"နမ်းပါ....နမ်းပါ....နမ်းပါ......"
ပွဲလာသည့်ဧည့်သည်တော်များရဲ့ လက်ခုပ်တီး၍ဆော်အော်သံ၊ စင်ပေါ်မှ ဂိမ်းဆော့လျှင် ဒိုင်လုပ်ပေးရန်ခေါ်ထားသည့် အနောင်စာအမကြီး၏ မိုက်ကြီးနဲ့ကို အော်သံများက
ခမ်းမတစ်ခုလုံးဟိန်းထွက်နေကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ထူပူပြီးကိုရှက်နေမိတော့သည်။ ညီသု မျက်နှာကြီးကို ခဏဖြုတ်ကာ ရေခဲကပ်ထားချင်သည်က အမှန်ပင်။
ကိုဉာဏ့်ကို မျက်လုံးလှန်ကာမော့ကြည့်လိုက်တော့ ပြုံးပြနေသည်။
"ဘာတွေအော်နေကြတာလဲမသိဘူး....."
"နမ်းခိုင်းနေတယ်...."
နှစ်ယောက်သားတီးတိုးစကားဆိုနေစဥ်အတွင်း မိုက်သံထွက်လာသည်ကြောင့် ငြိမ်သွားကြသည်က ပွဲခင်းထဲမှ
မဂ်လာပွဲ ဂုဏ်ပြုရန်လာကြသူအပေါင်းပင်။ မီးကြည်ခဲကို
ရေနဲ့ဖြန်းလိုက်သလို ရှဲခနဲမြည်ကာ အရောင်ကျသွားသလို မိုက်သံကြောင့် လုံးဝငြိမ်သွားသည်။
"Please..Please...လူကြီးမင်းများ....လူကြီးမင်းများ.."
အသံလာရာကြည့်လိုက်တော့ ဟိုဆပ်ပြာသယ်သူငယ်ချင်းနှစ်ကောင်ပင်။ မိုက်တစ်ယောက်တစ်လုံးရသွားသည်က မသိလျှင် မျောက်မတွေကို အုန်းသီးပေးလိုက်သလိုဖြစ်နေလေပြီ။ လုပ်စမ်းပေါက်ကရဟုသာ အော်လိုက်သံက စိတ်ထဲတွင် ကျယ်လောင်သွားသော်လည်း လက်တွေ့တင် မျက်နှာငယ်နဲ့သာ သူတို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်နေမိသည်။
"ကျွန်မတို့မှာလူကြီးမင်းတို့တောင်းဆိုမှုကို သတို့သားနှစ်ယောက်မလိုက်နာပဲ မနေနိုင်အောင် နည်းလမ်းရှိပါတယ်..."
တစ်ယောက်အပြောကို နောက်တစ်ယောက်ကပါ ဆက်ပြောလာသည်။
"ဟုတ်ပါတယ်.....သူတို့နှစ်ယောက်ဟာ ဒီည ဒီစင်ပေါ်မှာ နမ်းကိုနမ်းမှ အဆင်ပြေမှာမို့.... သူတို့ရှက်နေတာကိုလဲ သနားတာမို့...."
"ဒါကြောင့် ရွေးချယ်ခွင့်ပေးပါ့မယ်...."
ပြုံးပျော်လို့ကိုပြောနေသော သူငယ်ချင်းနှစ်ကောင်ပင်။
ကိုဉာဏ့်ခါးကိုထိန်းကာဖက်ထားရင်း သူငယ်ချင်းမနှစ်ယောက်ကို သနားသယကမားရုပ်လေးနဲ့ကြည့်သည်ကို မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်နေသည်။
"သတို့သားကိုဉာဏ်သုခမောင် ရွေးချယ်ပါ....
(၁) သတို့သား ညီသုနောင် ကို ဂါဝန်အပေါ်ပိုင်း ချွတ်ပြီး
ဗလပြခိုင်းမလား......
(၂) နမ်းမလား....."
"ဟဲ့.....ဖရိုဖရဲမတွေ....."
သူမတို့တော့ကြားမည်မဟုတ်ပေ။ ကိုယ့်ဘာသာ တီးတိုးပြောလိုက်မိသည်။
"တခါနမ်းရင် ဘယ်လောက်လဲ........
စျေးမသတ်မှတ်ရသေးဘူးနော်..........."
ကိုဉာဏ် ပြောလာသည့်စကားအဓိပ္ပါယ်ကို စဥ်းစားနေဆဲမှာပင်။ ခန်းမကြီးတစ်ခုလုံး ဆူညံကာ လက်ခုပ်သံများနှင့် အားပေးသံများကြားရပြီးနောက် ပါးနှစ်ဖက်ကိုအုပ်ကိုင်ထားသည့်လက်ကြောင့်ထင် ပါးပြင်နှစ်ဖက်လုံးပူလောင်လာသည်။ နှုတ်ခမ်းထက်မှ အိစက်စွာဖိကပ်လာသော နှုတ်ခမ်းတစ်စုံ၊ ဝင်လေထွက်လေတစ်ချက်ခြင်းကမိမိ၏ဝင်သက်ထွက်သက်နှင့် ရောနှောနေသည်။ ဖိကပ်ရုံတင်မဟုတ်တော့သည့် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက ဆွဲငင်နေသယောင် ခပ်ပျော့ပျော့တစ်စုံတစ်ရာက အထက်အောက်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ထိကပ်ပွတ်ဆွဲ တို့ထိကစားချိန် ကြက်သီးမွှေးညှင်းများ ဖြန်းခနဲထသည်။ အဲဒီပျော့ပျော့ကြီးက လျှာဖျားမဟုတ်လား။
မျက်လုံးများပြူးကျယ်ဝိုင်းစက်နေရာက
မြင်နေရသည့် မျက်နှာပိုင်ရှင်အားလည်း ရင်းနှီးနေပါ၏။
ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ပြောသည့် နံပါတ်တစ်အချက်မှာ ဘယ်လိုမှဖြစ်နိုင်ပေ။ ညီသု ကိုယ်တိုင်လဲ လုပ်နိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ လူတွေအများကြီးနှင့် ရှက်စရာကြီးဖြစ်နေသလို၊ ရိုက်ကူးရေး ကင်မရာများလဲရှိနေသောကြောင့် ဗလပြခြင်းအား မလုပ်စေချင်ပါ။ နံပါတ်နှစ် ကိုရွေးချယ်လိုက်သော်လည်း နမ်းလျှင်ဘယ်စျေးဟု ချစ်တီးပေါက်စလေးက မပြောထားဖူးသေး။ သို့ပါသောကြောင့် သူ၏
