dahil may nag-pm at naglambing na mag-update na raw ako, pagbibigyan ko na. Haba ng message mo, love haha. Shout out sa'yo @magnetabrooke .
konting oras lang pala ang natitira para makasama ko siya. Sana all hindi iniiwan.
—
Yasmin
Reeve
Playing the part of hide and seek in order to not get caught was out of my intentions. Walang madali sa ginagawa namin ni Yasi. Ito na nga ba talaga? Ganito na lang ba palagi? Is this really the choice I have chosen? Ang itago ang pagmamahal ko sa kanya? Kasi kung oo, putangina ayoko ng ganito!
I was supposed to fly back to the states the day after Kuya Ken's wedding, but I called my agency and asked for extention. They gave me a maximum of five days to finish my errands here, expecting me to be there on the due date.
I turned my phone off when some unknown number was calling me. It was probably a woman since the number keeps on texting some fucking words about wanting to meet me, admiring me and all that shit. Where the hell did she got my number?
"Napagod ako sa kakagawa ng plates ko. Ang haba pa ng discussion ni Sir Lostando na siyang last subject namin. Pakiramdam ko napagod mga kamay ko at lahat ng brain cells ko," pagsusumbong sa akin ni Yasmin.
When I look at her, all I want to do is surrender myself to danger and show her to the world. That instead of secretly seeing each other, hiding in the dark areas of the house, sticking to the corners, I want to profess how deeply I'm in love with her. The grave of my thirst and passion for her has great depth. Kahit sino ay hindi mahuhukay iyon dahil nakabaon na sa kanya ang lahat ng pagmamahal kong naipon para sa kanya mula pa noong bata ako.
My hands were itching to pull her body close to me and cuddle with her. What's stopping me is the people walking around the house. Baka kahit sino kila Andrew ay papasok dito sa sala at mahuli kami.
As much as I wanted to fetch her from school awhile ago, I just let Andrew do the work since they stay on the same school and planned to come here. Another agenda is to wash off the allegations which my mother is keenly observing. Often times, I find her staring at me and Yasmin when we're talking. She acts pretty hysterical. Alam kong may nahahalata na siya pero ayaw niya lang tanggapin.
Well, fuck! Sana nga mahalata na niya. Ilang beses ko nang tinangkang ipahalata sa kanya. But she seems to deny it more and more, not accepting what she's noticing.
"You're a dean's lister, right?"
Tumango siya. "Oo. Gusto ko kasing mag-aral ng mabuti para na rin sa kinabukasan namin ni Tatay. Jeepney driver lang si Tatay Romualdo pero ang laki na ng ambag niya sa pagpapalaki sa akin. Hindi ako magiging si Yasi kung hindi sa kanya. Kahit nahihirapan na siya sa pagtatrabaho dahil sa edad niya, hindi siya sumusuko. Lalo pa niyang hinahamak pasukin ang ilang side lines," she's both hurt and proud.
"Kaya nga malaki ang pasasalamat ko sa mga magulang mo dahil sila ang nagpapa-aral sa akin. Binibigyan nila ako ng allowance kahit sapat na 'yung bayaran nila ang tuition ko. Sobra sobra na ang ginawa nila Tito Brandon na tulong sa amin ni Tatay," my heart melted at her soft smile.
"Alam mo ba kung bakit ko gustong maging architect? Kasi bata pa lang ako, pangarap na ni tatay na magpatayo ng bahay para sa aming dalawa. Ngunit problemado siya dahil hindi niya mailarawan ang ayos ng bahay na nasa isip niya, na gusto niya. Kaya sinabi ko sa sarili ko na paglaki ko, ako ang maglalarawan para sa kanya. I want to design that beautiful house for him. 'Yung bahay na alam kong pinapangarap niya noon pa. At susubukan kong mag-aral ng mabuti at makatapos ng may medalya. Hahamakin ko ang lahat para maging isang mahusay na architect para kapag naka-ipon ako, ipapagawa ko na ang bahay na gusto ni Tatay. Kapag may pera na ako, hindi ko na siya pagtatrabahuin," the determination in her voice made me more proud of her. May plano na siya sa buhay. And that is important in one's life... to have direction in life.
Yasmin is such an amazing woman. Has a heart of gold. A pure sould. The fuck am I hiding my connection with this incredible person? I should show the world that a determined girl who owns her life is mine! Damn!
Ngumiti ako. How badly I want to kiss her! "I bet you will be. Your plates are way more beautiful comparing to the designs of some registered architects I've worked with before. Please believe me when I say I am not lying, because I am stating facts," for real. Her architectural works are better than other professional architects' plates.
