Lorice's POV
Nang makatulog si Ford ay tinitigan ko lang siya. I carressed his face.
Hindi ko kayang makapaghiwalay sa taong mahal ko.
Dahan dahan akong bumangon. Kanina pa naninikip ang dibdib ko at hindi ako makatulog. Kaya naman, lumabas ako ng kwarto, lumabas ako ng bahay at dito muna ako sa hardin.
Hindi ko alam kung anong oras na. Bahala na. Gusto kong ilabas ngayon lahat ng hinanakit na nasa puso ko ngayon.
Now, I just found myself staring at the sky, full with stars. Maya maya pa ay naluha na lamg ako at unti unting nanlabo ang paningin. Inalala ko yung mga sinabi ni papa sa akin kanina. Is it really for real? Kailangan ba talagang hiwalayan ko si Ford?
Bigla ko na lang naalala ang lahat ng pinag usapan namin kanina. Dahil doon, hindi ko na mapigilan ang pagluha ko.
"Pa, kailangan ba talaga yon? H-hindi ko kayang iwan si Ford pa. Mahal ko siya at--"
"Wala akong choice, Lorice. Even me, I dont want you to do it! Dahil alam ko na mahal ka ni Ford , but..."
"Ano?"
"Buhay ni Gail ang nakataya rito. She'll kill herself if she doesnt get what she wants. I insisted na hindi pwede si Ford at ito ang nangyari. Paano pa kaya kung hindi ko maibigay ang gusto niya?"
Hindi ko na napigilan. Tulog naman si Ford saka hindi naman niya siguro ako maririnig kaya umiyak na talaga ako. Wala e, hindi na kaya ng puso ko.
"Bakit ko kailangang gawin to pa?" tanong ko sa kanya kanina.
Then he said these words.
Gail has severe trauma. Its from her past experiences. The doctor said na hindi dapat bigyan ng stress ang taong makakaranas nito, and if possible, I must let her have what she wants.
Ipinagamot ko na siya noon sa U.S. at gumaling naman siya. But, there's something na nakapag bigay ng trigger sa kanya dahilan para bumalik ang trauma na iyon. And what can I do with her condition Lorice? I dont even know what to do.
I know that you deserve all the happiness na natatanggap mo ngayon, Lorice. Pero, masakit dahil naghihirap ang isa ko pang anak. Kaya Lorice, may I ask you something? For Gail's sake...
Break up with Ford.
Yun... Yun na yon. Break up with Ford. Break up with Ford. Break up with Ford.
Ako? Ako na naman? Bakit ako? Bakit ako na naman ang magpaparaya?
Mula pagkabata, nagparaya na ako nang hindi ko nalalaman. Hindi ko nakasama ang ama ko ng matagal na panahon. Nagparaya ako. Ako ang naghanap ng paraan para makahanap ng ibabayad sa lahat ng utang namin. Pag aaral ko, itinaya ko para doon.
Naging P.A. ako, nawalan ng bahay, hindi ako tanggap ng mismong totoong pamilya ko, at ngayong magpapakasal na ako, magpaparaya na naman ako?
Si Ford naman ang itataya ko? Para sa kapakanan ng iba?
Lord, ano ba tong mga problemang to? Pwede wag na nila akong idamay? Hindi ba nila alam na dati pa akong nagdurusa tapos... tapos magdurusa pa rin ako hanggang ngayon?
Si Ford ang nagpapasaya sa akin, ang taong dahilan kung bakit naging kumpleto yung buhay ko na ni minsan ay hindi naranasan ang magkaroon ng magandang pamilya. Tapos ngayon, broke up with him?
Tiningnan ko ang singsing. Hindi ko kaya.
"Yun ang gusto niyo?" naalala kong tanong ko kay papa.
Hindi siya makatingin sa akin kanina nang itanong ko ito sa kanya. Ako naman, ramdam na may luha nang tumutulo sa mga mata ko. Heto na naman.
Hindi na nagsalita si papa. Kaya, ako na lang ang nagsalita.
"Kung yan ang gusto niyo, sige, pag iisipan ko. Pero pa, hindi madali ang ipapagawa niyo sa akin. Kaya kung dumating man ang araw na magpapadala na lang ako ng sulat sa inyo, asahan niyo na pumayag na ako sa gusto niyo. Saka, kayo na rin ang bahalang magpaliwanag kay Ford."
