Start na naman ng pasukan, puspusan ang ensayo namin sa basketball. Hindi pwedeng hindi kami ang magiging champion ulit. Bilang captain, ayokong mapahiya. Hawak ng Fuentebella ang kasikatan pagdating sa basketball dahil kina kuya Red at kuya Blue na binansagang "The Legend" kaya gusto kong ipagpatuloy 'yun as family legacy.
"Orange, bilisan mo late na tayo sa praktis!" Asar na asar ako dito, isang linggo pa yan tulala walang ginawa kundi tumawang mag isa.
"Green, feeling ko nakita ko na ang "THE ONE KO!"
"Sino naman 'yan?"-Green.
"Si TANGERINE na adik ang buhok!"
"Eehh, adik karin naman pala ehh bakit ka magkakagusto sa isang adik? Ang dami-daming babae tapos papatos ka sa adik?"-sapak ni Green dito.
Nag mamadali ako sa paglakad, kasi pupunta muna ako sa locker nang pag liko ko ay may nakita akong isang babae na naka tawag pansin sa akin ang kanyang buhok na may weird na kulay. Kailan pa naging good combination ang kulay na Pink at Green? Tapos neon colors pa, ano ba siya sa tingin niya reflectors?
Dahil sa pagkakabanggit ko sa salitang reflectors ay naalala ko ang babae sa airport na may Orange na kulay ang buhok kaya natawa na lang ako. Bakit kaya nag lipana sa mundo ang maraming adik ngayon?
Nakalapit na ako sa may hanay ng mga locker nang makita kong pinagtatawanan ito. Hindi pa sila na kuntento ay binuhusan pa nila ito ng juice, halatang sinasadya. Mga tao nga naman, mahlilig mam-bully sa mga weak, sa'kin niyo gawin 'yan at ililibing ko kayo ng buhay.
Napa iling nalang ako at nag patuloy sa aking ginagawa. Paalis na ako pagkatapos kong makuha ang sadya sa locker nang makita ko na siyang nag lakad palayo habang umiiyak hindi alintana na basa na ang uniform. Nakasunod lang ako ng tanaw sa kanya ni hindi ko magawang maglakad palayo, sa puso't isip ko nakaramdam ako ng awa para dito. Hindi naman kasi porke't adik ang trip niya ay deserve niyang ma bully.
St. Lourdes sounds like a religious school but were are not. Actually dito, may free will basta according sa code and ethics ng school kaya hindi na ako nagtataka na tinggap ang mga taong tulad niyang trip ang buhok na stands out.
Sa di kalayuan ay nadulas na naman ito at sumadsad ang puwet sa sahig. Tawa ng tawa ang mga naka kita. Kahit ako natawa, hindi dahil lampa siya or what. Natawa ako kasi super malas niya today. Pero nang makita ko ang pagkakahulog ng kanyang eye glass at ang pag-uunahan ng kanyang mga luha ay naawa na naman ako. Are they laughing beacuse of her clumsiness? Or sa kanyang pagiging adik?
I saw how she compose herself and manage to stands up despite her situation at saka tumakbo palayo. Nakaramdam ako ng galit sa mga bullies niya at kating-kati na akong manapak.
Black, hindi ikaw 'yan.
Yeah, dahil sa babae'ng 'yun ay pansamantala kung nakalimutan na ako si Black, ako ang taong wala pakialam sa paligid. Isa yan sa mga ugali ko ang hindi makisaw-saw. Isa lang ang nasa isip ko ang mag basket ng bola.
***
Malalaki ang paaralan sa Manila gaya ng pinapasukan ko pero hindi rin pala pahuhili dito sa Cebu lalo na ang Lourdes.
"Okay ka lang ba Mae?"
"Tito, nakakahiya po ata dito."
"Dapat kalang talagang mahiya kasi adik ang dating mo." Tukso ni Kian na first year college na. Magka edad lang kami kaso panay drop out ko kaya na sayang ko ang isang taon na ngayon ay binabalikan ko.
"At least adik lang ang drama hindi adik kung umasta."
"Oh, siya tama na 'yan. Kian total may time ka pa ipasyal mo muna si Mae dito nang makabisado niya ang school. Mamaya din daanan mo si Mae baka maligaw siya pag-uwi."
"Aye, aye, captain!"
Nang maka baba ay umakbay sa akin si Kian. Wala siyang pakialam na pinag titinginan kami ng mga tao.
"Mae, nagka boyfriend ka na?"
"Tingin mo may magkaka gusto sa isang delinguint student lalo na kung adik?"
Tumawa siya at tumago-tango. "H'wag kang paligaw dito huh, dami pa naman gwapo."
"Ikaw ba nagka girlfriend na?"
"Nah, alam mo namang i tried to live the opposite of my father. Ayokong sabihin nilang magkamukha na nga kami pareho pa kaming tirador ng panty."