အလစ်တွင် အမိအရပြောကာ နှုတ်ခမ်းအား ဖြတ်ခနဲ နမ်းမည်ဟုကြံလိုက်၏။ လက်ထပ်ကာစ ကြင်စဦးအနမ်းလေးပင်ရှက်နေကြခြင်းအတွက် လူအများအမြင်တွင် အဆင်ပြေမည်ဟုမထင်ပါ။
နမ်းချင်၍နမ်းခြင်းမဟုတ်သော်လည်း ထိကပ်လိုက်ချိန် အိစက်စက်နှင့် မွှေးပျံ့နေပါသော ချိုချဥ်ရနံ့လေး၊ စိုစွတ်စွတ်နှုတ်ခမ်းလွှာအား လွှတ်ပေးချင်စိတ်မရှိတော့။
ဂျယ်လီလေးအထင်ဖြင့် ဝါးကြည့်မိသည်။ စိတ်ကခိုင်းစေသည့်အတိုင်း စိတ်ခေါ်ဆောင်ရာလိုက်ကာ အိစက်စက်အသားလေး၏ အရသာ ရင်ထဲမည်သည့်ခံစားချက်မှန်းမသိရတော့။
'အရသာကို လျှာကသိ' ဆိုသည့်စကားအတိုင်း လျှာဖျားလေးဖြင့်တို့ထိကြည့်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအား ကျဥ်စက်ပေးခံလိုက်ရသလို ကျဥ်တက်သွားပြီး
နှလုံးခုန်နှုန်းမြန်လာသည်။
ရင်ဘတ်အားတွန်းလာသည့် လက်ကလေးနှင့် ခြေဖျားထိပ်တက်နင်းချလာသည့် ဒေါက်ဖိနပ်အချွန်ကြောင့် ရှူးဖိနပ်အောက်မှ ခြေထောက်နာသွားခြင်းမှာ အသည်းခိုက်မတတ်ပေ။ ပြုံးလျက်ကြည့်နေသည့် ညီသု မျက်ဝန်းတို့ထဲတွင် သတ်ချင်နေပြီဆိုသည့် ချိန်းခြောက်သော ရာဇသံများကရှိနေလေပြီ။
"တော်သေးတာပေါ့ သတို့သားက
သတို့သမီးလေးလိုဝတ်ထားတဲ့ လှပချောမောနေတဲ့ သတို့သားလေး နှုတ်ခမ်းကို လွှတ်ပေးသေးလို့......."
ထိုစကားသံအဆုံး ထိုင်နေကြသော ပရိတ်သတ်အားလုံး၏
ရယ်မောသံများက ခန်းမတစ်ခုလုံး ပျံ့လွင့်သွားလေသည်။
"ဒီတစ်ခါ သတို့သားညီသုအလှည့်ပါ.....
ကိုဉာဏ်သုခမောင် ဒီဘက်ကိုကြွပေးပါ........"
ကိုဉာဏ့်ကို ခေါ်သွားကြသည်မို့ လိုက်ကြည့်မိသည်။
စင်အလယ်တွင်တစ်ယောက်တည်းရပ်နေသော ကျွန်တော့်အနားအနောင်စာအမနှင့် ဂျပုမတို့ရောက်လာသည်။
"ကိုဉာဏ်သုခမောင် တို့က လူကြီးတွေသဘောမတူဘူးထင်လို့ ညီသု ကို ခိုးပြေးတာဆို ဟုတ်ပါသလား....."
ထိုမေးခွန်းဆုံးတော့ ကျွန်တော်ရပ်နေသောစင်ရှေ့မလှမ်းမကမ်း Familyဆိုသည့် ထိပ်ဆုံးဝင်တွင်ထိုင်နေသော ဖွားဖွားကိုကြည့်လိုက်မိရာ ပြုံးလျက်ကြည့်နေပြီး ခေါင်းကိုမသိမသာငြိမ့်ပြသည်။ လူအပေါင်းကလည်း
လုံးဝကိုငြိမ်သက်စွာ နားထောင်နေသည်။ မထူးတော့သည့်အဆုံး...
"ဟုတ်ပါတယ်......."
အဖြေအဆုံးတွင် ညီသုဘေးက ကောင်မလေးက စကားဆက်လေသည်။
"ကိုဉာဏ်သုခမောင်က ဟုတ်တယ်ဆိုလာပြီဆိုတော့ ညီသုနောင်ကိုမေးပါမယ်.....ကိုဉာဏ်သုခမောင် ကိုမကြည့်ပါနဲ့ ညီသု...."
ကိုဉာဏ်တောင်ဇာတ်မတိုက်ထားသည့် မေးခွန်းအမေးခံထားရသည်။ကျွန်တော့်ကိုမေးမည်ဆိုတော့ ချွေးစေးတွေပင်ထွက်လာသလိုလို။ကြောက်လဲကြောက်သည်။
ကိုဉာဏ်ကလည်းအနားမှာမရှိ။ ဘာတွေမေးမည်လဲမသိ။ အဖေရေကယ်ပါဟုလည်း အော်မရ။ တကယ့်ကိုဂေါ်နေပါသော မဂ်လာပွဲ။
"ညီသုနောင်အတွက်မေးခွန်းက
ကိုဉာဏ့်အတွင်းခံ Sizeပါတဲ့............"
တဟားဟားနဲ့ရယ်ကာ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးနေသည့် စင်အောက်မှလူများက မသိလျှင် သူတို့အား
မျောက်ပွဲပြထားမိသလိုလိုပင်။
"ဟင်......"
"မဲလိတ်အခု၅၀ထဲက ရွေးပြီးသား၅ခုပါ.....
မဖြေနိုင်ရင် ပြစ်ဒဏ်ရှိပါတယ်......"
"ဖြေမယ်ဟဲ့...Xxl....."
"ဘာ..."
ညီသု၏ အဖြေအဆုံးတွင် ဘေးနားရှိကောင်မလေးဆီမှ မိုက်အား ယူကာအော်ချလိုက်မိသည်။ ဘယ်လို့တောင် XxLဟုပြောရသည်လဲ။ ရမ်းရွှီးတာတောင်အနည်းဆုံး Xlဆိုတော်သေးသည်။
စင်အောက်မှ လူများ၏ ဝိုးခနဲ၊ ဟာခနဲ နှင့်ဖြစ်ကုန်သည်ကြောင့် ကျွန်တော့်မှာညီသုအဖြေကြောင့် ရှက်သွားပါသည်။
"ထင်တာပြောတာလေ..."
ကျွန်တော်က M sizeဝတ်သည်။သူက ကျွန်တော့်ထက်လဲလူကောင်ထွားသည်ဆိုတော့ ခန့်မှန်းချေအနေနဲ့ Xlလို့ပြောလိုက်သော်လည်း တကယ်တမ်းပါးစပ်ဖျားက ထွက်ကျလာသည့်စကားတို့က XXL အိတ်စ်နှစ်လုံးဖြစ်သွားခြင်းပေ။
"အဖြေမှားသွားပါပြီ ပရိတ်သတ်ကြီး.......
ကဲ....အဖြေမှားသူ ညီသုအနားကို ကိုဉာဏ်သုလာပေးပါ...
