Hindi pa rin kami nakakapagusap ni Boss about sa information na pinangako nya as akin.
I’m here at Pampanga mag-iisang linggo na rin. Ito ang pinagkakaabalahan ko simula ng matapos ang pagiging bodyguard ko kay Arrister and isang linggo na rin kaming hindi nakakapagkita at nakakapagusap. Nakailang missed call at text na ito pero hindi ko sinasagot.
“Leave your personal matter outside when your working” that’s what my father said. At totoo naman yon, lalo na sa uri ng trabaho ko.
‘I don’t want to lose my focus on my mission. And actually, I’m sorting out everything that happened to us.’
So now here I am conducting investigation. May natanggap na tip ang intelligence team ng organization namin, which is sila Aya, na sunod sunod na missing report ng mga babaeng nageedad 18-25 years old.
Since hindi available si Aya dahil may on going mission sya sa Davao, ako muna ang inassign ni Boss na magimbestiga dito.
Sa isang linggo kong inilagi dito, pagtatanong pa lang ang nagagawa ko. Nakakadismaya na hindi masyadong pinagtutuunan ng pansin ng mga pulis ang nangyayari.
Hindi ako pwedeng makialam sa imbestigasyon ng pulis dahil ang government lang ang nakakaalam ng existence namin.
I’ll have to investigate behind their shadow or else I’m doomed but that’s impossible. Ako pa ba!
Ok, enough with that. I have to move fast.
Napasulyap ako sa entrance ng café na pinuntahan ko, finally dumating na din ang inaantay ko.
May pumasok na isang lalaki kasama ang isang estudyante probably, a college student.
Pinagmasdan ko ang dalawa hanggang sa umupo malapit sa table ko.
I put my earpods para kunwari nakikinig ako ng music.
Tinignan ko ang laptop ko and tap the on button of recording.
“You can start your job immediately if you want. Kung may kilala ka pang ibang kailangan ng trabaho sabihin mo sakin.” Dinig kong sabi ng lalaki.
“M-makakapag s-start na po ako agad? Maraming maraming Salamat po! Kailangan na kailangan ko po talaga ng trabaho ngayon.” Galak na sabi ng babae. “Ano pong kailangan kong dalin na requirements?” dagdag nito.
Sumandal ang lalaki sa upuan nya at pinagcross ang mga braso nito.
“Just present your ID, ako ng bahala magpasok sayo.” Mahinang sabi nito.
Tumango tango ang babae. Makikita mong masayang masaya sya dahil magkakaroon na sya ng trabaho. But too bad, hindi basta bastang trabaho ang pinasukan nya.
Sa pagtatanong na nagawa ko nitong mga nakaraang araw. Iisa lang ang sinabi ng mga pamilya ng biktima.
“May aaplyan daw po syang trabaho. Pero nung kinagabihan hindi na sya umuwi. Ang akala naming nung una baka nagpalipas lang ng gabi sa kaibigan nya. Pero ilang araw na ang lumilipas hindi pa rin namin sya macontact.” Ilan lang yan sa mga sinabi ng magulang ng mga biktima. At pano ako nakakapagtanong sa mga pamilya? Simple lang I have a fake ID ng pulis. Ngayon ko lang to gagawin dahil hindi ako uusad kung di ko gagawin ito.
At isa pa sa iisang bayan lang nangyari ang pagkawala ng mga babae. Kaya dito ako nagfocus.
“Maraming Salamat po talaga Mr. Lim. Iintayin ko na lang po kayo mamaya. Mauna na po ako may klase pa ako.” Paalam nito sa lalaki.
“Ok, no problem.” Maikling sabi nung Mr. Lim.
Nakalabas na ang babae sa café. Sinara ko ang laptop ko at mabilis na inayos ang gamit.
Napansin kong nakatingin sakin ang lalaki. Inayos ko ang salamin na suot ko at binigyan sya ng pilit na ngiti.
Tumayo na ako at naglakad palabas. Mabilis akong nagtipa sa cellphone ko and dialed Aya’s phone.
Sinusundan ko ang babae habang inaantay kong sagutin ni Aya ang tawag ko.
Ilang saglit pa ay sinagot na nito ang tawag.
“Aya, I have a plan” sabi ko. Hindi sya nagsalita pero dinig ko ang habol hininga niya.
“Damn, Josh wrong timing naman pagtawag mo.” I heard her curse and a gun shot.
“The hell, Aya! Bakit mo sinagot tawag ko?” Singhal ko dito. “Nasan ka?”
