Karanlık Bağ

35. • Yemin •

Evelyn görüş açımıza girdikten sonra yüzlerce Gölge İblisi ağaçların arasından akın akın gelmeye başladı. Çevremizi sarmışlardı. Evelyn'in büyüsü sayesinde gökyüzü kararmıştı. Çevremizdeki aç bakışları görmezden gelmek imkânsıza yakındı.

"Mensis nerede?" diye bağırdı Evelyn. Aniden tam önümüze, yere indi.

Ashriel önüme geçerken Lucian da onun yanında durarak beni koruma görevini paylaştı. Damien bir yanımda, Freya ise diğer yanımdaydı. Ashriel'in omuzunun üzerinden Evelyn'e bakıyordum. Diğer İmperiumlar çevremizde bir halka oluşturarak bize yaklaşmakta olan Gölge İblislerine döndüler. Her birinin güçleri uyanışa geçmişti. Kulağımda bir uğultu vardı sanki oysa çevremizde yankılanan tek ses rüzgârın ıslığıydı. Ashriel'e sığındım. Kanatlarından yayılan sıcaklık bana huzur aşılıyordu ancak yeterli değildi. Bir şeyler yapmalıydık.

Tam arkamda durmakta olan Leona'dan bir ses yükseldi. "Ritüel çoktan başladı Evelyn ve tamamlanmak üzere. Artık çok geç."

"Hiçbir şey için geç değil. Onu bana verin."

Ashriel sesli bir şekilde güldü. "Önce beni yok etmen gerek."

Evelyn'in başı seğirdi. Dişlerini sıktığını buradan görebiliyordum. "Çekil aradan Ashriel!"

Ashriel, omuzunun üzerinden geriye doğru bakarak konuştu. "Sana hiç sormadığım için üzgünüm. Benimle evlenir misin Elismera? Daha doğrusu... Benimle savaş meydanında mühürlenir misin?"

Genç kız edasıyla kıkırdadım. "En büyük hayalim seninle savaş meydanında mühürlenmekti."

"O halde söylediklerimi tekrarlamaya devam et."

Evelyn'den bir haykırış sesi yükseldi. "Buna asla izin vermeyeceğim! Eğer seni yok etmem gerekiyorsa oğlum, bunu gözümü kırpmadan yapacağım!"

Ashriel'in kılıçları ellerinde belirdi. "Nerede kalmıştık Elismera?" diye bağırdı.

Evelyn bize doğru koşarken herkes savunma pozisyonuna geçti. Ayaklarımın altındaki zemin titriyordu. Gölge İblisleri atağa geçtiğinde tüm İmperiumlar da onlara karşı atağa geçmişti. Çarpışma sesleri gelmeye başlamıştı ama beklediğim asıl darbe gerçekleşmemişti henüz. Evelyn her an daha da yaklaşırken sanki zaman durmuş gibiydi. Her şey ağır çekimde gerçekleşiyordu.

"Kanım senin kanın, kalbim yalnız senin!" diye bağırdım.

Ashriel, kılıcını havaya kaldırdığı sırada devam etti. "Ruhum senin ruhundur!"

"Ruhum senin ruhundur."

Evelyn'in darbesi Ashriel'i bulduğunda ben de geriye doğru savruldum. Beni tutan Leona oldu. Ashriel, kendi annesiyle bir güç savaşına girişmişti. Kılıçları karşısında Evelyn'in asası vardı. Lucian Gölge İblisleriyle savaşıyordu. Freya ve Damien de öyle. Önüme düşen bir Gölge İblisi kafası sıçramama sebep olmuştu.

"Gücüm senin gücündür!" dedi Ashriel.

Evelyn'in isyan dolu sesi çevremizde yankılandı. "Bu olamaz! Sus artık!" Bu sefer asası yerine gücünü kullanarak onu uzaklarda bir yere savurdu ancak Ashriel ayaklarının üzerindeydi hâlâ.

"Gücüm senin gücündür!" diye tekrarladım. Bir şeyler yapmalıydım. Burada böyle duramazdım.

Sanki beni duymul gibi, "Birleşmenin eşiğindesiniz," dedi annem. "Sakinliğini korumak zorundasın Elismera."

"İlk nefesimi seninle paylaştım," diyen Ashriel, Evelyn'e simsiyah bir güç topu gönderdi. Sanki bir yerlere bomba düşmüş gibi bir ses yankılandı. Evelyn tökezlemişti. Anlamsız bir şeyler mırıldanmaya başladı. Büyü yapıyordu.