"Mommy, you should have seen the look on kuya Mikael's face kanina," halakhak na lang ni Laydon.
Kanina pa walang patid ang tatlong anak niya sa pagbibiruan sa likod ng kotse mula nang magbyahe sila pauwi.
"Hoy!" agad na sita na lang ng binata rito na siyang naging dahilan ng malakas na pagtawa ng mga ito.
Hindi na nga alintana ni Mikael na ito ang nagmamaneho nang lumingon ito para pandilatan ang mga kasama na nasa likod.
"Bakit, ano bang nangyari?" Hindi niya napigilan ang mag-usisa dahil na rin sa reaksyon at kakatuwang hitsura ng katabi niya.
Kinunutan na lang ni Mikael ang mga nasa likod bago umayos ng pagkaka-upo upang ituon muli ang tingin at atensyon sa harapan nila.
"Wa...wala po iyon mam Lucy," pilit nitong sabi.
Mas lalo lang siyang naintriga nang makita ang biglaan pag-angat at baba ng lalagukan nito kasabay ng halatang pag-iwas nito ng tingin sa kanya habang nagsasalita.
"Saan ba kayo nagpunta?" muli na lang niyang pangungulit.
Doon naman biglang napahinto sa pagtawa ang tatlong anak niya at dali-dali na lamang nagsipag-ayos ang mga ito ng kilos at pagkakaupo.
Napataas na lamang tuloy si Lucy ng isang kilay habang pinapakatitigan ang tatlong binata mula sa rear view mirror ng sasakyan. Napagtanto niya na marahil ay mayroon itong pinuntahan na hindi kaaya-aya.
"Sinamahan lang po namin si Thorin na magpamasahe kanina," sambulat na ni Mikael nang dito niya na ibaling ang tingin.
Pansin na pansin niya ang biglaan pamamawis at pamumutla nito, kaya naman napangisi na lamang siya nang bahagya, dahil nakasisigurado na siya sa naisip at nakuha niya na ang dahilan ng pagtatawanan ng mga ito dahil na rin sa lumabas sa bibig ng binata.
"Oh. So, nagpamasahe rin kayo?" pilit pagpipigil na lang niya sa ngisi habang sinasabi iyon.
Halos kumawala na ang isang bungisngis kay Lucy nang makita niyang halos sabay-sabay na namilog ang mata ng apat na binata.
"No mom. Uhm...We just waited lang po sa labas kasi ayaw naman pumasok ni kuya Mikael," sagot na lang ni Laudrian habang panaka-naka ang pakikipagpalitan ng tingin sa mga kasama nito.
Alam niya naman ang klase ng lugar na pinuntahan ng mga ito, kaya batid niya ang pagkailang ng mga ito kanina, kaya mas lalo lang siyang ginanahan na tuyain ang mga ito, dahil na rin sa pilit pa rin na pagsisinungaling ng mga ito.
"How come?" saad niya na wari ay nagtataka.
Ilang sandali rin natahimik ang mga ito at nagsesenyasan ng tingin, kahit si Mikael ay panaka-naka ang pakikipagtitigan sa rear view mirror.
