CB46

21.4K 792 365
                                    

CB46

Lloyd's eyes changed a few times while he's trying to assess my face. I did the same to him. Unang tingin pa lang ay alam mo nang mayroong naglalaro sa kanyang isipan. I saw him gulped and fidget but right after that, his look changed completely. Nadagdagan iyon ng tapang at paniniwala. It's like he's telling me that no matter what happened, I'm not gonna get into his core.

That mere look infuriated me. I clenched my fist hard as my eyes blaze with hatred. I don't get it. Just how come these guys still have the confidence to look at me like this?

"You can't. You'll just get yourself in trouble but in the end, you won't succe-" natigil siya at napasandal sa kanyang upuan nang ihampas ko ang aking dalawang palad sa mesang nasa pagitan namin bago ako tumayo.

Bakit sa tuwing nakakaharap ko sila ay tila parang ako pa ang kailangang sumuko at magbigay? I hate the way they are making me feel like my family's sufferings and my brother's death is nothing but an inescapable circumstance.

I glared at him like my eyeballs are going to come out of my eyes. I gritted my teeth. Nararamdaman ko ang atensyong nahahatak namin ngunit wala akong pake. My chest moved up and down fast.

"I don't care on which hell are you going to hide or if I fail to chase you thousand of times. I'm going to come after you and you won't be able to make me stop," I whispered while emphasizing every word that came out of my mouth so it would be stuck in his little brain for a long time.

Napansin ko ang pagbigat ng kanyang paghinga. His chest heaved fast breath while looking at me straight to my eyes.

Bago pa ako makabalik sa aking upuan ay naramdaman ko na ang pag-yakap ng isang braso sa aking balikat para marahan akong gabayan pabalik sa aking pagkakaupo.

Natigilan ako at agad kumawala sa dibdib ko ang nag-iinit na galit na kanina pa patuloy lumalago. I exhaled sharply and settled down. Kahit hindi ako lumingon ay alam ko kung sino iyon.

"Did I miss the fun?" tanong ni Rion habang tinatanggal ang braso niya saakin. He pulled a chair on the next table and brought it next to me.

Doon ko lang nadala ang sarili ko na lumingon sa kanya. He looked at me with his usual small smile. It's like he's telling me that everything's going to be fine. Unti-unti akong kumalma habang nakatitig sa kanya at kahit pa inalis niya na ang tingin niya saakin.

"Sarmiento... you look..." his eyes move like he's analyzing him before he smirked. "Just as before," he said mockingly.

The way he said it sounds like he's humiliating him.

"Legrand."

Agad akong napalingon sa harap namin dahil iba ang naging tunog ng boses ni Lloyd noong bigkasin iyon. Iba sa pinakita niyang emosyon noong ako ang kausap niya, tila biglang naging solido ang galit niya.

I straightened my back when he stood up, glaring like he want his eyes to be as sharp as a knife to stab someone and it's directed to Rion. I suddenly remember the root of why everything got entangled into this. His deep-seated resentment towards Rion.

Tatayo na din sana ako ngunit hindi ko iyon nagawa noong harangin ni Rion ang upuan ko. He calmly put his hand on the other side of my armrest, locking me up.

"I see, even your anger is still the same. Interesting..." Patuloy na naglalaro ang ngisi sa kanyang labi habang pinaglalaruan niya ang cellphone niya sa kabilang kamay. Ibang-iba sa nasa harap namin na kahit anong segundo ay handa nang sakmalin siya, nakasandal lang siya sa kanyang upuan at tila natutuwa sa pinapanood.

Huminga ako ng malalim.

"How dare you..." the guy muttered, almost breathless because of his emotion.

Crystal BreezeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon