Wala akong maalala. Damn it. Why does my head hurt?
Ang nakakapagtaka pa, parang may kahalikan pa ako. That's just so weird since I can't even remember kissing anyone. Huminga ako nang malalim at nagmulat ng mga mata.
"MEOW!"
"ANAK NG PUSA!"
Agad akong lumayo nang bumungad sa'kin ang mukha ng isang matabang pusa. Then, I realized it was just Lady Medusa. Good. Pero nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto kong nakahilig pala kanina sa pader 'yong pusa habang nakahawak ako sa mukha niya...
Oh, shit.
Did I just freaking kiss a cat?!
Natuod ako sa kinatatayuan ako habang paulit-ulit kong pinupunasan ang bibig ko. Baka makasuhan pa ako ng animal abuse nito. 'Damn, that sounds crazy.' Huminga ako nang malalim at napasimangot kay Lady Medusa. Mukha naman siyang walang pakialam na nakipaghalikan siya sa'kin sa anyo niyang ito. In fact, she even looks amused!
"Um...k-kanina pa ba tayo.. ano? Shit! Wala talaga akong maalala, Lady Medusa. Don't kill me, I'm innocent!"
"Meow!"
Umirap sa'kin ang matabang pusa at nagsimula nang maglakad papalayo. She swayed her hips and wiggled her fury tail. Bakit ba parang naka-catwalk pa rin siya kahit na naka-anyong pusa siya? Catwalk. Okay, that makes sense. A little.
'Naisip mo pa talaga 'yan, Rein? Tsk.'
Sa huli, wala na akong nagawa kundi sumunod sa kulay kahel na pusa.
Mabuti talaga at alam ni Lady Medusa ang pasikot-sikot dito sa Labyrinth. Kung ako lang mag-isa ang nandito, baka kanina pa ako naligaw. Still, I couldn't help but notice that some parts of the Labyrinth are darker than the others. At sigurado talaga akong may mga matang nakamasid sa'kin kanina.
Well, I won't really be surprised if there ghosts in here.
Base doon sa mythology book na nabasa ko sa library ng ECU, noong nakakulong pa rito ang minotaur, taun-taon, nagpapadala ang hari ng Athens ng pitong babae at pitong lalaki para isakripisyo sa minotaur. That was until Theseus (a legendary Greek hero) was sent into the Labyrinth one year. He then managed to kill the Minotaur with the help of Princess Ariadne (King Minos' daughter).
"Meow..."
Napahinto ako sa paglalakad nang makarating na kami sa destinasyon namin. Nasa gitna na pala kami ng Labyrinth. It was a circular space with other paths branching out from the side of the wall. Naka-display naman sa gitna ng isang kahoy na lamesita ang dalawang pares ng mga pakpak.
The white wings where stretched to full length and emitted a soft golden glow.
'I wonder if Daedalus restored the wings Icarus used? Or maybe this is just a new one.'
Mangha kong nilapitan ang isa sa mga ito at napasipol sa ganda ng pagkakagawa ni Daedalus dito. "Parang mga pakpak ng anghel. Damn, totoo bang wax at glue lang ang ginamit niya dito? Baka naman ibang version na naman ang nabasa ko." Malay natin, may secret material palang ginamit si Daedalus dito tapos sinadya lang hindi isulat sa aklat ng mga mortal para hindi subukang gawin ng mga bata.
Just imagine teenagers making these awesome wings at home! DIY (do-it-yourself) kumbaga. Then they'll probably upload a vid on Youtube with the caption "DIY Icarus Wings!!! Madali lang mga besh!!!" or something corny like that.
"So, we're gonna use these to fly back to Eastwood? Cool."
"Meow."
Nang sinimulan ko nang isuot ang isang pares ng mga pakpak (mabuti na lang at may strap rin ito), tinitigan lang ako ni Lady Medusa. Napasimangot ako sa kanya. "Bakit hindi mo pa isuot 'yan?"
