy cussed and panicked. Walking back and fort due to the bad news.

Peachy is the daughter of a rich businessman. Maybe she acts like that-you know, being so scared and what, because first of all she's a socialite. Well, that was before. Second, she's as fragile as glass. Really. And last but not the least, she's a brat. The typical brat who gets everything she wants by hook or by crook. And now, she just loses everything she has.

"Calm down, Peach. Walang magagawa yang kaka-panic mo," Kalmadong sabi ni Lorraine.

She's Lorraine, my co-member in Samurai Club. Isa pa iyang club na hindi kapani-paniwala, but it really exists in our school. Her attitude is almost the same as Nathan's. Seryoso, nagsasalita lang minsan pero may sense ang mga sinasabi, katulad na lang kanina.

About our club, don't worry. We just use wood sword. I forgot what is it called because I just started recently and I'm not really that committed to our practices 'cause I've already mastered all the moves. It's because my father taught me but what we were using back then was bokken. . . Ah, the wood sword I was talking about, then for double ones, arnis. Well, I'm not being boastful or what, just honest.

"What are we going to do?" Tanong ni Chy habang nakatingin sa amin... sa akin.

She's Chy, the girl with few words. She's the silent and observer type of person. But you can trust her in everything. Always trust the one who's silent and quiet after all.

Napatingin ako kay Ash na hindi kalayuan sa akin. Mukhang may malalim itong iniisip dahil nakakunot ang noo nito at nakatingin sa labas.

"Mabuti nalang at medyo malayo na tayo sa siyudad," Biglaang sabi ni Kate habang nalilibot ang tingin sa labas.

Napatingin naman ako sa labas. Oo nga, nasa lugar kami kung saan may bukid pero part parin ito ng highway kung saan kakaunti lang yung dumadaan. Mabuti nalang at naisipan ni Damien na dito dumaan. Kumbaga sa diretsong daan mayroong pakaliwang daan kung saan tahimik at walang katao tao. At dito yon.

Kaya lang, baka mahirap humanap ng gasolinahan.

"Guys! Base sa GPS ng cellphone ko. Nasa Sta. Veronica tayo. Teka alam ko 'tong daan na 'to e! Dito kami madalas pumupunta ng mga kaibigan ko." Humina ang boses ni Shirley nung sinabi ang huling salita. Halata ang pagkalungkot sa boses nito.

But GPS? It's good to know that that thing is still working.

Napatingin ako kay Shirley at nakitang tinapik ni Nathan ang balikat nito. Medyo malapit lang kami ni Lorraine sa kanya kaya narinig namin ang sinabi nito. "'Wag kang mag alala, nandito naman kami. We got your back, and we're your new family."

Napangiti ako sa sinabi ni Nathan. Natural na sa aking tumingin sa aking katabi at ngumiti kapag may masaya akong narinig, at nang mapatingin ako kay Lorraine ay nakita kong medyo nakaawang ang labi nito at nakatingin kila Nathan habang may paghanga sa mata. I don't know but... it seems like that. Mas lalo akong napangiti.

Zombie Outbreak: The Apocalypse ✓Where stories live. Discover now