“Shit! Deadend.. Wait, Josh.” Groaning and screaming was the next thing I heard for a few minutes sa kabilang linya.
“Aray! Ang sakit ng kamao ko.” Reklamo ni Aya. Napaikot na lang ang mata ko dahil sa sinabi nya. Akala ko naman sobrang lala ng situation nya.
“Are you done?” bored na sabi ko.
Narinig ko pa itong tumawa. Loka loka talaga ang babaeng ito.
“Yes! Let me catch my breath first. Ang layo ng tinakbo ko.” Ilang minute din syang hindi nagsalita. Tahimik ko lang syang inantay.
“So where are we again? Ohh! The plan. Plan about what?” tanong nya.
“Dito sa iniimbestigahan ko sa Pampanga.” Sabog pa ata tong kausap ko.
“Ahh, yung mga missing cases. Ok, so tell me what’s your plan.”
“I heard them talking about the job. At kung may kilala pa daw ang babae na nangangailangan ng trabaho. So, I was thinking if I can go with her. I’m planning to apply. Parang undercover ganun.” Paliwanag ko.
“That’s very risky, Josh. Di pa natin alam kung nasa likod ba ito ng malaking organisasyon. Mag isa ka lang let me talk to Boss first.” Seryoso nitong sabi.
“Akala mo ba hindi ko naisip yan. But what will happen dun sa mga biktima? Pano natin matutunton yon ng walang nasa loob? I’m going in later. Bilisan mo lang. Nagpaalam lang ako sayo para kahit paano may alam ka pero di ko na iintayin yung approval ni Boss. May buhay na nakataya dito. Tama na ang isang linggong puro tanong lang ako. I have to act now.” Di ko na inantay ang sagot nito at pinatay ang tawag.
Alam kong sobrang risky but I can’t help it. Nung nakita ko ang babae kanina, nakukonsensya ako dahil alam kong may magagawa ako para tulungan sya.
Naabutan ko ang babae malapit sa gate ng school nila.
Mabilis na lakad ang ginawa ko at nilapitan sya.
“Hey, wait up.” Malakas na sabi ko.
Napalingon naman ito sakin at huminto.
“Ako po ba kausap nyo?” inosenteng tanong nito.
“Ah, yes! I’m Erina by the way.” I smiled and offered my hand for a handshake.
Tinanggap naman nya at nginitian din ako.
“Anne, nice to meet you. Estudyante ka rin po ba rito?” tanong nito.
“Hindi eh. May gusto lang sana akong itanong." I paused and guided her to sidewalk. "Nasa café din ako kanina, actually malapit lang yung table na kinauupuan ko dun sa pwesto nyo. Sorry! I overheard your conversation kanina. Naghahanap din kasi ako ng trabaho.” Nakita kong tinignan nito ang hawak kong macbook air.
‘Josh naman eh! Pano maniniwala sayo yan!’
“Ahhh, t-this. Hiniram ko lang to sa bestfriend ko may kailangan kasi akong tapusin na requirements.” Paliwanag ko. I sound so defensive, my gosh!
Nagtatakang tumingin si Anne sakin. I just smiled at her.
'Pangit kong umacting, shet!'
Nagkibit balikat ito at ginantihan ang ngiti ko.
“Ganun ba? Gusto mo bang sumama sakin? Alam ko kailangan pa nila ng magaapply.” Excited na sabi nito.
Malungkot kong pinagmasdan sya habang nagsasalita.
Gusto ko syang pigilan pero hindi ko magagawa ang mission ko kung gagawin ko yun.
“Sige. May klase ka pa ba? Antayin na lang kita doon sa cafe na pinanggalingan natin kanina. Pasensya na ah. Kailangan na kailangan ko din kasi ng trabaho.”
“Ano ka ba! Wala po yon. Kung makakatulong naman ako, ok lang po.” Masiglang sabi nya. "Ok lang bang mag-antay ka?"
“Yup, ok lang! Thanks by the way. Pumasok ka na baka malate ka pa. Daanan mo na lang ako later.” I pat her head and wave goodbye.
Tumango ito at tumakbo papasok ng university nila.
My smile that was flastered disappeared.
Binaba ko ang kamay ko at tinanggal ang glasses na suot ko.
Tumalikod na ako at naglakad papuntang cafe. I have to think of a plan na hindi magpapahamak kay Anne.
I can't risk someone dahil sa padalos padalos kong desisyon.
'Mr. Lim? Parang familiar ang mukha nya sakin hmm'
Naikuyom ko ang mga kamay ko.
'Be ready. I’m coming!’