ပြစ်ဒဏ်ကို မဲနှိုက်ကြေငြာပါ့မယ်....."
"အနမ်းပေးပါ..."
ခါးအနည်းငယ်ကိုင်းပေးလိုက်ချိန် ညီသု ခေါင်းလေးတစ်ရွေ့ရွေ့နဲ့အနားသို့ကပ်လာသည်။ ကျွန်တော့် အား မော့ကြည့်နေပါသော မျက်ဝန်းလှလှလေးတစ်စုံက ချစ်စရာကောင်းနေသည်။ ပါးပြင်ပေါ်သို့ ဝင်သက်သာရှိနေသည့် နှာဖျာလေးကတို့ထိလာ၏။ ရင်ထဲမှာလဲတဒုန်းဒုန်းနဲ့ ခုန်လာသည့် နှလုံးသားမှာ ဘာကြောင့်ပါလိမ့်။
တစ်ဆယ်ဆိုသည့် ဂဏန်းကိုကြားပြီးချိန် နှုတ်ခမ်းပါးလေးပါထိကပ်သွားပြီး လူချင်းခွာသွားသည်။ ဒဏ်ပေးခံရသူ ညီသုက ကျွန်တော့်အား ဆယ်စက္ကန့်တိတိနမ်းရမည်။ ရွေးချယ်လိုက်သောရောမှာက ပါးပြင်ဆိုခြင်းကြောင့် ကျွန်တော်က ပါး ထိုးပေးရသည်။
မေးခွန်းတွေမေးကြ၊ဖြေကြနှင့် တစ်ခုမှ မမှန်ကြပေ။
မျက်နှာအနှံ့သို့အနမ်းခံလိုက်ရသည့် ညီသု ဘဝကြီးလွယ်ကူမနေတော့။ နဖူးလေးသာ နမ်းရန်စာရင်းထဲမပါခဲ့ပေ။
အိမ်ရောက်မှ ပိုက်ဆံတွက်ကာ စားဘဲအိုကြီးဆီမှ
တောင်းပစ်မည်။ လူကိုရလျှင်ရသလို နှိုက်မြည်းသည့်လူကြီး။
"ဉာဏ်သု....စွန်တယ်ကွာ....."
"ညီ.... ဒါကိုယ့်ငယ်သူငယ်ချင်တွေလေ....."
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်......."
နိုင်ငံခြားမှမကြာသေးခင်က ပြန်လာသည့်သူငယ်ချင်းမို့
ကျွန်တော့်အကြောင်းမသိသေးချေ။ ထိုသို့ပြောလာသည်ကို ဘာမှမပြောလိုက်တော့ပဲ ညီသုနဲ့သာ
မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။ ကျန်နှစ်ယောက်က မဂ်လာပွဲအကြောင့း
သိနေပြီးသားမို့ ခေါင်းငြိမ့်၍သာ ပြုံးပြလေသည်။ ဘာစကားတစ်ခွန်းမျှတော့မဆိုကြချေ။
"ငါ့မြေးလေးညီသုက လှလိုက်တာနော်....."
ဖွားဖွားအနားရောက်သွားသည့် ညီသုကိုဖွားဖွားကထိုသို့ပြောပြီး ပွေ့ဖက်ရန်လက်ကမ်းသည်ကြောင့် ညီသု ရင်ခွင်ထဲဝင်လိုက်သည်။ ဖေဖေကတော့ မျက်ရည်ဝဲကာ ပြုံးကြည့်နေသည်။ ဝမ်းသာနေသည်ထင်ပါသည်။ ကိုဉာဏ်နှင့် လမ်းခွဲမှသာ
ဖေဖော့အားပြောပြတော့မည်ဟု တွေးထားလိုက်တော့သည်။ သူ၏သားမဂ်လာဆောင်ကို ပျော်မဆုံးဖြစ်နေသည်။
"သားညီသု...မင်းအဒေါ်တွေဝိုင်းကိုသွားကြမယ်...."
"ဗျာ....."
အလန့်တကြားထအော်မိပါသည်။ ဖေဖေပြောသည့်စကားကြောင့် တကယ်လန့်ဖြန့်သွားသည်။ ဖေဖေဖိတ်ထားသည်လား။
"သွားလိုက်ဦး သားငယ်လေး....
ဉာဏ်သုလဲ လိုက်သွားလေ.........."
"ဖေဖေ ဖိတ်လိုက်တာလား...."
"မင်းရဲ့ဖွားဖွားက အမျိုးတွေလဲဖိတ်ဦးဆိုလို့လေ...."
အဲ့မှာသေတာပါပဲ။ ညီသုရဲ့မေမေ့ဘက်မှ အမျိုးတစ်သိုက်ကို တွေ့ရလေပြီ။ ဦးလေးတွေရော၊ ညီမဝမ်းကွဲတွေရော၊
အဒေါ်တွေရော စုံစုံလင်လင်ပင်။ ညီသုသွားတော့ အားလုဲးက ရယ်ပြနေလေသည်။
"ဘဘကြီး......"
"သုနောင်လေး...မိတ်ဆက်ပေးဦးလေကွဲ့....."
"ကိုဉာဏ် ဒါက ညီ့ရဲ့ဘဘကြီဲး
ဖေဖေ့အကိုဝမ်းကွဲ...."
"ဘဘ...ဒါက သားရဲ့...သားရဲ့ခင်ပွန်း ကိုဉာဏ်ပါ...."
ညီသုလေးကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါနဲ့အစချီကာ အမျိုးလူကြီးအဒေါ်များနဲ့ ပြုံးရယ်လျက် စကားလက်ဆုံကြသွားသည့် ကိုဉာဏ့်ကိုကြည့်နေမိသည်။ ရယ်မောကာ ဘာတွေပြောနေကြတယ်မသိ။မကြားတော့ခြင်းဆိုမှန်ပေမည်။ ကျွန်တော်ထင်ထားသည်က ဖေဖေနဲ့ကျွန်တော်သာရှိသော မဂ်လာပွဲ။အမျိုးတစ်သိုက်မပါသလို၊ ကုမ္ပဏီရှိလူကြီးများနှင့် ရုံးဝန်ထမ်းများလည်းမပါ။ အဖွား၏ဂေါ်တစ်ပေါက်လှမ်းလျှမ်းတောက်လုပ်ရပ်မှာ ရုံးရှိဝန်ထမ်းများအား လက်ဖွဲ့ခြင်းသည်းခံပါဟုဆိုကာကို ဖိတ်ကြားခဲ့သည့်ကိစ္စပင်။
"ကိုကိုညီသု...."
