Paris' POV
3 weeks has passed hindi parin ako kinakausap ni Paul. Kay Tito lang ako nakikibalita sa kanya. Hindi parin daw sya pumapasok sa work. Madalas na nasa room lang nya at kapag lumalabas daw umiinom lang with his friends.
Umuwi daw syang lasing na lasing nung isang araw, buti na lang naalagaan sya ni Tito. I tried na dumalaw sa kanya kaso hindi parin nya ko pinagbubuksan ng pinto ng room nya. Galit parin talaga sya. Hindi ko alam kung hanggang kelan ko kayang tiisin yung pag-i-ignore nya sakin.
Nagpapakatatag ako pero minsan hindi ko maiwasang malungkot sobrang miss ko na kasi sya. Kelan kaya sya magiging handa na kausapin ako? Hanggang kaylan nya ko kayang tiisin? Hanggang kaylan ko kayang tiisin yung setup namin ngayon? Napakahirap! May boyfriend pa ba ako?
Paul's POV
Hindi ko alam kung pano babalik sa dati. Halos 1month na pero I still don't know what to do with my life now.
Ayoko pang makita si Paris, kapag nakikita ko sya naaalala ko lang lalo si Mom tsaka yung kasalanan nya sakin. Hindi ko kayang harapin sya na may galit pa.
Totoo naman yung sinabi ni Dad na hindi desisyon ni Paris na wag sabihin sakin yun, pero she's old enough to know what needs to be done, ang daming chances para sabihin sakin pero hindi nya ginawa, kapag naiisip ko yun mas lalo akong nahihirapan na kausapin sya.
Si Daddy nga hindi ko rin masyadong kinakausap, galit parin talaga ako sa ginawa nila.
Feeling ko ngayon mag-isa na lang ako, na wala ng nakakaintindi sakin. Si Paris, I still love her hindi naman nawala yun pero nasira nya kasi yung tiwala ko sa kanya, feeling ko kaya nyang itago sakin lahat ng mga importanteng bagay.
Alam ko naman na kaylangan ko na syang harapin, pero hindi pa ko handa. Ayoko pa syang harapin, I know it's selfish pero ewan ko ba, susundin ko yung puso ko ngayon, and it says na hindi ko pa kaya.
Alam ko na hindi ka masaya na nakikita na ganito ako Mom! Pero what can I do? Ang hirap simula ng mawala ka! Hindi pa ko handa Mom eh, bakit hindi mo ko hinanda? Bakit naglihim kayo sakin? Ngayon tuloy ang dami kong regrets, feeling ko ang dami kong napalampas na oras na makasama ka, sana hindi ko muna tinutukan yung businesses natin at nag focus lang ako sayo, inalagaan kita oras-oras.
Yung paglihim nyo sakin nagiwan ng maraming regrets. I still can't move on Mom, help me na maging okay na ko. Please, enlighten me! Gusto ko narin namang bumalik sa dati eh, kaso hindi ko alam kung pano magsisimula. Sinanay mo kasi ako na andyan ka lang na hindi mo ko iiwan, pero hind mo naman tinupad yung promise mo sakin and worst naglihim ka pa.
Tulungan mo na naman akong ipaintindi sakin lahat oh! Help me to accept everything that's happening right now. Tulungan mo kong tanggapin na wala ka na. Help me to move forward, hindi ko kasi alam kung pano ngayong wala ka na sa tabi ko. All my life I depended on you, nakakaya ko lahat kasi andyan ka, you're my source of strength. Sinanay mo ko na andyan ka lang sa tabi ko kaya ang hirap ng kalagayan ko ngayon.
Hindi ako nakapaghanda Mom kasi you chose not to make me ready, nilihim mo yung mga dapat kong malaman, at hindi ko matanggap yun hanggang ngayon. Nahihirapan na ako. Alam ko na malakas ako pero Mom ikaw yung lakas ko eh, ngayong wala ka na, pano na?