အပိုင်း(၂၃)

121 5 1
                                    

Unicode


"ဦးကြီးကိုလှသောင်ကဝမ်းပျက်နေလို့ထော်လာဂျီမမောင်းနိုင်ဘူးတဲ့"

"ဟေ....ဒါဖြင့်ဘယ်လိုလုပ်ကြမတုန်း
နေမစောင်းခင်အမှီသွားရမယ်လေ"

"ကျုပ်လဲမမောင်းတက်ဘူးဗျ"

ညိုမင်းမာန်ထန်းတော့ကအပြန်ယောက်ခထီးကြီးရဲ့စပါးစက်နားရောက်တော့ထော်လာဂျီမောင်းတဲ့ကိုလှသောင်နေမကောင်းလို့မမောင်းနိုင်ကြောင်းကြားပြီးသားရချင်လို့မျက်နှာလုပ်ချင်ဇောနဲ့ဘဲတစ်ခါသင်ဘူးတဲ့ထော်လာဂျီကိုမောင်းပို့ပေးမယ်လို့ဆုံးဖြတ်ကာဝိုင်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။

"ဦးလေး....ကျုပ်မောင်းတက်တယ်ကျုပ်လိုက်ပို့မယ်"

ယောက်ခထီးကြီးကမင်းမာန်ကိုမြင်တော့မကြည်ကြည့်နဲ့မလိုကြောင်းပြောသေးတာ....

"မလိုပါဘူးငါ့ဘာသာရှာလိုက်မယ်"

"ဦးလေးကလဲအားနာမနေပါနဲ့လာလာတက်
ကျုပ်မောင်းတက်ပါတယ်"

ယောက်ခမလောင်းကြီးကိုထော်လာဂျီပေါ်အတင်းဆွဲခေါ်ပြီးဖြစ်ချင်ရာဖြစ်တက်မောင်းခဲ့တာရွာပြင်ထိတော့ဘေးမသီရန်မခဘဲချောချောမွေ့မွေ့ရောက်လာခဲ့သည်။

"ဟေ့ကောင်မောင်းတက်တာသေချာရဲ့လားမင်းပုံစံကလဲကွာရပ်ရပ်မမောင်းတက်လဲ"

"ကျုပ်ကိုယုံစမ်းပါဦးလေးရာ"

"ဟ....ဟေ့ကောင်ယုံတာကနောက်ထားရှေ့မှာမြောင်းကြီးကွနောက်ဆုတ်....."

"ခင်ဗျာ.....ဟို....အဲ့တာက"

မင်းမာန်သင်တုန်းကနောက်ဆုတ်တာမသင်လိုက်ရရှေ့ကမြောင်းထဲထိုးကျသွားရင်ဖြင့်ကြည့်တော့လှပါပြီ။

"ဘာတွေပြောနေတာလဲရှေ့မှာမြောင်းဟမြောင်းနောက်ဆုတ်"

"ကျွန်....ကျွန်တော်ကထော်လာဂျီကိုရှေ့တိုးအောင်ဘဲမောင်းတက်တာနောက်မဆုတ်တက်ဘူးဦးလေးရ"

"ဘာကွ...."

ဦးလေးအသံနဲ့အတူမင်းမာန်တို့ထော်လာဂျီမြောင်းထဲကိုကျတာတော်သေးတာပေါ့အတည့်ကျလို့လူတွေဗွက်ပေရုံကလွဲကြီးကြီးမားမားမထိခိုက်ခဲ့။

𝐵𝑜𝑟𝑛 𝑇𝑜 𝑌𝑜𝑢𝑟(Ongoing)Where stories live. Discover now