Chapter 27

1.5K 45 44
                                    

Chapter 27

Ang sakit lang isipin na kailangan pang mangyari ito. Hindi ko yata alam kung paano ko itutulak si Luis habang mahigpit siyang nakayakap sa akin at at nakasubsob sa balikat ko habang umiiyak! Kanina ay halos mapatid ang hininga ko dahil sa paghalik niya, para bang pinapadama niya sa akin na kahit anong mangyari ay ako at ako pa rin hanggang sa huli!

Marahas kong pinahid ang luha ko bago nag-iwas ng tingin. He kept on murmuring things to me. How much he loves me and begging me not leave him! Goodness! Ang hirap-hirap mong pakawalan, Luis! Kailangan ko pang umiiyak ng ilang drum para lang magawa ko ‘to ng maayos!

“Luis... Tama na. Ayaw kong masaktan ka pa lalo. Mawawala ang lahat sa iyo kapag nagpatuloy pa ito! I know how much you value your profession and I don’t want to hear and see you failing just because of me! Choose your work, Luis...” Ang sakit Luis, sobrang sakit!

“Mawala na lahat, huwag lang ikaw! I can give up my profession for you, Amely! Kung nagseselos ka sa trabaho ko ay kaya kong iwanan iyon para sa inyo ng magiging anak natin! Huwag lang ganito, please. Hindi ko kaya...” he sobbed and buried his face on my neck while his shoulders kept on shaking.

Mahirap para sa akin, Luis! Alam kong kaya mong gawin iyon! Pero paano kapag sinaktan ka ni Denmark?! Dobleng sakit ang mararamdaman ko, Luis! Umiyak ako nang umiyak. I kissed the top of his head before pulling away from his hug. Halos manikip ang dibdib ko dahil sa sobrang pag-iyak.

“N-no... Baby, p-please...” he almost kneeled again on me pero pinigilan ko siya.

I held his face. He was hurting, I know and it was because of me! Napayuko ako habang nakahawak pa rin sa mukha niya. I cried so hard while my forehead was resting on his chest.

“L-luis... Remember what I told you?” tanong ko sa kaniya nang mag-angat ako ng tingin. His forehead creased.

“What is it, b-baby?”

I smiled at him. “Don’t be afraid, Luis. I may runaway from you but know that I will always come back to you. Running away doesn’t mean I hate you. It doesn’t mean that I don’t want you anymore, but because I want to keep you safe. I want to keep you away from hurting. From being ruined.” I stated him the exact words I told him one year ago. That no matter how hard I try to runaway I will still keep on coming back to him.

He stilled and then he nodded his head. My heart ached painfully when I saw tears in his eyes. Pinunasan ko iyon bago siya hinalikan sa labi. “Never think that I don’t love you anymore, Luis. Someday, you will know. You will know how much I love you that I can risk everything for you, even if it means being away from your hold, from your kisses, from your touch...”

I sighed and turned my back on him. I heard him sobbed again. I closed my eyes tightly before stepping out of his office. I held my tummy and gritted my teeth out of anger.

“Curse you, Denmark... You will pay for this!”

Galit ako sa lahat, sa lahat ng may pakana nito. Kung saan masaya ka na at kuntento sa kung ano ang meron ka ay agad rin namang babawiin ang papalitan ng sakit. Kahit kailan parang tumatakbo na lang ang buhay ko para masaktan, simula noon hanggang ngayon puro pasakit pa rin.

Leaving Luis is the last straw of my patience. Hindi ko kaya ‘to! I will never marry that skank! After what he did? After threatening my family and after planning bad things against me and Luis? Does he think I will still resort on marrying him?! Fuck him to death! I will never do that! It disgust me!

And to my surprise, I asked for help to the least expected man. Dashiel. I messaged him, I flooded him a message in Twitter ang Instagram kahit na alam ko pang imposibleng mabasa niya iyon. Knowing Dashiel, he is one of the most famous her in the University. Of course, his inbox is always on flood!

Love You at Your Worst [Runaway Series 2]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon