ZİKO (bxb)

47- Yaralar, İzleri ve Acıları

Nasılsınız yavrular?

Bu sefer ara biraz uzamış. Üzücü... Ama merak etmeyin bu bölümle beyninizi dondurup üzülmenize engel olucam.

Keyifle okumalar✨

•

"Gerçekten yüzüme bakmayacak mısın Çakır?"

Şikayet ederek soruyordu ama aynı zamanda gülüyordu. Ses tonu bile gülüyordu. "Ya da sırtını bana dönmüş oturduğun o koltukta hareket etmeden durmaya daha ne kadar devam edeceksin?"

Hareket etmediğimi fark etmemiştim. Yakalanmış gibi hissederek alt dudağımı ısırdım ve kıpırdandım. Kazık yutmuş gibi dik duran sırtımı koltuğa yasladım rahat gözükmeye çalışarak.

"Ve neredeyse..." Derken e'yi uzatıp anlık duraksadı. "3 saat oldu."

Oha amına koyayım! Affan'la aynı odada olmanın gerginliği o kadar içine çekmişti ki beni, sadece o gerginliğe odaklanmış ve zamanı yine yok saymıştım.

"Sırtın ağrımıştır kesin." Belli ki bu ayrıntı canını sıkmıştı. "Uzan en azından biraz dinlensin vücudun."

"Karışma bana." Ters bir şekilde söylediğim şey 3 saatin sonunda ağzımdan çıkan ilk tepkiydi.

"Tamam, karışmıyım... O zaman odadan çıkıyoruz demek oluyor bu?"

Anında arkamı dönüp telaşla. "Asla!" Dedim.

Sonunda ona bakmış olmam rahatlamasını sağlamış gibiydi. "Çakır önemi yok ne düşündüklerinin. Canını sıkmasına ise hiç gerek yok." Rahat tavrı gözlerim büyütüp şaşırmamı sağladı.

"Tüm inlemelerimi duydular göt herif." Olayın büyüklüğünü ona göstermek için bastıra bastıra konuştum. "Senin beni siktiğini duydular, tüm seslerimize şahit oldular."

"Evet, o sesini duymaları hoşuma gitmedi..." Kaşları anlık çatıldı. "... Ama onları ilgilendirmez."

"Ama beni ilgilendiriyor sayın amına koduğum." Sesim yükselmişti istem dışı.

"Sırf sesimizi duydukları için dışardaki çalışanlarla yüz yüze gelemezsin?" Dedi. "Ve çıkmamakta kararlısın, öyle mi?"

"Öyle."

"Mesai saati bitip, tüm çalışanlar gidene kadar bu odadan çıkmayacağız derken çok ciddiydin yani?"

Ciddi bir ifadeyle başımı salladım. "Çok ciddiydim."

Kararlığımı anlayınca dirseklerini istemediği bir kabullenişle masaya dayadı ve yüzünü avuçlarıyla kapatıp sıvazladı.

Önüme dönerek az önceki gibi ona sırtımı çevirdim.

Bir kaç saat önce yaşadığımız şeyden sonra, boşalmanın verdiği sersemlikle bir süre masanın üstünde uzanmaya devam etmiş ve gözlerimi kırpmadan tavanı izlemiştim. Bu süre zarfında Affan'ın gözleri ise bir an olsun benden ayrılmamıştı.

Kendime gelmeye başladığımda İse yaptığımız şeyin ağırlığı üzerime çömüştü.

Evet Affan beni sikmişti, evet bunu ben istemiştim, hatta beni durdurmasına rağmen onu zorlamıştım. Bunları yapan bendim evet ama nasıl yaptığımı asla anlamıyordum. Nasıl bi akıl, nasıl bir mantıkla?

Bakışları ağır gelmeye başladığında yerimden hızlıca doğrulmuş, tüm vücuduma hakim olan ağrı ve acıyı çaktırmamaya çalışarak olduğu tarafa bir kere bile bakmadan yere saçtığımız kıyafetlerimi giymiştim. Affan bana bir şeyler söylemeye çalışırken onu yok sayıp kapıya yürümüştüm.