ခေါ်သံကြောင့်ကြည့်မိတော့ ညီမတစ်ဝမ်းကွဲ နွယ်ဆိုသည့်ကောင်မလေးပင်။ ဂါဝန်လေးနှင့်လှနေလေသည်။အတွေးတို့ပျောက်ကာ ဘဘတို့ဝိုင်းနားကနေ မောင်နှမဝမ်းကွဲတွေထိုင်နေသည့် ဝိုင်းနားရောက်ကာ ရယ်မောနေလိုက်သည်။ ရွာမှာနေစဥ်တည်းက ပျော်စရာအတိနေခဲ့ကြသူများမို့ နွေးထွေးနေဆဲပင်။
ခါးအထက်သို့ ဖက်တွယ်လာသည့်လူကြောင့် သူ့ရင်ခွင်ဘက်ရောက်နေသည့်ကိုယ်တခြမ်း နွေးခနဲဖြစ်သွားသည်။
မော့ငေးကြည့်ချိန် ပြုံးပြခြင်းကြောင့် ရရှိလာသော အပြုံးချိုချိို။ ခပ်ပါးပါးသာ ပြန်၍ပြုံးပြနိုင်တော့သည်။
"စိတ်ညစ်နေမှာသိတယ် ဒါပေမယ့် ပြုံးထားပေးပါကွာ...
မင်းအပြုံးတွေလိုအပ်တယ်......တောင်းဆိုတာပါ ညီ......"
"ချစ်နေလိုက်ကြတာ.....အားကျတယ်ရော်....."
ညီမဖြစ်သူ၏စကားကိုတစ်ဝိုင်းလုံးက စနောက်ပြီး ကိုဉာဏ်နှင့်လဲ မောင်နှမအားလုံးခင်သွားကြသည်။ ရန်ကုန်လာလည်ကြရန်လည်း ကိုဉာဏ်ဘက်မှ သဘောမနောကောင်းစွာခေါ်နေသေး၏။
ကျွန်တော့်ကိုဖက်ထားခြင်း အမှုလည်းမပြတ်သေး။
မဂ်လာကိတ်ခွဲရန် စင်ပေါ်မှခေါ်သည်ကြောင့် ပြန်တက်ရလေသည်။
"အပေါ်စင်က ကိတ်တွေက အတုတွေလား......"
"အင်းလေ...ဒီလောက်အကြီးကြီး လေးငါးစင့်ဘယ်သူကစားမှာတုန်း ညီရဲ့......"
"သိဘူးလေ ကျွန်တော်ကအကုန်အစစ်တွေထင်တာ...."
ကိတ်ခွဲပြီးနောက် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ကိတ်ခွံ့ရန်ပြောလာကြပါသော ငါးမွေထိုးမသူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကြောင့် ခွံ့ပေးရပြန်သည်။
"နောက်ဆုံးပိတ်အနမ်းလေးပါ သတို့သားကြီးက...
သတို့သားလေးရဲ့ နဖူးကိုကြင်ကြင်နာနာနဲ့မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး အနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေပေးပါတဲ့.....
တောင်းဆိုသူကတော့ ဤပွဲရဲ့ပဲ့ကိုင်ရှင် ဖွားဖွားဆီကပါပဲ...."
အဖွားဆီကို စင်ပေါ်မှနေကာ နှစ်ယောက်လုံးအကြည့်ရောက်တော့ လက်လေးတစ်ဖက်ထောင်ကာ တာ့တာပြ၍ သွားစိကာရယ်ရယ်ပြနေလေသည်။ လက်လန်တယ်ဆိုတဲ့စကားနဲ့ ပြောမနိုင်တော့ပေ။ ယခုဖြစ်ရပ်များသည်က လက်နှစ်ဖက်တင်မက ခြေပါလန်သည်။
အဖွားလုပ်ရပ်များကို အခုခေတ်စကားဖြင့်ပြောလိုက်ရလျှင် အမွှေပေါ့။
ခါးကိုကိုင်ကာ သူ့အနားသို့အရောက်
ရင်ခွင်ထဲဆွဲကပ်လာသည့် ကိုဉာဏ်၊
မတိမ်းမယိမ်းအရပ်ဆိုသော်ငြား မော်ကြည့်ရသေးသည်။
"နဖူးကိုနမ်းရင် ဘယ်လောက်လဲ...."
"ခင်ဗျားဆပ်ရမယ့်အကြွေးတွေများနေပြီ......."
ပြုံးရယ်ကာ ကျွတ်တော့်ကိုငေးစိုက်ကြည့်နေသည့် ကိုဉာဏ့်ကိုအကြည့်လွှဲလိုက်ချိန် နဖူးထပ်သို့ကျရောက်လာသည့်
ခပ်နွေးနွေးအနမ်းလေးတစ်ချက်နှင့် ပွဲသိမ်းသည်။
လက်ခုပ်သြဘာများကြားရကြီးနောက် ရင်ထဲနွေးခနဲလည်းခံစားလိုက်ရသည်။ ကျွန်တော်ပြုံးမိသွားသည်လားမသိတော့ချေ။ ပျော်ဖို့တော့ကောင်းသည်ထင်မိသည်။
ကျွန်တော်ဉာဏ်သုဟာပွေခဲ့ရှုတ်ခဲ့သူတစ်ဦးပါ။ ရည်းစားထားခဲ့ချိန်မှာ ၁၈နှစ်အရွယ်တည်းကပင်။
ယခုဆိုလျှင် ၂၉ ကျော်လို့ ၃၀ပြည့်တော့မည်။
တခြားသူတွေကိုလဲ နမ်းဖူးရုံတင်မက လွန်လွန်မင်းမင်းပင် ပတ်သတ်ခဲ့ဖူး၏။ ငယ့်ကိုလည်း ချစ်သည်ဟုဆိုကာ နမ်းရှိုက်ဖူးသော်လည်း ယခုလိုတော့ရင်ထဲသိမ့်ခနဲ မခံစားဖူးခဲ့ခြင်းက အရိုးသားဆုံးဖြောင့်ချက်တစ်ခုပင်။
လူတစ်ယောက်ကို ကြည်နူးစွာ၊မြတ်နိုးစွာဆိုသည့် ခံစားမှုတို့ကိုမသိသေးပါ။ ယခုညီသုကို နမ်းရှိုက်ချိန် ပြုံးနေမိသည်။ရင်ထဲတစ်နေရာကလည်း တသိမ့်သိမ့်နဲ့ပင်။
ဘာခံစားချက်ကြီးမှန်းမသိသော်လည်း ပျော်နေမိသယောင်ယောင်။
ညီသု ရဲ့ ဂါဝန်လေးကတော့အတိုလေးပေါ့......
........
Zawgyi
"နမ္းပါ....နမ္းပါ....နမ္းပါ......"