I've seen some of her works when I visit her in their house from time to time. And all her works are great.
She smiled shyly. Tsk, sa akin pa nahihiya.
"Also, it's a good thing that you are focused on attaining your dreams. Planning ahead for your betterment and your loved one's coziness is above all significant... because knowing how hardworking you can be, I know you can do anything,"
Nginitihan niya lang ako. "And babe?" Mahinang sabi ko para siya lang makarinig.
She looked at me. "Hmm?" ang ganda talaga.
"You'll be the architect of our own house. Ikaw magdedesenyo ng bahay natin, ipangako mo," walang patumpik-tumpik kong bulong. I smirked when she froze. Maybe she didn't expect me to say that.
Siya lang pumapasok sa isip ko kapag kasal ang pinag-uusapan. I only see my future with her, not with anybody else. If it's not Yasi, then I'm not marrying at all. Mamamatay akong single kung hindi siya ang pakakasalanan ko at makakasama hanggang sa pagtanda.
"Hindi ako magpapatayo ng bahay natin kung hindi ikaw ang architect," dagdag ko pa.
I saw happiness in her eyes despite of her cautious actions. "At hindi maipapatayo ang desenyo ko ng bahay kung hindi ikaw ang engineer," bawi niya.
Usapang bahay. Pero kahit naman anong lugar iyan, kung nasaan siya, doon ako uuwi. Yeah because she's my fucking home.
Yasi
"Aalis ka na pala mamayang gabi, diba?" wala na akong pakialam kung marinig niya ang pait sa boses ko.
"As much as I want to stay. I need to go back there, love. Kailangan kong tapusin ang trabahong sinimulan ko. I have three projects pending which I need to finish. When I'm done, I promise you I'll come home," sana nga umuwi ka sa akin.
"Huy 'wag mo kong tawagin ng endearments please," baka may biglang pumunta dito.
This time, I tried to hide the sadness and bitterness on my face and voice. "Naiintindihan ko naman. Trabaho iyan, kailangan mong gawin," I told him, smiling a little.
"Kayong dalawa na naman!" Napatingin ako sa gilid at naaninag si Andrew na papalapit. Napasalampak siya sa kaliwang tabi ko, si Reeve ay naka-upo sa kanan ko.
Tumikhim ako. Time to pretend again. "Bakit?"
"'Yang si kuya Reeve! Akala mo ba hindi ko napapansin na palagi kayong magkasama netong si tabachuy!" parang batang sabi niya.
"Hoy taba, nawawalan ka na ng oras sa akin, tingin mo 'di ko nafi-feel! Halos kayo na lang ni Kuya Reeve magkasama kahit dito sa bahay," may akusasyong nakalakip sa boses niya. Nakakahalata na siya...
Inirapan ko lang siya. "Ano na namang drama 'yan?" Tumingin ako sa tv. Kinabahan ako.
"Wala, may napapansin lang ako," pagkabitiw niya sa mga salitang iyan, mabilis ko siyang tinapunan ng tingin. I pressed my lips when I noticed how his facial expression changed.
Sinamaan ko ng tingin si Reeve dahil hindi man lang siya nagsasalita. Diretso lang ang tingin sa tv, akala mo naman nanonood!
"Nga pala kuya, diba my nabanggit ka noon na kontratang napirmahan mo? After 8 months, diba kailangan mong mamalagi sa Switzerland, diba?" Tungkol saan ang sinasabi ni Andrew?
Kita kong tumingin muna sa akin si Reeve at umayos ng upo tsaka tinanguhan ang kapatid. "Oo. Napirmahan ko na nung nasa states pa lang ako,"
Napaayos ako ng upo nang pumasok si Tita na may dalang cookies. "Oh I heard about that!" Masayang pahayag nito. She also sat on one of the sofas and smiled at Reeve.
"Carla told me something about that," pagkasabi ni Tita nung pangalan ni Carla ay sinulyapan niya ako. "Well, Reeve was encouraged by one of the most popular company in Switzerland who owns chains of hotels and establishments. It's the Stadler Corporation. And they hired Reeve to be their Engineer since they heard about his skills and were impressed by his works. Reeve was given enough time to finish his current works for now. And after eight months, he has to move to Switzerland and work there, right anak?" Tita Monic said.
Reeve didn't say anything. He was just looking straight at me. Para tignan ang reaksyon ko? Well shit, gulat ako.
"Cookies tabachuy," kumuha si Andrew ng dalawang cookies at binigay sa akin ang isa. Kumagat ako d'on.
