Lorice's POV
Days passed. Ford and I recovered fast, at ilang araw pa ang lumipas, nakalabas na rin kami ng ospital. Sa wakas...
Mabuti rin at nasalinan na ng dugo si Gail. Pero, hindi pa rin siya nagigising. Kaya naman, nasa ospital pa rin siya hanggang ngayon.
Bago kami umuwi sa bahay ni Ford ay dumiretso kami sa mansyon ng papa. At iba na ang hitsura nito, kumpara noong huli naming pagpunta rito.
Doon ay nakita ko si Aunt Violet. Hindi ko alam pero, parang puno ng kalungkutan sa mga mata niya. Kaya, hindi ko na lang siya tiningnan.
"I already received the results. Isa ka ngang Torres. Pero kung inaakala mo na magiging okay na tayo dahil lang sinabi mo sa kuya ko na hindi mo ipapakulong si Gail, you are wrong. I still dont like you."
After she said that, umalis siya sa harapan namin.
Tanggap ko na hindi niya ako gusto. At tanggap ko rin naman kung balang araw magustuhan na niya ako bilang parte ng pamilyang to.
"You okay, wife?" napatingin na lang ako sa kanya.
"Oo, okay lang ako."
"Lorice..." pareho kaming napatingin ni Ford kay papa. "Doon tayo sa loob."
We both nod, and enter inside the house. At nang makapasok kami, ibang iba na ito kumpara noong huling beses naming punta rito.
"Pa, I wont take this any longer." agad kaming napatingin kay Ford nang sabihin niya ito.
"Wont take longer what?"
"I want your daughter live with me." he said.
Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ni papa sa sinabi niya. Pero nang tingnan ko si papa, nakangiti lang ito.
"I know you can take care my daughter. Pinatunayan mo na iyon ng maraming beses. May tiwala ako sayo, Fordan. Kampanteng kampante akong ipagkatiwala sayo ang anak ko. Pero, I have a condition."
"What is it?"
"Let me be with my daughter the nighg before your wedding."
"Gladly."
"PA, NAKITA KO SI AUNTIE VIOLET KANINA. TANONG KO LANG, SAAN SIYA PUPUNTA?" Tanong ko kay papa.
Nag volunteer na tumulong si Ford na maghanda ng dinner kaya kami ni papa ang naiwan dito sa dining area.
We decided to have dinner with papa. And it made him happy. Nagulat rin ako sa sinabi sa kanya ni Ford e. Nagpaalam talaga siya na iuwi niya ako sa bahay niya. But, it made me smile. Mahal niya talaga ako.
Kaya mas minamahal ko rin siya.
"Dahil sabi mo na hindi ko ipakulong si Gail. I decided to send her again in U.S. together with her mother, Violet."
Mother? Violet?
"Gail is not my daughter. Anak siya ni Violet. She's your cousin." my father said.
Talaga?
Naguguluhan ako.
"Pa, paano nangyari yon?" tanong ko.
Akala ko hindi niya ako sasagutin pero mali ako. He explained everything to me.
"My second child died. Pero itinago sa akin iyon ng pangalawa kong naging asawa. She found out na buntis rin si Violet kaya pinagbantaan nito ang buhay nilang mag ina. She gave Gail to my second wife, at tiniis niyang hindi siya kilalanin ng anak niya sa loob ng mahigit dalawampung taon."
Ganon pala.
"I'll let her be with daughter." and he smiled.
"Dinner is ready..."
Pareho kaming napalingon ni papa. At nakita kong may dalang plato si Ford. Agad akong dinalaw ng gutom. Adobo!
Nang mailagay ito ni Ford sa mesa ay tumabi siya sa akin. And I saw the maids prepared the rest.
"Di ko alam na cook ka na pala ngayon." papa said. "Filipino foods pa! I'm sure na sa magiging apo ko, lagi siyang busog."
Pareho kaming napangiti dahil sa sinabi niya.
Sure rin naman ako dun e. Si Ford pa!