ပြဲလာသည့္ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားရဲ႕ လက္ခုပ္တီး၍ေဆာ္ေအာ္သံ၊ စင္ေပၚမွ ဂိမ္းေဆာ့လွ်င္ ဒိုင္လုပ္ေပးရန္ေခၚထားသည့္ အေနာင္စာအမႀကီး၏ မိုက္ႀကီးနဲ႕ကို ေအာ္သံမ်ားက
ခမ္းမတစ္ခုလုံးဟိန္းထြက္ေနကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံး ထူပူၿပီးကိုရွက္ေနမိေတာ့သည္။ ညီသု မ်က္ႏွာႀကီးကို ခဏျဖဳတ္ကာ ေရခဲကပ္ထားခ်င္သည္က အမွန္ပင္။
ကိုဉာဏ့္ကို မ်က္လုံးလွန္ကာေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၿပဳံးျပေနသည္။
"ဘာေတြေအာ္ေနၾကတာလဲမသိဘူး....."
"နမ္းခိုင္းေနတယ္...."
ႏွစ္ေယာက္သားတီးတိုးစကားဆိုေနစဥ္အတြင္း မိုက္သံထြက္လာသည္ေၾကာင့္ ၿငိမ္သြားၾကသည္က ပြဲခင္းထဲမွ
မဂ္လာပြဲ ဂုဏ္ျပဳရန္လာၾကသူအေပါင္းပင္။ မီးၾကည္ခဲကို
ေရနဲ႕ျဖန္းလိုက္သလို ရွဲခနဲျမည္ကာ အေရာင္က်သြားသလို မိုက္သံေၾကာင့္ လုံးဝၿငိမ္သြားသည္။
"Please..Please...လူႀကီးမင္းမ်ား....လူႀကီးမင္းမ်ား.."
အသံလာရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟိုဆပ္ျပာသယ္သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေကာင္ပင္။ မိုက္တစ္ေယာက္တစ္လုံးရသြားသည္က မသိလွ်င္ ေမ်ာက္မေတြကို အုန္းသီးေပးလိုက္သလိုျဖစ္ေနေလၿပီ။ လုပ္စမ္းေပါက္ကရဟုသာ ေအာ္လိုက္သံက စိတ္ထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္သြားေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တင္ မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕သာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ေနမိသည္။
"ကြၽန္မတို႔မွာလူႀကီးမင္းတို႔ေတာင္းဆိုမႈကို သတို႔သားႏွစ္ေယာက္မလိုက္နာပဲ မေနနိုင္ေအာင္ နည္းလမ္းရွိပါတယ္..."
တစ္ေယာက္အေျပာကို ေနာက္တစ္ေယာက္ကပါ ဆက္ေျပာလာသည္။
"ဟုတ္ပါတယ္.....သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဒီည ဒီစင္ေပၚမွာ နမ္းကိုနမ္းမွ အဆင္ေျပမွာမို႔.... သူတို႔ရွက္ေနတာကိုလဲ သနားတာမို႔...."
"ဒါေၾကာင့္ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေပးပါ့မယ္...."
ၿပဳံးေပ်ာ္လို႔ကိုေျပာေနေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေကာင္ပင္။
ကိုဉာဏ့္ခါးကိုထိန္းကာဖက္ထားရင္း သူငယ္ခ်င္းမႏွစ္ေယာက္ကို သနားသယကမား႐ုပ္ေလးနဲ႕ၾကည့္သည္ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည္။
"သတို႔သားကိုဉာဏ္သုခေမာင္ ေ႐ြးခ်ယ္ပါ....
(၁) သတို႔သား ညီသုေနာင္ ကို ဂါဝန္အေပၚပိုင္း ခြၽတ္ၿပီး
ဗလျပခိုင္းမလား......
(၂) နမ္းမလား....."
"ဟဲ့.....ဖရိုဖရဲမေတြ....."
သူမတို႔ေတာ့ၾကားမည္မဟုတ္ေပ။ ကိုယ့္ဘာသာ တီးတိုးေျပာလိုက္မိသည္။
"တခါနမ္းရင္ ဘယ္ေလာက္လဲ........
ေစ်းမသတ္မွတ္ရေသးဘူးေနာ္..........."
ကိုဉာဏ္ ပြောလာသည့်စကားအဓိပ္ပါယ်ကို စဥ္းစားေနဆဲမွာပင္။ ခန္းမႀကီးတစ္ခုလုံး ဆူညံကာ လက္ခုပ္သံမ်ားႏွင့္ အားေပးသံမ်ားၾကားရၿပီးေနာက္ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအုပ္ကိုင္ထားသည့္လက္ေၾကာင့္ထင္ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္လုံးပူေလာင္လာသည္။ ႏႈတ္ခမ္းထက္မွ အိစက္စြာဖိကပ္လာေသာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ၊ ဝင္ေလထြက္ေလတစ္ခ်က္ျခင္းကမိမိ၏ဝင္သက္ထြက္သက္ႏွင့္ ေရာႏွောေနသည္။ ဖိကပ္႐ုံတင္မဟုတ္ေတာ့သည့္ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံက ဆြဲငင္ေနသေယာင္ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တစ္စုံတစ္ရာက အထက္ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို ထိကပ္ပြတ္ဆြဲ တို႔ထိကစားခ်ိန္ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ား ျဖန္းခနဲထသည္။ အဲဒီေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးက လွ်ာဖ်ားမဟုတ္လား။
မ်က္လုံးမ်ားျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ေနရာက
ျမင္ေနရသည့္ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္အားလည္း ရင္းႏွီးေနပါ၏။
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေျပာသည့္ နံပါတ္တစ္အခ်က္မွာ ဘယ္လိုမွျဖစ္နိုင္ေပ။ ညီသု ကိုယ္တိုင္လဲ လုပ္နိုင္မည္မဟုတ္ေခ်။ လူေတြအမ်ားႀကီးႏွင့္ ရွက္စရာႀကီးျဖစ္ေနသလို၊ ရိုက္ကူးေရး ကင္မရာမ်ားလဲရွိေနေသာေၾကာင့္ ဗလျပျခင္းအား မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ နံပါတ္ႏွစ္ ကိုေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ေသာ္လည္း နမ္းလွ်င္ဘယ္ေစ်းဟု ခ်စ္တီးေပါက္စေလးက မေျပာထားဖူးေသး။ သို႔ပါေသာေၾကာင့္ သူ၏
အလစ္တြင္ အမိအရေျပာကာ ႏႈတ္ခမ္းအား ျဖတ္ခနဲ နမ္းမည္ဟုႀကံလိုက္၏။ လက္ထပ္ကာစ ၾကင္စဦးအနမ္းေလးပင္ရွက္ေနၾကျခင္းအတြက္ လူအမ်ားအျမင္တြင္ အဆင္ေျပမည္ဟုမထင္ပါ။
နမ္းခ်င္၍နမ္းျခင္းမဟုတ္ေသာ္လည္း ထိကပ္လိုက္ခ်ိန္ အိစက္စက္ႏွင့္ ေမႊးပ်ံ့ေနပါေသာ ခ်ိဳခ်ဥ္ရနံ႕ေလး၊ စိုစြတ္စြတ္ႏႈတ္ခမ္းလႊာအား လႊတ္ေပးခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။
ဂ်ယ္လီေလးအထင္ျဖင့္ ဝါးၾကည့္မိသည္။ စိတ္ကခိုင္းေစသည့္အတိုင္း စိတ္ေခၚေဆာင္ရာလိုက္ကာ အိစက္စက္အသားေလး၏ အရသာ ရင္ထဲမည္သည့္ခံစားခ်က္မွန္းမသိရေတာ့။
'အရသာကို လွ်ာကသိ' ဆိုသည့္စကားအတိုင္း လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္တို႔ထိၾကည့္သည္။ တစ္ကိုယ္လုံးအား က်ဥ္စက္ေပးခံလိုက္ရသလို က်ဥ္တက္သြားၿပီး
ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းျမန္လာသည္။
ရင္ဘတ္အားတြန္းလာသည့္ လက္ကေလးႏွင့္ ေျခဖ်ားထိပ္တက္နင္းခ်လာသည့္ ေဒါက္ဖိနပ္အခြၽန္ေၾကာင့္ ရႉးဖိနပ္ေအာက္မွ ေျခေထာက္နာသြားျခင္းမွာ အသည္းခိုက္မတတ္ေပ။ ၿပဳံးလ်က္ၾကည့္ေနသည့္ ညီသု မ်က္ဝန္းတို႔ထဲတြင္ သတ္ခ်င္ေနၿပီဆိုသည့္ ခ်ိန္းေျခာက္ေသာ ရာဇသံမ်ားကရွိေနေလၿပီ။
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ သတို႔သားက
သတို႔သမီးေလးလိုဝတ္ထားတဲ့ လွပေခ်ာေမာေနတဲ့ သတို႔သားေလး ႏႈတ္ခမ္းကို လႊတ္ေပးေသးလို႔......."
