ZİKO (bxb)

48- Kanlı Hesap

Selam canlarım, uzun... baya uzun bi zaman sonra nasılsınız?

•

Bazen iyileşmek istemeyiz çünkü çektiğimiz acı kaybettiğimizle aramızda kalan son bağdır...

...

"Neden hala uyanmıyor Güngör ya? 5 gün oldu, korkuyorum artık."

"Korkma yavrum, neden korkuyorsun? Dedim ya sana doktorlar bilerek uyutuyor iyi olması için."

"Dedin ama..." Çaresiz bir nefes. "Ne biliyim işte ilk defa bu kadar uzun sürdü. Biliyorsun sen de, abim ne kadar kötü olursa olsun ertesi gün ayaklanırdı hemen, ben kızardım yatıp dinlenmesi için."

"Biliyorum gülüm biliyorum ama bu seferki farklı, diğerlerinden çok daha ağır ve kötü bir şekilde tetiklendi."

Bir şeyler duyuyordum ama sesler o kadar buğulu geliyordu ki, anlayamıyordum.

"Güngör..." Ağlamaklı sesi bir an duraksadı. "Abim iyileşsin artık, dayanamıyorum onu böyle görmeye. Benim abim bunları yaşamayı hak etmiyor."

"Hak etmiyor, hemde hiç ama bizim yapabileceğimiz bir şey yok malesef yavrum. O istemediği sürece kimse ona bir adım attıramaz. Gördün beni, ağzıma sıçmasına rağmen kaç kere tedavi için konuştum ama yok, nuh diyor peygamber demiyor."

"Neden böyle yapıyor ki ama ya."

"Dayanamıyor..."

Sessizlik.

Bir kaç derin soluklanma.

"...Yaşadığı şey canını o kadar yakıyor ki, dayanamıyor. Tedavi olursa iyileşeceğini biliyor ama cesaret edemiyor, o anları tekrar anlatmaktan korkuyor."

"Ama böyle de sürekli korktuğu şeyi yaşıyor."

"Yaşamak farklı, dile dökmek farklı gülüm. Sana söylemiş miydim? Abin, annesinin intiharından sonra 1 sene konuşamadı."

"N-nasıl yani?"

Özgür'ün sesi miydi bu?

Konuşmaları hala anlamıyordum ama sesler yavaş yavaş netleşiyordu.

"İlk başta dilini yuttu sanıp korktu herkes bir daha konuşamayacak diye ama sonra anlaşıldı ki, bilerek konuşmuyormuş."

"Çok üzüldüğü için mi?"

"Tabi o da var ama doktorun dediğine göre Ziko annesinin cansız bedenini saatlerce izlemesine rağmen öldüğüne inanmamış, öldü denmesine rağmen kabul etmemiş ve uzun bir süre konuşmayı reddetmiş..." İçli bir soluk çekti. "Çünkü konuşmak demek Ziko için kabul etmek demekti ve Ziko bu gerçeği asla kabul etmek istemedi."

"Tedavi için konuşmak gerektiği için de bunu kabul etmiyor."

"Aynen öyle güzelim."

"Off!"

Bir anda isyanla yükselen ses, kulağıma ulaştığında şakaklarıma keskin bir ağrı girdi.

"Of abi Of!"

İstem dışı yüzüm buruşurken gözlerimi daha sıkı yumdum ve kuruyan dudaklarımı zorlukla ayırdım.

"Oflama bana çingene."

"Hii! Abi?" Sesim kısık çıkmasına rağmen korkmuştu.

"Ziko?"

Gözlerimi aralamaya çalıştım, sanki üstüne taş koymuşlar gibi zorlukla açtım. Beyaz ışık gözüme girdiğinde gözlerimi yumdum, bir kaç denemenin sonunda ise ışığa alışıp tamamen açtım.