Multimedia: Baran TEKİN
İyi okumalar...
İnsanoğlu
sadece sevdiklerine kızar.
Sevdiklerini kabul etmeseler bile.
1.
Hala kafasını yana eğmiş yere bakarken havada kalan elime bakındım. Dudaklarım hafif kalkarken karşımdaki hiçte memnun değildi. Kafası bana dönünce o bakışlar altında ezildiğimi hissettim. Abim yaşındaki bu genç adam beni sadece bakışlarıyla etkileyebilmişti.
"Sana tavsiyem küçük kız,
eğer birine vurmayı düşünüyorsan sadece elinin gücünü kullanma tüm bedenini kullan. Ayrıca sana üç saniye veriyorum hemen kaçmalısın benden bu da sana ilk ve son kıyağım olsun."
Son söylediklerini idrak edince geri geri uzun adımlarla ona bakarak spor salonundan çıktım sonra kapıyı kapatarak çok hızlı olmayacak şekilde koştum. Etrafta da kimse yoktu büyük ihtimal zil çaldı biraz duraksayıp elimi dizlerime koydum ve nefes nefese arkama baktım.
Yoktu! Sadece beni korkutmak istemişti ve başaramamıştı(!) Sınıfa doğru yürümeye başladım ki karşımda Aras'ı görene kadar. Yanından geçerken koluyla önümü kesti şaşkınca ona bakarken.
"Aras?"dedim kolunu işaret ederek
"Yeni kız."
"Aras?"
"Yeni kız." evet süper!
"Çek şu kolunu?" diye söylendim.
Sırıtarak "Sadece kardeşime yardım ediyorum." sorarcasına kaşımı kaldırıp "Ne?" derken sanki çok gizli bir şeymiş gibi kulağıma eğilip bağırarak "Çok önemli ve gizli." dedi. Yüzümü ekşitip gözlerimi devirerek tekrar ilerlemeye başladım tabii yine kolunu önüme getirerek kaşıyla arkamı işaret etti yavaşça arkamı dönmemle bana doğru gelen Baran'ı gördüm.
"Sen?"
"Ben." dedi Aras'a kavisli kaşıyla git işareti yaparak. Aras'a bakınca çoktan kaybolmuştu bile. Baran'a baktığımda üzerime yürümeye başladı. Büyük cüssesiyle üzerime geldiği için mecburi hissettiğim için küçük adımlarla geriledim.
Yüz ifadem ne kadar donuk olsa da içten içe tedirgindim.
Bu genç adam benden yaşça büyüktü sanırım en çokta bu beni etkiliyordu.
"Bunu konuşarak halledebiliriz değil mi Baran?" bana bakıp düşünceli bir şekilde "Adımın Baran olduğunu nereden biliyorsun? Senle tanıştığımızı hatırlamıyorum."
Bakışlarımı ondan alıp arkasında duvara asılı saate bakarak aklıma gelen ilk yalanıma başvurdum.
"Şey duydum yani ımm sana seslenmişlerdi." dedim o tek kolunu yanımdaki duvara yaslarken etrafa sabır dilermiş gibi bakınca bıkkınca onu itip yine gitmeye kalkıştım ama kolumdan tutup beni yine duvara sertçe yaslaması bir oldu kesinlikle lise öğrencisine göre bir güç değildi bu. "Bir daha benim adımı ağzına alma."
Artık gerçekten sıkmıştı. "Çık önümden!"
Tek eliyle yumruk yaptığım ellerimi tutup onun yüzüne bakmamı sağladı ama buna direnip başımı kenara eğdim.
YOU ARE READING
HAYKIRIŞ
General Fiction"Oyunu kurallarına göre oynayacak mısın?" "Peki küçük hanım, sen kurallarını benim yazdığım bir oyunun içine girmeye hazır mısın?" "Oyununu bozmaya her zaman hazırım!"
