Love You at Your Worst [Runaway Series 2]

Chapter 16

Chapter 16

Hindi ko alam kung anong magiging reaksiyon ko dahil sa pagkabigla. Hindi ko na siya natanaw pa nang sumakay siya sa sasakyan niya at pinaharurot iyon bang makalabas siya sa gate. Bumusina pa ito ng dalawang beses bago tuluyan na makaalis.

Nasapo ko ang dibdib ko dahil sa hindi maipaliwanag na dahilan. Para bang may kung anong mga insekto na nagliliparan sa tiyan ko nang magkasalubong ang mga mata namin kanina. Ano ba ang nangyayari sa akin? Pakiramdam ko ay hindi maganda ito.

Napasulyap ako sa bahay kung saan nanggaling si Sir Luis at doon ko nakita si Boss! Topless at nakamasid sa akin! Namula ang mukha ko ng tumaas ang sulok ng labi nito. Kapagkuwan ay ngumisi siya sa akin bago kumaway.

I saw he his muscles flexed because of what he did. Napalunok ako ng wala sa oras. Wala ba talagang kahihiyan sa katawan ang amo kong ito? He is friends with Sir Luis? Does that means he told him that I work in his bar? Oh, Gosh!

“Hey there, little doll!” ngumiti pa siya sa akin. Umirap ako sa kaniya na ikinalaki ng mga mata niya. Ngayon ko lang napansin na may baby blue eyes siya. I love his eyes but I hate its owner! Buwisit ka Boss! Akala mo ba nakakalimutan ko ang ginawa mong hindi pagpansin sa akin?! Damn you!

“Little doll your ass! I hate you, Boss!” sigaw ko at nag-martsa pauwi. Narinig ko pang tinawag niya ako. Para bang nataranta pa siya! Manigas ka diyan Boss!

“Little doll! Oh, God!”

Ang mabilis kong paglalakad ay nauwi sa pagtakbo. Inis na lumingon ako at nakita ko pa na umakto si Boss na hahabulin ako kaya nataranta ako! This is not good! Damn it!

Tumakbo ako paliko sa street kung nasaan ang bahay namin at halos mapakanta ako ng natanaw ko ang bahay namin! Mabilis akong pumasok sa gate at isinara iyon. Wala pang limang segundo ay nakapasok na ako sa bahay ay isinara ko rin ang pinto at ni-lock!

Magsama silang dalawa! Mga hambog! Kung hindi lang talaga naging mabait ang boss ko na iyon ay baka nasapak ko na siya! Argh! Siya pa rin ang nagpapasahod sa akin kaya kailangan kong magtiis! Speaking of Sir Luis, are they friends? Gosh. This is a problem!

Nanlulumo na napaupo ako sa upuan namin sa sala at nahilot ang noo. Ano ba kasi ang pumasok sa isip ko at doon pa talaga ako napadpad! Does that mean na dito rin pala nakatira si Boss? Malawak ang village na ito kaya siguro ni minsan hindi nagtagpo ang mga landas namin!

Isang linggo na rin ang nakalipas pagkatapos noong nangyari. Hindi ko na gaanong nakikita si Sir Luis sa school kaya siguro parang masama ang pakiramdam ko. Si Boss ay todo suyo sa akin nung magtrabaho ako kinagabihan niyon. Hindi ko siya pinapansin. Hindi ko alam kung bakit. Siguro ay natatakot lang ako dahil baka masabi niya kay Sir Luis na dito ako nagtatrabaho.

Sa isang linggo hindi si Mama at Daddy nakauwi. Plano ko sana silang bisitahin sa trabaho nila at dalhan ng pagkain. Sigurado akong marami silang ginagawa. Hindi ko nga alam kung nakakain pa ba sila ng maayos. Inayos ko ang bag ko at naglakad ako papunta sa cafeteria.

Namataan ko si Celestina na kausap ang isang lalaki. Pakiwari ko ay matanda lang sa akin ng isa hanggang dalawang taon. Matangkad, guwapo at halata mong may sinasabi sa buhay. Kahit hindi nito sabihin ay nagsusumigaw ng karangyaan ang kaniyang dating. Branded clothes, shoes and what caught me was his longing face while looking at Celestina.

I envy her in everything. Para bang lahat nasa kaniya na. The affection that she wants, the things that she has, the people in her life, I want to have those. Nakagat ko ang labi ko nang makaramdam ako kirot sa dibdib ko nang hawakan ng lalaki ang kaliwang kamay niya at nilaro-laro ang mga daliri niya.

She was talking to him while the latter was just staring at her face. Ni hindi niya magawang alisin ang tingin kay Celestina. Will I have a man like him? That will look at me with adoration in his eyes? Full of love, care and all.  Nasa gilid sila ng building at hindi gaanong mapapansin lalo pa at minsan lang may dumadaan dito.