ZİKO (bxb)

46- Seks

Yok gençler ben erken bölüm atamıyorum o skill ben de açılmıyor bir türlü.

Bide bölüm ismini sorgulamayalım. Ne siz ne ben.

Uzun bir bölüm, güzelce okuyun.

•

"Aklımı sikeyim!"

Sağ yumruk.

"Düşünen kıvrımlarımı sikiyim!"

Sol yumruk.

"7 ceddimi baştan sona 7 kere sikiyim!"

Tekrar sağ... Sert bir sağ kroşe.

"Amına koyayım içen aklımın! İçten içe beni bulacağını bile bile gidip içen aklımın amına koyayım!"

Söylediklerim hırsımı ve kendime olan sinirimi katlayınca boğazımdan gelen hırıltılı bir inleme bırakıp önümdeki kum torbasına, hiç durmadan ardı ardına hızlıca yumruklarımı geçirmeye başladım.

"Irzını siktiğiminin kibar böceği!" Nefes nefese sinirle tısladım.

Kum torbası, fütursuzca vurduğum yumruklar yüzünden sağ sola doğru hiç durmadan hareket ediyordu.

Küfürler eşliğinde attığım her yumruk, sinirimi azaltmak yerine beni iyice zıvanadan çıkarıyordu.

Sonunda kollarımdaki güç tükendiğinde zar zor son bir yumruk atıp kollarımı, kum torbasına sardım. Enerjim hala zirvedeydi ama kaslarım hızlı hareketlerim yüzünden tükenmişti. Alnımı kum tormasına yaslayıp nefesimi düzene sokmaya çalıştım.

Dakikalar sonra kollarımı çözüp arkamı döndüm ve barfiks demirine astığım havluyu hırsla aldım. Terden sırılsıklam olan yüzümü sertçe silip havluyu yine aynı sertlikle yere fırlattım.

"Nasıl böyle bir mallık yaptım? Nasıl ya! Aklımı kazıcam şimdi!"

Bedenimi, geniş koltuğa attım. Kaslarım anında gevşemişti. Kim bilir ne kadar zamandır yumrukluyordum o torbayı ki, sinirliyken asla hissetmediğim yorgunluk yüzüme çarpmıştı.

Gözlerimi sıkıca yumup "Siktir siktir siktir!" Diye sertçe inleyip alınıma geçirdim bir tane.

Sabah kalkar kalkmaz zihnim, dün yaşanan her şeyi en ince ayrıntısına kadar anında aklıma getirdiğinde sikilmiş gibi kalmıştım ortada.

Normalde hafıza kaybı geçirmiş gibi hiçbir şeyi hatırlamazdım ama evren sanki aklımla oynamak ister gibi saniye atlamadan her kareyi gözümün önüne getirmişti.

Ve ben o saniyeden beri kendime, Affan'a Güngör'e ve aklıma gelen herkese karşı öfkeyle dolmuştum.

En çokta kendime...

O bara gitmiş olsam bile dinlememeliydim. O adamın Affan'ın kuzeni olduğunu öğrendiğim an terk etmeliydim o ortamı.

Ama terk etmemiş ve o adamdan Affan'ı dinlemiştim. Affan'ı anlatmasını dinlemiş ve beni etkilemesine izin vermiştim.

Affan'ı anlamak, anlayış göstermek istemiyordum. Çünkü anlarsam böyle olacağımı biliyordum. Böyle; onu dinlemek, görmek, sesini duymak, dokunmak, hissetmek ve deli gibi sarılmak isteyeceğimi biliyordum.

Ama tüm bu sikik şeyleri istemek istemiyordum. Bana yaşattığı her şey için acı çekmesini istemeye devam etmek istiyordum. Bitsin, yıkılsın, kendine gelememesi istiyordum.

Ama artık bu isteklerimin hiçbiri yoktu. Onu öğrenmek, anlamama sebep olmuştu. Yaşadığı şeylerin ağırlığı dünden beri böylesine omzuma oturmuşken nasıl isteyebilirdim ki?