Who is that boy?

Stupid managment

Ad Hope:

Wat moet ik nu vertellen? Gewoon de waarheid of een leugen? Voordat ik kan beslissen heeft Sterre voor me geantwoord. "Papa is gisteren laat dronken naar ons gekomen en heb hem in zijn bed gelegd." hoor ik Sterre zeggen.

"Niall dronken?" vraagt Harry en Sterre knikt. Dat kan maar 1ding betekenen. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. Eerst het telefoontje, niall dat niet meer met jullie spreekt, niall dat wegloopt en dronken naar u thuis komt.

"Hope het is managment." hoor ik Harry zeggen. Wat me serieus doet nadenken. Niall was er al die tijd voor mij en na dat telefoontje heeft hij me genegeerd. Niall is nooit dronken en gisteren kwam hem dronken naar mijn huis. Hij heeft trouwens de jongens ook niets laten weten, wat helemaal zijn gewoonte niet is.

Nu ik er zo over nadenk is het duidelijk. Managment zit er weer voor iets tussen.

"Ik moet met hem praten." zeg ik. En dan pas zie ik dat we weer voor mijn huis staan. Ik kijk verward. "Ga naar hem toe, wij zorgen voor Sterre." zegt Michelle. "Echt?" vraag ik. "Jep." zegt Harry. "Hup hup!" roept Sterre als ij nog twijfel. Iedereen kijkt me verwachtingsvol aan en dan is mijn keuze meteen gemaakt. "Dankuwel." zeg ik nog voordat ik uitstap en naar de deur ren. Snel doe ik de deur open en schrik als ik Niall voor me zie staan. Meteen geef ik hem een knuffel, maar Niall fuwt me weg. "Niall ik weet dat het managment is! Ik weet het, please ik hou van je. Jij ook van mij dat weet ik, anders had jij nooit dag in dag uit bij mij gezeten. Was je niet zo zorgzaam geweest voor Sterre en geloofde je niet in mij." zeg ik huilend.

Niall kijkt me aan en zijn blik gaat eerst naar kwaad maar dan naar verdrietig. "Hope ik kan het niet, ik mag niet verliefd op je zijn anders gebeurt er iets met theo'tje en greg. Ik hou zielsveel van jou maar het kan gewoon niet, ik wil niet dat mijn broer en neefje dood gaan door mij. " zegt hij huilend.

Ik wil hem knuffelen, eerst laat hij het toe maar dan duwt hij me weg. "Ik mag hier niet zijn, straks zijn ze al onderweg." roept Niall huilend. Hij staat op en rent naar buiten met tranen die sneller over zijn wangen beginnen te lopen.

Ik ga naar boven en ga naar het bed waar Niall ingeslapen heeft. Niall's geur drinkt mijn neusgaten binnen en tranen rollen terug over mijn wangen. In mis hem zo, waarom kunnen we niet gewoon samen zijn? Mijn ouders haten me. Maar dan denk ik weer terug aan het zinnetje gezegd door mijn vader.

"Ik wou dat we je nooit geadopteerd hadden."

Mijn "ouders." zijn niet mijn ouders. Ik heb andere ouders, die misschien wel van me houden.

Een foto komt mijn gedachten binnen, ik met een iets grotere jongen. Zou hij misschien mijn echte broer zijn?

Meteen weet ik een manier voor mijn gedachten van Niall te verzetten. Ik ga mijn ouders zoeken en ik ga niet stoppen voor ik hun gevonden heb.