ကျွန်တော့်ကိုအရေးမစိုက်ဘူးထင်ထားသော်လည်း ကိုကိုက
ယခုတော့ထိုသို့မဟုတ်ပေ။ အသာတကြည်ပဲ ပြုံးပြုံးဆိုကာ လိုက်ရောလေသည်။ ညကအဖြစ်ကို မေ့ဖို့ရာတွေးလိုက်ပါသည်။ မေးလဲမမေးချင်တော့ပေ။
"ငယ်.... ဘယ်ဆိုင်ထိုင်ချင်လဲ....."
"ကြေးအိုးဆီချက်စားချင်တယ် ကိုကို....."
နှုတ်ခမ်းဆူကာ သူစားလိုသည့်အရာကို စဥ်းစားပြီးပြောလာသည့် ငယ်က ကျွန်တော့်အနားသိုလျှောက်လာသည်။
"ကိုကို......ချစ်တယ်....."
စားပွဲနောက်ရပ်ကာ အံဆွဲထဲမှ ဖုန်းကိုထုတ်နေစဥ် ကျွန်တော့်နောက်မှရပ်ကာ ငယ်က ခါးကိုဖက်ပြီး ကျောပြင်ကို မျက်နှာအပ်လို့ ထိုသို့ဆိုလိုက်ချိန် ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသည့် ခံစားချက်နဲ့ ရင်ထဲစူးအောင့်သွားစေသည်။
"ချွဲစိန်လေး...ဘာမဟုတ်တာလုပ်ထားပြန်ပြီလဲ....."
ခေတ္တငြိမ်နေမိပြီးနောက် ခါးအထက်ရှိ လက်ကလေးကို
ခပ်ဖွဖွပုတ်လာသည့် ကိုကို။
ကျွန်တော်ကြားချင်တာ ထိုစကားမဟုတ်ခဲ့ပေ။ ကိုယ်လဲတူတူပဲ ချစ်တယ်ဆိုကာ ပြောတတ်သည့် ကိုကိုက ယခုတော့
ထိုသို့ပြောမလာပါပဲ ခေါင်းကိုနောက်ပြန်ပွတ်သပ်လို့
ဆိုလာသည့်စကားက ဒီအတိုင်းတဲ့လား။ ဖုန်းကိုဖွင့်ကာ ကြည့်နေသည့် ကိုကို သက်ပြင်းချလေသည်။
"ညက ကိုယ်silentလုပ်ပြီး အိပ်လိုက်တာ... ငယ်
ဖုန်းဆက်တာမသိလိုက်ဘူး......Sorry ပါကွာ........"
"ရတယ် ကိုကို....သတိရလို့ဆက်လိုက်တာပါ...."
လိမ်လိုက်ပါသည်။ ကျွန်တော်အိမ်ဘယ်လိုပြန်ရောက်လဲ
ကိုကို စိတ်ဝင်စားမည်မှ မဟုတ်ပဲ။ ယခုတောင် အရင်လို ရင်ခွင်ထဲပြန်လည်ထည့်ကာ သိုင်းဖက်ခြင်းမရှိတော့ပါပဲ
ကျောအနောက်ဘက်မှာပဲထားလို့ ဖုန်းကိုကြည့်နေလေသည့် ကိုကို က အရင်လိုမဟုတ်တော့ပါပဲ သိပ်ကိုအေးစက်နေလေပြီ။ အရင်ကဆို အနောက်ကနေ ကျွန်တော်သိုင်းဖက်လိုက်တိုင်း အလုပ်ဘယ်လောက်ပဲများနေနေ ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်ပြီး
ဆံနွယ်တို့ကိုနမ်းရှိုက်လို့ အလုပ်ဆက်လုပ်တတ်သည့်ကိုကို
ဘယ်ရောက်သွားသည်လည်းမသိတော့ပေ။
