Masked, Unmasked

Chapter 47. Ang Adobo at si Alyssa

A few days ago.

"Hi how are you? Thank's for coming over, in such a short notice! I really appreciate it!" Niyakap ni Rafael ang kakarating lang na bisita.

"I'm doing fine tito Rafa. Alam mo iyon, basta pagdating sa iyo lagi akong may oras." Ngumiti siya at tinapik sa balikat ang lalake.

"Let's settle down Ly. Marami tayong kailangang pag-usapan! Nakapag-lunch kana ba? We could order something kung hindi pa!" Tumigil ito sa harapan niya at kinuha ang phone sa bulsa.

"Prior to going here I was out with someone for lunch po tito, kaya don't bother. Busog na busog pa po ako." She smiled at him.

"A lunch date, Alyssa?" Rafael uttered, teasing evident in his voice.

"Secret po." She coyly said.

"Ikaw talagang bata ka. What about coffee or tea, or beer perhaps?" May halong humor na wika ni Rafael.

"Masyado pang maaga para sa beers tito. A cup of hot coffee will do po."

Tumayo at tinungo ni Rafael ang kusina. Sumunod si Alyssa, naupo siya sa upuang nakapwesto sa island, adjacent ng pantry kung saan kasalukuyang nagbbrew ng coffee si Rafael.

Kagabi kasi, nakatanggap siya ng tawag mula sa haciendero. Kailangan daw nilang magkita as soon as possible. May mahalagang bagay daw silang dapat pag-usapan.

Given the fact, na lumuwas pa talaga si Rafael ng metro para lang makipagkita sa kanya. Isa lang ang sigurado ni Alyssa. Urgent and very important matter nga talaga ang pag-uusapan nilang dalawa.

She agreed on meeting him. Bukas na bukas din. Around one in the afternoon sa condo unit ni Rafael. Kaya heto nga at magkaharap na sila ni Rafael Lacson.

"This will be perfect. Katatapos ko ngalang din kumain. May kameeting din kasi ako kanina. After our meeting they insisted that I should join them for lunch. I was abit hesitant in accepting their invite, because magkikita nga tayo. Not to mention, ang oras, alanganin. Mabuti nalang at hindi naman kami nagtagal." Ibinaba ni Rafa ang tasa ng mainit init at umuusok pang kape sa harapan ni Alyssa.

"Amoy palang masarap na! Hindi ko yata kayang hawakan ang cup nato tito. Sobrang init kasi!" Parang batang, gamit ang palad ay pinaypayan niya ang umuusok na tasa ng kape. By doing so, amoy na amoy niya ang aroma ng freshly brewed coffee.

"Kung ganoon dito nalang tayo mag-usap. Okay lang ba sa'yo hija?" Rafael took the seat next to her.

"I would'nt mind tito. Tungkol po pala saan ang pag-uusapan natin?" Rekta niyang wika.

"Ganito kasi iyon hija, alam kong alam mong in a matter of weeks harvest season na ng mga mangga sa hacienda. Two weeks from now to be exact due na iyong mga puno." Rafael took a sip from his cup.

"Ano po ang tungkol doon tito. If I remember it correctly, large part ng harvest is for export po di ba?"

"Tama ka, a huge volume of those is really for out of the country consumption. And iyon mismo ang problema ko. Three days ago kasi tumawag sa akin ang international partner namin. Asking me for a much earlier delivery date. Eh paano ko naman iyon gagawin kasi first and foremost, two weeks to go pa before ang harvest? Of all people ikaw ang mas nakakaaalam na hindi pwedeng iharvest prematurely ang mga mangoes!" Dismayadong wika ni Rafael.

"Yes tito for it could easily effect the quality of the produce. But, bakit po nagkaganon? I mean, bakit sila nag-adjust ng delivery date?"

"Based daw kasi sa latest inventory, if ang original time table ang susundin malamang hindi aabot or hindi na sasapat ang stocks na meron sila. Before pa daw dumating iyong bagong batch ng produce ubos na ang kanilang stocks on hand. If that happends masisira sila sa clients."