She looked at me like I was stupid.
Noon ko lang napagtantong malalaki nga pala ang mga pakpak. Walang cute-size para sa mga pusa. Mahina akong natawa at binuhat si Lady Medusa. Gamit ang mga tali ng isa pang pakpak, I strapped her to my torso like a baby.
"Boss, kapag bumagsak tayo, kasalanan mo ha? Baka 'di tayo kayanin ng mga pakpak. Bigat mo eh."
Kamuntikan na niya akong kalmutin sa mukha. I just grinned at her and tried to flap my wings like a bird. Noong una, kinakabahan pa ako dahil baka makalas bigla ang pakpak o baka hindi ito gumana dahil sa tagal na ng panahon. Pero nang susuko na sana ako, namalayan ko na lang na umaangat na kami.
Soon, we were soaring up towards the Underworld skies.
Ipinaalala ko sa sarili ko na 'wag akong lilipad malapit sa araw at baka maging Icarus version 2.0 ako. But then again, it's impossible to have a sun here. Nasa Underworld kami at kahapon ko pa napapansing walang araw dito.
Kaya wala naman akong dapat ipag-alala.
*
Sinabi ko ba kaninang wala akong dapat ipag-alala? Binabawi ko na pala.
Don't get me wrong. Flying was awesome. Naaalala ko noong bata ako, gustung-gusto kong lumipad para maging superhero. Ang iba naman, kapag na-reincarnate daw sila sa isang hayop, gusto nilang maging ibon o paru-paro o kahit ano basta lumilipad---para daw maranasan nilang maging malaya. I don't know if it's a bandwagon or just because of that fancy symbolism that birds equals freedom.
Anyway, habang nasa himpapawid kami, tinuturo ni Lady Medusa ang direksyon kung saan dapat ako lumipad. Mas alam niya ang daan pabalik ng Eastwood at kampante naman akong hindi kami mahahabol ng mga kampon ni Ares o ni Artemis.
"Meow!"
But of course, that has to change.
Remember when I said that I shouldn't fly too close to the sun? Well... what happens if the sun is flying too close to you?
Not really the sun. Just a small version of it. Like a mini ball of fire.
"P-Paano nagkaroon ng araw dito sa Underworld?"
Natataranta kong tanong nang mapansin ang bola ng liwanag sa di-kalayuan. Halos masilaw ako sa ilaw nito. Hindi man nito kasing-laki ang totoong araw, ramdam ko ang init. At habang papalapit ito nang papalapit, napansin kong may humihila rito.
It vaguely looks like four horses and a golden...
"Chariot?"
At nakasakay dito ang isang diyos na matalim ang tingin sa'min. His long blonde hair was in a low ponytail. The god's aura screamed elegance and power.
Apollo.
Mukhang seryoso talaga si Zeus na huliin si Lady Medusa.
Napalunok ako at mabilis na lumipad papalayo. Hindi ako pwedeng lumapit masyado sa araw at baka tuluyan nang malusaw ang mga pakpak ko. Lady Medusa was still strapped to my chest as I tried to fly pass them, pero palagi akong hinaharangan ni Apollo. Biglang umihip ang malakas na hangin kaya kamuntikan na akong mapalapit sa araw na hinihila niya.
"Damn it! How can you escape a sun god?!"
"Meow.."
Napatingin ako kay Lady Medusa na may itinuturo sa'kin. Sinundan ko ang direksyon nito hanggang sa mapatingin ako sa mga makakapal na ulap sa itaas namin. Hindi ko alam kung ano ang gusto niyang sabihin. Aside from the fact that the clouds aee thicker than normal here, wala namang kakaiba sa mga ulap na 'to!
Naramdaman kong natutunaw na ang wax.
"Shit!"
