Glistening Lantern (Gazellian Series #7)

Chapter 10

AN/ You can hear the music above for a better reading experience :)

Chapter 10

Kiss

Hindi na nagawang makasagot ni Caleb sa katanungan ko, sa halip ay pinili na lamang niya ang mahabang katahimikan habang nangangabayo kami patungo sa susunod na kaharian. Lalong hindi na rin naman ako gumawa ng usapan sa pagitan namin, kaya hanggang sa makarating kami sa Itara Thenon ay hindi na kami nagpansinan.

We were welcomed by the huge stoned wall with a delicate steel bar gate in the middle. Atop of those steel bars were sharp edge cut that could easily kill someone that would attempt to trespass the entrance. The guards on the post were also armored not just with silver metallic uniforms, but also with their magical weapons that could easily incapacitate any living Attero.

I took a lump on my throat. I could even hear the rapid beating of my heart.

Nagawa man namin makatakas sa Itara Thethoris kung saan naninirahan ang mga Callista, walang kasiguraduhan ang aming kaligtasan sa kahariang aming hinaharap sa mga oras na ito. Halos hindi na ako makagalaw sa ibabaw ng kabayo dahilan kung bakit nauna nang bumaba sa akin si Caleb.

Wala sa sarili kong ibinaba ang talukbong ko upang higit na itago ang aking kaanyuan. Hanggang ngayon ay wala pa kaming ideya ni Caleb kung ano na ang sunod na hakbang ng mga Callista at ang siyang reaksyon nila sa nangyaring sunog at pagkawala namin ni Caleb.

My wise sister may have an idea about the real story, but they will surrender me. They will try their best to stall the movement of the Callista clan against me.  Ngunit hanggang saan? Hanggang kailan? There's always a limit to their help.

Tulad nang itinanong sa akin ni Caleb tungkol sa relasyon ng Itara Thethoris at Itara Thenon na hindi ko na nagawang sagutin, base sa aking naririnig mula sa usapan nina ama't ina, hindi nga maganda ang relasyon ng dalawang kaharian. Even the communications of the group of earth mages weren't good as I remember. So, even if the Callista family already had sent a letter about us, the group of earth mages here wouldn't be as cooperative.

Hindi ko alam kung dapat ko na ba iyong ipagpasalamat. Everyone around us could be an enemy. Mula man sa angkan ko o kaya'y sa panibagong kaharian na papasukin namin.

"Anna..."

Mahinang tawag ni Caleb ang siyang gumising sa akin mula sa malalim na pag-iisip. Inilahad na niya ang isa niyang kamay upang alalayan akong bumaba ng kabayo.

"I can manage—" he cut me off.

"You can't," agad nawala iyong kamay niyang nakalahad sa akin at mabilis ko iyong natagpuan sa baywang ko. He swiftly pulled me down with his skilled hands on my waist. Ilang beses niya palang nagagawa iyon ay parang sanay na sanay na siya.

"There." He grinned at me.

Bakit hindi ko man lang makita sa kanya ang bakas ng pangamba? We can't just forcibly enter this kingdom without getting interrogated by these two intimidating guards. At alam kong ang anumang pag-uusapan namin ay maaaring makarating sa itaas. Though, I am confident that even if they had a full glimpse of my face, they wouldn't recognize me as someone important. Lalo na't hindi naman pa talaga ako ipinakikilala ng mga Callista sa madla dahil sa kakulangan ko.

But I can't just simply take the rumors lightly...

"Calm down, Anna."

Saglit akong napatungo nang hawakan ni Caleb ang kamay ko. He intertwined our fingers together as the long arms of our cloak hid our clasped hands. Muli siyang ngumisi sa akin.