ထိုစကားသံအဆုံး ထိုင္ေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္အားလုံး၏
ရယ္ေမာသံမ်ားက ခန္းမတစ္ခုလုံး ပ်ံ့လြင့္သြားေလသည္။
"ဒီတစ္ခါ သတို႔သားညီသုအလွည့္ပါ.....
ကိုဉာဏ္သုခေမာင္ ဒီဘက္ကိုႂကြေပးပါ........"
ကိုဉာဏ့္ကို ေခၚသြားၾကသည္မို႔ လိုက္ၾကည့္မိသည္။
စင္အလယ္တြင္တစ္ေယာက္တည္းရပ္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ့္အနားအေနာင္စာအမႏွင့္ ဂ်ပဳမတို႔ေရာက္လာသည္။
"ကိုဉာဏ္သုခေမာင္ တို႔က လူႀကီးေတြသေဘာမတူဘူးထင္လို႔ ညီသု ကို ခိုးေျပးတာဆို ဟုတ္ပါသလား....."
ထိုေမးခြန္းဆုံးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနေသာစင္ေရွ႕မလွမ္းမကမ္း Familyဆိုသည့္ ထိပ္ဆုံးဝင္တြင္ထိုင္ေနေသာ ဖြားဖြားကိုၾကည့္လိုက္မိရာ ၿပဳံးလ်က္ၾကည့္ေနၿပီး ေခါင္းကိုမသိမသာၿငိမ့္ျပသည္။ လူအေပါင္းကလည္း
လုံးဝကိုၿငိမ္သက္စြာ နားေထာင္ေနသည္။ မထူးေတာ့သည့္အဆုံး...
"ဟုတ္ပါတယ္......."
အေျဖအဆုံးတြင္ ညီသုေဘးက ေကာင္မေလးက စကားဆက္ေလသည္။
"ကိုဉာဏ္သုခေမာင္က ဟုတ္တယ္ဆိုလာၿပီဆိုေတာ့ ညီသုေနာင္ကိုေမးပါမယ္.....ကိုဉာဏ္သုခေမာင္ ကိုမၾကည့္ပါနဲ႕ ညီသု...."
ကိုဉာဏ္ေတာင္ဇာတ္မတိုက္ထားသည့္ ေမးခြန္းအေမးခံထားရသည္။ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးမည္ဆိုေတာ့ ေခြၽးေစးေတြပင္ထြက္လာသလိုလို။ေၾကာက္လဲေၾကာက္သည္။
ကိုဉာဏ္ကလည္းအနားမွာမရွိ။ ဘာေတြေမးမည္လဲမသိ။ အေဖေရကယ္ပါဟုလည္း ေအာ္မရ။ တကယ့္ကိုေဂၚေနပါေသာ မဂ္လာပြဲ။
"ညီသုေနာင္အတြက္ေမးခြန္းက
ကိုဉာဏ့္အတြင္းခံ Sizeပါတဲ့............"
တဟားဟားနဲ႕ရယ္ကာ လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးေနသည့္ စင္ေအာက္မွလူမ်ားက မသိလွ်င္ သူတို႔အား
ေမ်ာက္ပြဲျပထားမိသလိုလိုပင္။
"ဟင္......"
"မဲလိတ္အခု၅၀ထဲက ေ႐ြးၿပီးသား၅ခုပါ.....
မေျဖနိုင္ရင္ ျပစ္ဒဏ္ရွိပါတယ္......"
"ေျဖမယ္ဟဲ့...Xxl....."
"ဘာ..."
ညီသု၏ အေျဖအဆုံးတြင္ ေဘးနားရွိေကာင္မေလးဆီမွ မိုက္အား ယူကာေအာ္ခ်လိဳက္မိသည္။ ဘယ္လို႔ေတာင္ XxLဟုေျပာရသည္လဲ။ ရမ္း႐ႊီးတာေတာင္အနည္းဆုံး Xlဆိုေတာ္ေသးသည္။
စင္ေအာက္မွ လူမ်ား၏ ဝိုးခနဲ၊ ဟာခနဲ ႏွင့္ျဖစ္ကုန္သည္ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္မွာညီသုအေျဖေၾကာင့္ ရွက္သြားပါသည္။
"ထင္တာေျပာတာေလ..."
ကြၽန္ေတာ္က M sizeဝတ္သည္။သူက ကြၽန္ေတာ့္ထက္လဲလူေကာင္ထြားသည္ဆိုေတာ့ ခန့္မွန္းေခ်အေနနဲ႕ Xlလို႔ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းပါးစပ္ဖ်ားက ထြက္က်လာသည့္စကားတို႔က XXL အိတ္စ္ႏွစ္လုံးျဖစ္သြားျခင္းေပ။
"အေျဖမွားသြားပါၿပီ ပရိတ္သတ္ႀကီး.......
ကဲ....အေျဖမွားသူ ညီသုအနားကို ကိုဉာဏ္သုလာေပးပါ...
ျပစ္ဒဏ္ကို မဲႏွိုက္ေၾကျငာပါ့မယ္....."
"အနမ္းေပးပါ..."