Mabilis akong lumipad pababa dahil sa biglaang pag-atake ni Apollo. Pinaulanan na niya ako ng mga sibat at pana. Mailiksi akong umilag sa mga 'to. Malamang kinuha niya sa mga gamit ni Artemis. They're twins!
Langya, Rein. Now is the best time to think of a stunt...
Pero anong stunt naman ang magagawa ko? We're thousands of feet above the ground!
Tumingala ulit ako sa mga makakapal na ulap. Alam kong hindi magtatagal, tuluyan nang masisira ang mga pakpak ko. The heat from the sun will melt the wax and I'll be plummeting down with my boss. Paniguradong malakas ang impact nito.
'Impact, huh?'
Ngumisi ako. Alam ko na ang kailangan kong gawin. Huminga ako nang malalim at binalingan ang pusa, "Hold on tight, Lady Medusa! Ngayon ko kailangan ang bigat mo para bumagsak tayo." At bago pa man ako atakihin ulit ng mga pana ni Apollo, mabilis akong lumipad paitaas.
I flew at full speed like an outcasted angel attempting to re-enter the gates of heaven. Hindi ko na ininda ang pananakit ng mga braso ko at isinawalang-bahala ang lamig ng mga ulap. Nang marating ko na ang makapal na ang mga ulap, agad kong sinilip ang chariot. Nahihirapan kaming hanapin ni Apollo.
Good.
"Nababaliw ka na nga talaga, Rein."
I took the advantage of Apollo's confusion. Nang makalkula ko na sa isip ko ang posibleng mangyari, naghintay ako hanggang sa matapatan ko na ang chariot.
In a split second, everything happened. Dahil malapit ako sa araw, biglang nalusaw ang wax. Huminto na rin ako sa paglipad at hinayaan ko na lang na bumagsak ko.
"MEOOOOW!"
The orange cat screamed as fell down. Kumunot ang noo ni Apollo at hinanap ang pinanggalingan ng tunog. Nang tumingala siya, nanlaki ang kanyang mga mata nang makita kaming bumubulusok papunta sa kanya.
"W-What in the name of Zeus?!"
Napadaing sa sakit si Apollo nang bumagsak ako sa kanya. Marahas niya akong tinulak papalayo at sinamaan ng tingin. Muntik na yata akong napilayan dahil sa kalokohan ko. I unstrapped Lady Medusa ang face the god.
"I'M GOING TO KILL Y---"
"Dude, bago mo ako subukang patayin, gusto ko lang sabihin na ikaw ang paborito kong karakter sa Greek myths. Well, second to Heracles, of course. Because who the heck can beat that guy? He's a legend!"
Kumunot naman ang noo ni Apollo dahil sa papuri ko. Para siyang artistang hindi alam ang dapat niyang maging reaksyon sa masugid niyang tagahanga. Panandalian niyang ibinaba ang hawak niyang sibat.
"Um... Thanks?"
Too late, Apollo.
Mabilis ko itong inagaw sa kanya at itinapon sa kung saan (malas na lang talaga kung may matatamaan nito). Nang biglang gumewang-gewang ang chariot, nagpaunahan kami sa paghawak sa lubid. When I finally grasped the rein, I immediately tried to control the horses.
Fun fact: Yes, that rope or strap attached to horses and used by their rider to control them is called a "rein".
Mas mahirap pa pala ito kaysa sa inaakala ko. Bukod pa roon, mukhang nagalit na nang tuluyan si Apollo.
"GET OFF MY CHARIOT, YOU UGLY MORTAL!"
Bago pa man niya ako maihagis, agad na kumapit si Lady Medusa kay Apollo at pinagkakalmot ang kanyang mukha. Halos mawalan naman ng balanse si Apollo na naging dahilan para umuga ang chariot.
"MEOW!"
"Argh! Bakit may pusa dito?! At nasaan si Medus---AAAAAAAH!"
The god of light then fell out of his own chariot. Kinakabahan kong sinilip ang pinagbagsakan ni Apollo, pero bigla na lang siyang naglaho.
