ZİKO (bxb)

34- Görüşürüz

Selamün aleyküm. Yavrular bana karşı olan bu güvensizliğiniz nolcak sizin?

Neyse helledicem. Üst üste bölüm atmam gerekse bile.

•

Göğsümde hissettiğim baskılar, beni içinde olduğum derin uykudan uyandırırken kaşlarım çatıldı.

Uykuyla uyanıklık arasındayken, muhtemelen uzun süredir aynı pozisyonda yatmamdan kaynaklı kasılmış ve kitlenmiş kaslarımı rahatlatmak için kollarımı kaldırıp gerildiğimde biraz daha kendime geldim.

Göğsümde bir hareketlilik vardı ve bu hareketlilik beni emiyordu.

Önü herhangi bir perdeyle kapatılmamış olan camlar yüzünden dışardaki gün ışığı olduğu gibi içerdeydi. Önce tek gözümü kısarak zorlukla araladım sonra diğerini ve kafamı eğdim.

"Affan?"

Anlık olarak kafasını kaldırıp gözlerini bana dikti. Birde sanki dünyanın en normal şeyini yapıyormuş gibi dudaklarını göğsümden ayırmamıştı.

"Napıyorsun Allah aşkına?" Uykulu sesimi duyunca yan bir gülüş yer edinen dudaklarını yavaşça geri çekti ama çok uzaklaşmadan göğsüme bir öpücük koydu.

"Fırsattan istifade."

Muzip sesinin ben de bıraktığı etkiyi ona çaktırmak istemiyordum. Şerefsiz, daha yeni uyanmış saçları dağınık bir haldeyken nasıl hala çok iyi gözükebilirdi.

Tekrar göğsümü emmek için ağzını yaklaştırdığında ensesindeki saçlarından kavrayıp buna engel oldum. "Ağızlarına sıçtın, sızlıyor. Rahat bırak artık." Gerçekten sızlıyorlardı, tahriş olmuştu muhtemelen.

Elini kaldırıp elimin üstüne koydu ve yumruğumun biraz gevşemesini sağladı. "Emin ol seni şu an rahat bırakıyorum."

Bunu söylese bile sızlıyor dedikten sonra hareketlerinin yumuşadığını fark ettim.

"Ciddiyim, annen seni erken mi sütten kesti? Ne bu vatoz balığının çiğ ete yapışması gibi her dakka mememe yapışma?"

Dilini çıkarıp sızlayan göğsümü kısaca yaladı ve bakışlarını benden çekip yaladığı yere dikti. "Anne sütü hiç almadım." Soruma ciddi cevap vereceğini hiç düşünmediğim için devirmek üzere olduğum gözlerimi ciddiyetle ona diktim. "Yasemin hanım göğüslerinin sarkmasından, yıpranmasından korktuğu için bebek mamalarıyla büyümüşüm."

Bakışları ya da hareketleri hiç sekteye uğramamıştı bunları söylerken, hala az önceki iştahıyla göğüslerimle ilgileniyordu. Ama ben...

Ama beni dondurmuştu. Gerçekten psikopatların arasından büyümüştü. Affan asla normal bir şekilde büyümemişti. Dişlerim anlık bünyeme gelen sinirle kamaşırken birbirine bastırdım.

Yumruklarımın içine hapsettiğim saçlarını serbest bırakıp elimi kaldırdım. Tam uzaklaştıracakken tereddütle havada kalan elimi yavaşça saçlarının üstüne bıraktım. Okşamak istiyordum ama çok fazla olacağını biliyordum.

Ona acıdığımı düşünebilirdi. Ki ona acıyordum. İnsanlar genel olarak acıma olayını çok gurur ve kötü bir şeymiş haline getirmişlerdi ama bu bana göre kötü bir şey değildi. Değer verdiğin bir insanın kötü şeyler yaşamasını istemezsin, yaşadığında da üzülürsün ve canın acır.

Düşündüğüm şey bir şeylerin farkına varmamı sağlıyordu. Affan'a değer veriyordum. Benim için artık değerli bir insandı.