ခါးအနည္းငယ္ကိုင္းေပးလိုက္ခ်ိန္ ညီသု ေခါင္းေလးတစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕နဲ႕အနားသို႔ကပ္လာသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ အား ေမာ့ၾကည့္ေနပါေသာ မ်က္ဝန္းလွလွေလးတစ္စုံက ခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ ပါးျပင္ေပၚသို႔ ဝင္သက္သာရွိေနသည့္ ႏွာဖ်ာေလးကတို႔ထိလာ၏။ ရင္ထဲမွာလဲတဒုန္းဒုန္းနဲ႕ ခုန္လာသည့္ ႏွလုံးသားမွာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။
တစ္ဆယ္ဆိုသည့္ ဂဏန္းကိုၾကားၿပီးခ်ိန္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးပါထိကပ္သြားၿပီး လူခ်င္းခြာသြားသည္။ ဒဏ္ေပးခံရသူ ညီသုက ကြၽန္ေတာ့္အား ဆယ္စကၠန့္တိတိနမ္းရမည္။ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ေသာေရာမွာက ပါးျပင္ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က ပါး ထိုးေပးရသည္။
ေမးခြန္းေတြေမးၾက၊ေျဖၾကႏွင့္ တစ္ခုမွ မမွန္ၾကေပ။
မ်က္ႏွာအႏွံ႕သို႔အနမ္းခံလိုက္ရသည့္ ညီသု ဘဝႀကီးလြယ္ကူမေနေတာ့။ နဖူးေလးသာ နမ္းရန္စာရင္းထဲမပါခဲ့ေပ။
အိမ္ေရာက္မွ ပိုက္ဆံတြက္ကာ စားဘဲအိုႀကီးဆီမွ
ေတာင္းပစ္မည္။ လူကိုရလွ်င္ရသလို ႏွိုက္ျမည္းသည့္လူႀကီး။
"ဉာဏ္သု....စြန္တယ္ကြာ....."
"ညီ.... ဒါကိုယ့္ငယ္သူငယ္ခ်င္ေတြေလ....."
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္......."
နိုင္ငံျခားမွမၾကာေသးခင္က ျပန္လာသည့္သူငယ္ခ်င္းမို႔
ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းမသိေသးေခ်။ ထိုသို႔ေျပာလာသည္ကို ဘာမွမေျပာလိုက္ေတာ့ပဲ ညီသုနဲ႕သာ
မိတ္ဆက္ေပးလိုက္သည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က မဂ္လာပြဲအေၾကာင့း
သိေနၿပီးသားမို႔ ေခါင္းၿငိမ့္၍သာ ၿပဳံးျပေလသည္။ ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ်ေတာ့မဆိုၾကေခ်။
"ငါ့ေျမးေလးညီသုက လွလိုက္တာေနာ္....."
ဖြားဖြားအနားေရာက္သြားသည့္ ညီသုကိုဖြားဖြားကထိုသို႔ေျပာၿပီး ေပြ႕ဖက္ရန္လက္ကမ္းသည္ေၾကာင့္ ညီသု ရင္ခြင္ထဲဝင္လိုက္သည္။ ေဖေဖကေတာ့ မ်က္ရည္ဝဲကာ ၿပဳံးၾကည့္ေနသည္။ ဝမ္းသာေနသည္ထင္ပါသည္။ ကိုဉာဏ္ႏွင့္ လမ္းခြဲမွသာ
ေဖေဖာ့အားေျပာျပေတာ့မည္ဟု ေတြးထားလိုက္ေတာ့သည္။ သူ၏သားမဂ္လာေဆာင္ကို ေပ်ာ္မဆုံးျဖစ္ေနသည္။
"သားညီသု...မင္းအေဒၚေတြဝိုင္းကိုသြားၾကမယ္...."
"ဗ်ာ....."
အလန့္တၾကားထေအာ္မိပါသည္။ ေဖေဖေျပာသည့္စကားေၾကာင့္ တကယ္လန့္ျဖန့္သြားသည္။ ေဖေဖဖိတ္ထားသည္လား။
"သြားလိုက္ဦး သားငယ္ေလး....
ဉာဏ္သုလဲ လိုက္သြားေလ.........."
"ေဖေဖ ဖိတ္လိုက္တာလား...."
"မင္းရဲ႕ဖြားဖြားက အမ်ိဳးေတြလဲဖိတ္ဦးဆိုလို႔ေလ...."
အဲ့မွာေသတာပါပဲ။ ညီသုရဲ႕ေမေမ့ဘက္မွ အမ်ိဳးတစ္သိုက္ကို ေတြ႕ရေလၿပီ။ ဦးေလးေတြေရာ၊ ညီမဝမ္းကြဲေတြေရာ၊
အေဒၚေတြေရာ စုံစုံလင္လင္ပင္။ ညီသုသြားေတာ့ အားလုဲးက ရယ္ျပေနေလသည္။
"ဘဘႀကီး......"
"သုေနာင္ေလး...မိတ္ဆက္ေပးဦးေလကြဲ႕....."
"ကိုဉာဏ္ ဒါက ညီ့ရဲ့ဘဘကြီဲး
ေဖေဖ့အကိုဝမ္းကြဲ...."
"ဘဘ...ဒါက သားရဲ႕...သားရဲ႕ခင္ပြန္း ကိုဉာဏ္ပါ...."
ညီသုေလးကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါနဲ႕အစခ်ီကာ အမ်ိဳးလူႀကီးအေဒၚမ်ားနဲ႕ ၿပဳံးရယ္လ်က္ စကားလက္ဆုံၾကသြားသည့္ ကိုဉာဏ့္ကိုၾကည့္ေနမိသည္။ ရယ္ေမာကာ ဘာေတြေျပာေနၾကတယ္မသိ။မၾကားေတာ့ျခင္းဆိုမွန္ေပမည္။ ကြၽန္ေတာ္ထင္ထားသည္က ေဖေဖနဲ႕ကြၽန္ေတာ္သာရွိေသာ မဂ္လာပြဲ။အမ်ိဳးတစ္သိုက္မပါသလို၊ ကုမၸဏီရွိလူႀကီးမ်ားႏွင့္ ႐ုံးဝန္ထမ္းမ်ားလည္းမပါ။ အဖြား၏ေဂၚတစ္ေပါက္လွမ္းလွ်မ္းေတာက္လုပ္ရပ္မွာ ႐ုံးရွိဝန္ထမ္းမ်ားအား လက္ဖြဲ႕ျခင္းသည္းခံပါဟုဆိုကာကို ဖိတ္ၾကားခဲ့သည့္ကိစၥပင္။
"ကိုကိုညီသု...."