Mas naiyak ako dahil sa mga naalala ko. Ang sakit. Sobrang sakit. Ganito pala ang pakiramdam ng pagdedesisyon para sa kapakanan ng iba. Pero, kapatid ko siya, kaya kahit masakit, titiisin ko.
Kahit pa, hindi talaga kaya ng puso ko na gawin iyon.
Nang magising ako, nagising rin siya. When he smiled at me, nagdulot ito ng kirot sa puso ko. Sana, kahit na wala na tayo, ganyan ka pa rin ngumiti.
"Okay ka lang ba?" tanong niya. Kahit na hindi, kahit na gustong gusto ko nang sabihin ang lahat sa kanya, hindi ko pa rin magawa.
Tumango na lamang ako.
"Sabihin mo sa akin kung may problema ka... I was worried on you."
"Ford?"
"Hmm?"
"I want you, now."
Agad siyang pumaibabaw sa akin. "Ako rin, kagabi pa. Pero hindi kita ginalaw dahil baka may problema ka." then he kissed my lips, "But now, ikaw na ang nagsabi."
He kissed my forehead, then my lips. And its gentle. Very slow and gentle. Ngayong ganito siya humalik, gustong gusto ko nang umatras na naging desisyon ko kagabi.
We just kiss. Hindi ko sinabi na tagalan niya. Pero ito yung gusto ko. Kasi, hindi na 'to mauulit.
Napapikit ako nang gumapang ang labi niya sa aking leeg, and he kissed me back on my lips. Mami-miss ko to ng sobra.
At dahil lingerie lang ang suot ko ngayon, madali niya lang itong natanggal sa katawan ko. Lahat ng suot ko ay nawala na sa katawan ko, with just seconds.
His lips went down on my neck again, and shoulder. His lips went on my breasts. And I cant control myself from moaning.
Mas lalo naman akong nawala sa aking sarili, when he massage my breast, and keeps on licking the other. Its really slow, and passionate. Napapikit na lamang ako nang naramdaman ang kaniyang labi doon.
I feel his lips on my tummy, and down there. But he did something on mine that makes me moan and even chant his name.
At habang nararamdaman ko ito, isinantabi ko muna ang mga problema ko.
I want to make love with him, even if it is the last.
He kissed me in every part of my body. I couldnt say anything but replace it with moans.
Then he kissed me on my lips again while touching and carressing my legs. And he kissed my private part again, making me lost, very lost.
Until I feel his entering inside me. He did it slowly, and more slowly. Nakahiga pa rin ako sa kama. Napayakap na lang ako sa kaniya dahil sa sensasyong nararamdaman ko.
Then he moved gently. While doing it, he kissed my lips again. He moved inside me, and intertwined our hands. I closed my eyes as I feel different emotions na hinahatid nito.
Hindi niya binilisan, but it really makes me feel so much pleasure. So much.
I feel his lips pressed on mine in every thrust that he makes. Until, he moved little fast. Ilang minuto pa, doon ko na naramdaman na unti unti niyang binibilisan.
And he moved fast, until we both reach the climax. He hugged me. Nakapikit na lang ako at dinadama ang bawat halik niya sa mga labi ko, while his is still inside me.
Medyo nakiliti ako nang dahan dahan niya itong hugutin.
MATAPOS NG GINAWA NAMIN AY NAKATULOG SIYA. Mahimbing siyang natutulog. Tinititigan ko lang ang mukha niya.
That was... intimate.
This apple red lips, this handsome face. I cant live happily without him.
Kung pwede lang sana... Kung pwede lang kitang ipagdamot sa kanila. Pero, buhay ng kapatid ko ang nakasalalay dito. Hindi pwede. Kahit pa, ako ang masaktan.
Hindi talaga kita gustong iwan, Ford. Mahal na mahal na mahal kita. Pero kung ito lang yung paraan para matulungan ko si papa, at solusyon sa pinagdadaanan ng kapatid ko, gagawin ko. Kahit pa masakit para sa akin at labag sa loob ko, gagawin ko.
Sorry, Ford. Sorry.
Gusto ko pa sanang maulit pero, sa tingin ko, huli na to. Huling beses na magkakatabi tayo sa iisang kama, na magkasama tayo sa isang bahay, na makakasama mo ako.
Sana mapatawad mo ako sa gagawin ko.
Sorry.