"Hindi ba puwedeng bumitaw ka sa kontrata mo Kuya at dito ka na lang magtrabaho para mas magkakasama tayo?" Kunot noong tanong ni Andrew.
Kung ano man ang nararamdaman ko, hindi na importante iyon dahil mukhang wala namang halaga kung ano ang reaksyon ko.
Reeve sighed. "It's too late to back out now. The contract has been agreed upon last month. Kung aatras ako, walang kasiguraduhan na hindi nila ako ide-demanda. They might file a lawsuit against me for breaching the contract," walang buhay na sabi niya.
Kahit nakaupo ako, nanghina pa rin ang mga tuhod ko. Last month pa na napirmahan ang kontrata? Then that means he only has seven months left before he would be farther from me. Mas lalong hindi ko na siya maaabot.
"You don't need to renounce your plan of going there, anak. Don't trade anything for that position. Nabanggit sa akin ni Carla na masyadong importante ang kontratang iyon na pinirmahan mo. We are talking about an agreement between you and Stadler Corporation! The massive business society in Switzerland! They even searched for you and asked for you personally! Wow, I am so proud of you, Reeve. I also heard that this contract could be your biggest break to reach the peak of your career. But what saddens me is that you have to stick to the contract for 6 years before you are able to end the deal,"
6 years? A-anim na taon siyang hindi uuwi dito kapag nasa Switzerland na siya?
Napapatanga ako sa mga naririnig ko. Ngunit hindi ko maiwasang makaramdam ng pagmamalaki para kay Reeve. Base sa sinabi ni Tita Monic na binanggit sa kanya ni Carla, hindi malabong mas magtagumpay si Reeve kapag lumipat siya sa agency doon sa Switzerland. He's amazing. Siguro nga napakahusay niyang inhinyero at ang malaking kompanya pa ang mismong naghanap sa kanya. Mabibilang lamang sa kamay kung ilang tao ang nabibigyan ng ganoong oportunidad. Halos isang prosyento sa isang daang porsyentong pupolasyon ng mga tao ang napapalad mapili para makapasok sa trabahong iyon. And he was chosen.
"Rinig ko malaki suweldo ng mga engineer doon sa Switzerland kuya. In-demand nga ata ang mga civil engineer doon," singit ni Andrew at maya-maya ay nanlalaki ang mga mata. "Oo nga pala, genious ka pala kuya! Tatlong courses tinapos mo! Civil Engineering, Mechanical Engineering tapos ano nga ulit 'yung ikatlo?"
"Computer Science Engineering!" Proud na sabi ni Tita Monic. At aware na aware ako kung paano nalaglag ang panga ko.
"Paano pinagsabay-sabay ang tatlong courses?!" kung ako 'yun, baka inilibing na ako!
Cause of death: studying engineering.
Tita Monic chuckled preciously. Pati siya ay mukhang na-aamaze pa rin kay Reeve. "There's nothing new, darling. Reeve here is a genius."
Reeve pursed his lips and shook his head. "I took online classes for the other two while attending my class on the other course," he uncomfortably scratched the back of his head.
"That's still so hard to do! How did you survive aside from having genius brain?" Namamanghang tanong ko.
I saw how his lips slowly rose a little while watching how amused I am to him, before clearing his throat. " Tibay ng loob, tyaga, at lakas na magpuyat lang po," sagot niya sa akin.
My breathing hitched as I took sight on the way he smiled at me.
"Ampotek, pakiramdam ko tuloy ang bobo bobo ko na," biglang sabi ni Andrew. May kunot pa sa noo niya, aakalain mong ang lalim ng iniisip niya.
Tumawa ako. Pati si Tita Monic ay natawa na rin sa kabila ng mariing pag-oobserba niya sa kilos namin ni Reeve. "Oh honey, magaling ka rin! Puro gold nga rin medals mo," pagpapalakas loob ni Tita sa kanya.
Tumawa lang si Andrew. "Tanggap ko na. Mas magaling talaga si Kuya. Ako nga tinatamad mag-aral, damn, ang layo ng narating mo kuya," may paghanga rin sa boses ng loko.
Tipid lamang na ngumiti si Reeve. Sakto namang dumating si Tito Brandon kaya tumayo na si Tita Monic para salubungin siya. Andrew left after a while too. Tumawag na naman kasi ang isa sa mga babae niya.
Namalagi ang katahimikan sa amin ni Reeve.
"Are you mad at me?" He asked suddenly.