ေခၚသံေၾကာင့္ၾကည့္မိေတာ့ ညီမတစ္ဝမ္းကြဲ ႏြယ္ဆိုသည့္ေကာင္မေလးပင္။ ဂါဝန္ေလးႏွင့္လွေနေလသည္။အေတြးတို႔ေပ်ာက္ကာ ဘဘတို႔ဝိုင္းနားကေန ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြထိုင္ေနသည့္ ဝိုင္းနားေရာက္ကာ ရယ္ေမာေနလိုက္သည္။ ႐ြာမွာေနစဥ္တည္းက ေပ်ာ္စရာအတိေနခဲ့ၾကသူမ်ားမို႔ ႏြေးေထြးေနဆဲပင္။
ခါးအထက္သို႔ ဖက္တြယ္လာသည့္လူေၾကာင့္ သူ႕ရင္ခြင္ဘက္ေရာက္ေနသည့္ကိုယ္တျခမ္း ႏြေးခနဲျဖစ္သြားသည္။
ေမာ့ေငးၾကည့္ခ်ိန္ ၿပဳံးျပျခင္းေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ အၿပဳံးခ်ိဳခ်ိို။ ခပ္ပါးပါးသာ ျပန္၍ၿပဳံးျပနိုင္ေတာ့သည္။
"စိတ္ညစ္ေနမွာသိတယ္ ဒါေပမယ့္ ၿပဳံးထားေပးပါကြာ...
မင္းအၿပဳံးေတြလိုအပ္တယ္......ေတာင္းဆိုတာပါ ညီ......"
"ခ်စ္ေနလိုက္ၾကတာ.....အားက်တယ္ေရာ္....."
ညီမျဖစ္သူ၏စကားကိုတစ္ဝိုင္းလုံးက စေနာက္ၿပီး ကိုဉာဏ္ႏွင့္လဲ ေမာင္ႏွမအားလုံးခင္သြားၾကသည္။ ရန္ကုန္လာလည္ၾကရန္လည္း ကိုဉာဏ္ဘက္မွ သေဘာမေနာေကာင္းစြာေခၚေနေသး၏။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုဖက္ထားျခင္း အမႈလည္းမျပတ္ေသး။
မဂ္လာကိတ္ခြဲရန္ စင္ေပၚမွေခၚသည္ေၾကာင့္ ျပန္တက္ရေလသည္။
"အေပၚစင္က ကိတ္ေတြက အတုေတြလား......"
"အင္းေလ...ဒီေလာက္အႀကီးႀကီး ေလးငါးစင့္ဘယ္သူကစားမွာတုန္း ညီရဲ႕......"
"သိဘူးေလ ကြၽန္ေတာ္ကအကုန္အစစ္ေတြထင္တာ...."
ကိတ္ခြဲၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ကိတ္ခြံ႕ရန္ေျပာလာၾကပါေသာ ငါးေမြထိုးမသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ခြံ႕ေပးရျပန္သည္။
"ေနာက္ဆုံးပိတ္အနမ္းေလးပါ သတို႔သားႀကီးက...
သတို႔သားေလးရဲ႕ နဖူးကိုၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႕ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးေလး အနမ္းတစ္ပြင့္ေႁခြေပးပါတဲ့.....
ေတာင္းဆိုသူကေတာ့ ဤပြဲရဲ႕ပဲ့ကိုင္ရွင္ ဖြားဖြားဆီကပါပဲ...."
အဖြားဆီကို စင္ေပၚမွေနကာ ႏွစ္ေယာက္လုံးအၾကည့္ေရာက္ေတာ့ လက္ေလးတစ္ဖက္ေထာင္ကာ တာ့တာျပ၍ သြားစိကာရယ္ရယ္ျပေနေလသည္။ လက္လန္တယ္ဆိုတဲ့စကားနဲ႕ ေျပာမနိုင္ေတာ့ေပ။ ယခုျဖစ္ရပ္မ်ားသည္က လက္ႏွစ္ဖက္တင္မက ေျခပါလန္သည္။
အဖြားလုပ္ရပ္မ်ားကို အခုေခတ္စကားျဖင့္ေျပာလိုက္ရလွ်င္ အေမႊေပါ့။
ခါးကိုကိုင္ကာ သူ႕အနားသို႔အေရာက္
ရင္ခြင္ထဲဆြဲကပ္လာသည့္ ကိုဉာဏ္၊
မတိမ္းမယိမ္းအရပ္ဆိုေသာ္ျငား ေမာ္ၾကည့္ရေသးသည္။
"နဖူးကိုနမ္းရင္ ဘယ္ေလာက္လဲ...."
"ခင္ဗ်ားဆပ္ရမယ့္အေႂကြးေတြမ်ားေနၿပီ......."
ၿပဳံးရယ္ကာ ကြၽတ္ေတာ့္ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ကိုဉာဏ့္ကိုအၾကည့္လႊဲလိုက္ခ်ိန္ နဖူးထပ္သို႔က်ေရာက္လာသည့္
ခပ္ႏြေးႏြေးအနမ္းေလးတစ္ခ်က္ႏွင့္ ပြဲသိမ္းသည္။
လက္ခုပ္ၾသဘာမ်ားၾကားရႀကီးေနာက္ ရင္ထဲႏြေးခနဲလည္းခံစားလိုက္ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ၿပဳံးမိသြားသည္လားမသိေတာ့ေခ်။ ေပ်ာ္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းသည္ထင္မိသည္။
ကြၽန္ေတာ္ဉာဏ္သုဟာေပြခဲ့ရႈတ္ခဲ့သူတစ္ဦးပါ။ ရည္းစားထားခဲ့ခ်ိန္မွာ ၁၈ႏွစ္အ႐ြယ္တည္းကပင္။
ယခုဆိုလွ်င္ ၂၉ ေက်ာ္လို႔ ၃၀ျပည့္ေတာ့မည္။
တျခားသူေတြကိုလဲ နမ္းဖူး႐ုံတင္မက လြန္လြန္မင္းမင္းပင္ ပတ္သတ္ခဲ့ဖူး၏။ ငယ့္ကိုလည္း ခ်စ္သည္ဟုဆိုကာ နမ္းရွိုက္ဖူးေသာ္လည္း ယခုလိုေတာ့ရင္ထဲသိမ့္ခနဲ မခံစားဖူးခဲ့ျခင္းက အရိုးသားဆုံးေျဖာင့္ခ်က္တစ္ခုပင္။
လူတစ္ေယာက္ကို ၾကည္ႏူးစြာ၊ျမတ္နိုးစြာဆိုသည့္ ခံစားမႈတို႔ကိုမသိေသးပါ။ ယခုညီသုကို နမ္းရွိုက္ခ်ိန္ ၿပဳံးေနမိသည္။ရင္ထဲတစ္ေနရာကလည္း တသိမ့္သိမ့္နဲ႕ပင္။
ဘာခံစားခ်က္ႀကီးမွန္းမသိေသာ္လည္း ေပ်ာ္ေနမိသေယာင္ေယာင္။
ညီသု ရဲ႕ ဂါဝန္ေလးကေတာ့အတိုေလးေပါ့......
........