'Oh, right. He's a god. Baka nag-teleport na 'yon tulad ng ginagawa ni Eros.'
Meanwhile, Lady Medusa purred and sat boredly beside me. Sinimulan na niyang ituro ang direksyon at paminsan-minsang kinakalmot ang mga kamay ko kapag nagkakamali ako. Napasimangot na lang ako at sinilip ang kapiraso ng araw na hinihila ng chariot.
I'm just glad he didn't take the real sun with him.
"Babalik talaga tayo sa Eastwood nang nakasakay chariot ni Apollo?"
Lady Medusa rolled her feline eyes at me.
"Meow."
I'll take that as a yes.
*
We landed on a clearing in the forest.
Gusto ko nga sanang i-park na lang itong chariot sa Eastwood International Airport, pero baka magkagulo. I'm pretty sure people would be excited to see Apollo's chariot.
I jumped off the chariot and tied the rein to nearby tree. Hindi naman na palag ang mga kabayo.
'Hippophile, a person who loves horses.'
Tumingin naman ako sa bola ng apoy na nakalutang pa rin sa ere. Mabuti na lang hindi ito lumalapat sa damuhan, kundi baka nagkasunog na dito.
I stretched my arms and watched the sky turn a different shade as the real sun took over. Huminga ako nang malalim. Hindi ko alam kung ako lang ang nakapansin, pero kakaiba ang pakiramdam kapag nasa Eastwood ka. I don't know what makes this place special, though. Baka na-homesick lang ako.
"Meow."
Lady Medusa stood beside me. I smiled down at her and winked. "We're home, jumbo cat."
Lalo namang tumalim ang mga mata niya sa'kin sa panibago kong palayaw sa kanya. Mahina lang akong natawa at akmang maglalakad na sana pabalik sa bayan nang may mabunggo ako. Nang mag-angat ako ng tingin, doon ko napansin si Adonis.
"About time! Alam niyo bang halos bumaha na dito kahapon dahil sa dami ng mga umiiyak?"
"Wait, how did you know we're here?"
"Kalat na sa Olympus na ninakaw niyo ang chariot ni Apollo. Nang matanaw ko kayo kanina, agad ko kayong sinundan din. Oh, and I bumped into Eros earlier. Nawasak daw ang warehouse niyo. My Lady Medusa's henchmen are still trying to fix it, but after seeing the damage, I think it's impossible..." Seryoso niyang sabi.
It took me a while before I could even process what he said. 'Damn, ilang araw ba kaming nawala?'
Malamang pakana na naman ito nina Ares. Someone attacked the warehouse.. Alam na nila kung saan kami pumupunta. Shit.
"Lady Medusa, ano nang gagawin natin?"
Alam kong hindi naman talaga niya ako masasagot dahil naka-anyong pusa siya. But when I turned to her, napansin kong nakatulala siya sa isang partikular na direksyon. Nararamdaman ko ang matinding galit niya. Her eyes were as sharp as the claws she bore, but she made no move.
"Lady Medusa? We need to go."
Walang emosyon siyang tumingin sa'kin. "Meow." At nauna na siyang maglakad papalayo. Lalo lang akong naguluhan sa ikinikilos niya.
"Ano naman kaya ang nangyari sa kanya?"
Napabuntong-hininga naman si Adonis. Nakamasid na rin siya sa direksyon tinitingnan kanina ni Lady Medusa. He glared at the dark forest ahead and spoke, "It was faint, but I can feel Ares' presence earlier.. may kasama itong ibang diyos. Mukhang hinihintay rin nila ang pagbabalik ni Lady Medusa sa Eastwood."
"Ibang diyos?"
Realization struck me. Naalala kong muli ang galit sa mga mata ng pusa. Para na niyang gustong pumatay kanina. And when Adonis confirmed my suspicion, I knew we were screwed.
"Nandito na sa Eastwood si Poseidon."
---