Nag-angat ako ng tingin. Pilit akong ngumiti. "I think mad is not the right term. More like... mamimiss kita?" I chuckled hopelessly.
Kung iisipin ko ang mga napag-usapan kanina lang, naninikip ang dibdib ko sa napagtatantong ideya na sa loob ng pitong buwan ay aalis ulit si Reeve. And he wouldn't be in states, he would be transferred to Switzerland. Sa isip ko, alam ko kaagad na hindi niya maaaring i-cancel ang kontrata. He would have to stay there for 6 long years.
I looked at him when I heard him laugh humorlessly. "Fuck, pinagsisisihan ko nang pinirmahan ko ang kinginang kontratang 'yun. Tangina bakit kung kailan okay na tayo, tsaka pa mauungkat ang tungkol sa kontrata?"
"Kailan mo balak sabihin sa akin iyon kung hindi man nabanggit ni Tita Monic at ni Andrew?" 'Yung ideya na hindi niya masabi sa akin habang paubos na ang natitirang araw na kasama ko siya... masakit isipin.
"Ayokong sabihin sa'yo dahil alam kong ganyan ang magiging reaksyon mo," he studied my face.
Mabilis akong nag-iwas ng tingin dahil naramdaman kong namumuo ang mga luha sa mga mata ko bigla. Fak naman Yasi! Hindi pa nga umaalis! Umiiyak ka na!
"Babe, huwag ka namang umiyak oh, please," hirap niyang bulong. I can see him fighting himself not to pull me and hug me.
I bit my lip. "Hindi ako umiiyak. Dapat man lang sinabi mo para alam ko. Para.. p-para sulitin ko 'yung mga araw na kasama pa kita... na hindi ka pa umaalis," sinubukan kong huwag mautal.
"Umiiyak ka nga. Tahan na babe," he sighed. Nagbaba ako ng tingin para itago sa kanya ngunit napaawang ang labi ko nang kabigin niya ako palapit sa kanya at walang sabing siniil ako ng halik. He took the chance to delve his tongue on my parted lips, giving me an earth shattering kiss before pulling away. Hinalikan niya ako sa tungki ng ilong ko bago siya lumayo kaunti.
Hindi na ako tumingin sa paligid dahil alam kong hindi ako hahalikan ni Reeve kung may tao.
Pinahid ko ang mga luhang naglandas at pinilit ngumiti. "Ilang buwan ka sa states? Ilang araw bago mo matapos ang mga on-going projects mo doon?" Pag-iiba ko na lang ng usapan.
He stared at me longer. "Patapos na 'yung dalawa. The other construction project I have on Nevada is still on the process. Kaya baka mananatili ako doon ng ilang buwan. Maybe one, one and a half or two, there's no certainty," araw na pala at oras ang kalaban ko ngayon sa pagmamahal kay Reeve.
"Regardless of that, I'll try my best to finish the job quickly so I could come back home to you," nangangakong sabi niya. Will I realy hold on to that promise on your voice, Reeve?
"Pero aalis ka din paglipas ng ilang buwan diba? Pupunta kang Switzerland?"
He sighed, he sounded like he's being wounded. "That's the plan," sabi niya "When I get there, they won't allow monthly vacation. With 6 years span of working, they would only let me leave work for a month. That's the maximum freebie. Matagal ko nang gustong makuha ang trabahong 'yon. Pero hindi ko na alam ngayon," it came out almost like a whisper from his lips.
Tumikhim ako para itago ang lungkot sa mga mata ko. "You will still continue that plan. If you think I'm going to stop you from going there, then you are wrong. I will never make myself be the hindrance between you and your job, Reeve. And I will never let the company you signed up for cage you in prison for not attending to your deal and violating the contract. I want you to know that," mariing sabi ko sa kanya.
Mas gugustuhin kong hindi siya makita ng anim na taon kaysa matanggap ang balitang ikinulong siya dahil sa pagsuway niya sa kasunduan niya sa malaking kompanyang iyon. The company of Stadler Corporation can destroy anybody whenever they want to. And Reeve is still starting his own work. Kakaumpisa pa lang niyang maging inhinyero last year and he doesn't have enough power yet to save hinself from what that massive corporation can do to him when he breaches the contract.
Natahimik siya. He remained staring at me, memorizing my face, and listening to my voice. Kaya bumuntong hininga ako at tinignan ang orasan.
"You still have 5 hours before your flight. Kailangan mong maagang pumunta sa NAIA airport para hindi ka abutan ng traffic," I said and stood up. The conversation was draining me. The though of not seeing him for six years?
"Yasmin,"
"9 pm flight mo diba? Sasama ako kapag ihahatid ka ni Andrew,"
Reeve
Mahirap umalis kung alam kong meron akong iiwan. The last thing I want is to leave Yasmin.
I booked my flight last week. Gustuhin ko man na manatili, hindi puwede.
I stared at Yasmin's reflection on the mirror. Andrew is the one driving my Mercedes. Sumama rin si Mama. Magkasama sila ni Yasi na nakaupo sa backseat.
"Anak, may gusto ka bang sabihin sa akin?" That's the fucking question I've been waiting for!
"Gusto mo ba na pakinggan, Ma?" I asked back. Yasi looked a bit taken aback from my mother's question.
Alam kong kanina pa niya ako tinitignan habang tinititigan ko ang repleksyon ni Yasmin. Putangina tititigan ko ang babaeng mahal ko kung kelan ko gusto. Kahit sino ay hindi ako mapipigilan, ultimo nanay ko.
"No, I don't think I heed to hear it. By the way, meron akong ipapakilala sa'yo na anak ng ka-business party ng Dad mo pagbalik mo dito sa Pilipinas. I told you about her already and she can't wait to meet you," she's on it again, denying everything.
"What fucking joke are you telling me now, Ma?" Pucha,
"I am saying that you should date other girls now that you're back to being single. Carla is a nice woman, pero pinakawalan mo. Nadia would be a great fit for you too if you would just know her," sa tingin niya ba mapapapayag niya ako sa riin ng boses niya?
Well she should think again. Andrew and Yasi stayed silent.
"Whatever you're planning to do, Ma, you're just wasting your time," I already have my girl.
"Anak naman,"
"This conversation is done, Ma. Sa tingin ko naman ay alam mo nang may nagugustuhan na ako," I glanced at Yasmin who looked away and stared outside the window.
"Uhm," she faked cough. I know she felt awkward.
Tinignan ko ulit si Ma. Never did I saw my Mom looking so strict. Her facial expressions turned blunt.
"As proper as I'll try to be, I am asking you now not to meddle with my personal relationships with the opposite sex. Kung may ire-reto kayo, ibigay niyo kay Andrew," I stated calmly.
"Hoy ba't ako?" ngayon pa lang siya nagsalita.
Yasi
Hanggang sa makarating kami sa airport ay hindi pa rin ako makahinga ng maluwag dahil sa usapan nila Reeve at ni Tita Monic kanina! Buong biyahe ay tensed na tensed ako!
Parang may napupuna si Tita Monic pero para ring pilit niyang itinatanggi.
"So I guess this is it," Reeve blurted out.
"Mami-miss ka namin, anak,"
"Kuya, pahiram nung BMW mo, aalagaan ko, pramis!" Si Andrew na naman iyan, nangongotong ng kotse!
Reeve nodded. " 'Wag mo lang galawin ang Mercedes ko, maraming memories sa akin ang kotseng 'yun," pinamulaan ako ng mukha nang sabihin iyon ni Reeve habang nakatingin sa akin.
Well, facts. Puro lang naman kalandian pinanggagagawa namin sa loob ng kotse na 'yun! First car sex experience ko e naranasan ko sa Mercedes niya!
"It's already your plane schedule. You have to go already, honey," sambit ni Tita Monic.
She went to him and hugged him. Tinapik rin siya ni Andrew sa balikat at nakipag-bro hug.
Mabilis namuo ang lungkot sa dibdib ko nang makitang flight na nga ni Reeve. Ang mas masakit, kita kong gusto niya akong ikulong sa bisig niya at halikan pero hindi niya magawa dahil kasama namin ang nanay niya at kapatid. Well, pure shit.
"Bye na. Mag-ingat ka 'dun, pare," I tried to hide the pain in my voice.
Humigit ako ng lakas loob na lumapit sa kanya at halikan siya sa pisngi. " 'Wag mo rin gutumin ang sarili mo 'dun, Engineer," hindi ko pinansin ang gulat sa mukha niya sa paghalik ko sa pisngi niya at umatras na bago pa man makahalata masyado si Tita.
Reeve's facial expressions softened but he quickly hid it. "Masusunod, boss," he joked but just like me, I know he's faking the happiness in his eyes.
Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at tsaka na nag-iwas ng tingin. "I'll miss you, anak," sabi ni Tita at muli siyang niyakap.
Reeve hugged her tightly. "I'll miss you too," he answered her before staring back at me. "Sobra,"
.....
Quarantine, Thursday
"Ayokong umalis.. Damn it, I want to stay with her," - Reeve
......