Tawa ako ng tawa sa sinabi niya. Maraming ang nagsasaabing strikto daw siya, pero aura lang niya yun tulad ni tito Tim, pero if makilala mo siya from the inside ay kalog din siya. Since me and Blade fades away ay tanging si Kian nalang ang friends ko at ka chat pero minsan we never talk like this.
"Celebrity ka ba dito? Bakit lahat ata sila nakating sa'yo?"
"Ako celebrity? Hindi ahh, for the first time in the history kasi ikaw palang ang adik na nakapasok dito. Ikaw ang celibrity."
Kinurot ko siya sa tagiliran at tawa siya ng tawa at ibinalik ang braso sa pagkaka-akbay sa akin. "Hayaan mo silang isipin na mag bf/gf tayo!"
"Ano na naman 'yang pumasok sa matalino mong utak at biglang kinalawang?"
"Nakakahawa kasi ang ka adikan mo. Ang ganda ng mukha mo ginawa mong katawa-tawa. sure ka ba talagang hindi ka tumitira kahit tawas?"
"Walang basagan ng trip!"
"Mom said, ayaw mong mainlove, bakit?"
"Dahil ayokong masaktan."
"Kahit naman hindi ka mag mahal masasaktan at masasaktan ka parin. Tao lang tayo normal lang ang masaktan tayo. Sabi ng nila diba, NO PAIN NO GAIN."
"Alam mo feeling ko ikaw talaga si tito Tim."
"I hate that. I love dad with all my heart pero ang sabihin ako ang daddy ko? Grrrrr... Gusto ko maging ako lang isang Kian na si Kian lang."
"Magkamukha kasi kayo. Parehong gwapo at macho."
"'Yan, ang gusto sayo eh, alam mo kung paano ako purihin, tara libre kita."
Nilibot ako ni Kian sa academy. He acted as my tour guide. Kahit saan kami dadaan napapataas ang kilay ng iba tuwing nakikita kami. Dumaan din kami sa office para kunin ang time schedule ko. "Kaya mo na ba from here?"
"Hindi, pero kakayanin ko."
"Good. Bye MoeMay, see you mamaya."
Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Inaataki kasi ako ng hiya at nerbyos. Kapag ganito ang feeling lumalabas ang pagiging clumsy ko. Ewan ko kung nasaan na akong banda, basta pagliko ko ay isang bola ang parang sinadyang pinatamaan ako.
"Arrrayyy!"
Ang sakit ng pagkakauntog ng bola sa ulo ko, at dahil sa na out of balance ako ay napatumba ako at kamuntikan ko ng halikan ang semento. Ang sakit-sakit ng ulo ko at pansamantala akong nakakakita ng universe. Naiyak ako sa sakit. Hindi pa nakuntento sila na kontento ay may nag buhos ng juice sa akin kaya ang uniform ko basang-basa. May bully pala dito, bakita hindi nag sabi si Kian?
"Whahahaha. Feeling kasi maganda!"
"Anong pinakain kay Kian sungit at kaakbay pa siya?"
"Siguro 'yang buhok n'yang kulay adik!"
Naiyak ako sa hiya, maldita ako pag dating sa tatay ko, pero mas maldita ako sa mga tampalasan. Ilalabas ko na sana ang pangil ko nang maalala ko si tito Tim, ayokong isipin niyang aside sa drop out ay basagulera din ako.
Kahit masakit ang ulo at puwetan ko ay sinikap kong makatayo. At naglakad palayo. Dinadaan ko nalang sa iyak ang kahihiyang natanggap ko at frustration na hindi ko kayang bumawi. Never akong nagpapautang ngayon lang. ipinagdadasal ko lang na sana ay huwag nilang ubosin ang pasensya ko bilang tao at baka pakainin ko sila ng bomba.
Pero dahil nasa ibang mundo ang utak ko ay hindi ko nakita ang nilalakaran ko at nadulas ulit ako at bumagsak. Mas napaiyak ako sa sakit. Puwet, kutang-kuta kana sa sakit.
"Hahaha, ay tanga!"
Pinag tatawanan ako ng mga estudyante, bago pa ako maka pag transformed into something evil ay kinalimutan ko muna sila. Ang salbahe naman ng mga tao dito!
Hinampas ko ang lupa sa galit. Ilang sandali ay pinulot ko ang eye glass kong nahulog. Isang malalim na hugot ang pinakawalan ko. Nang makapag ipon ako ng lakas ay saka ako tumayo at tumakbo palayo.
Nang makalayo sa mga bully ay piniga ko ang tumutulong juice sa palda ko buti nakapag suot ako ng sando sa ilalim kaya hindi bumakat ang aking bra sa suot. Inayos ko ang sarili ko at saka naglalakad ako sa hallway na sinisilip ang bag, hinahanap ko ang cellphone ko para tawagan si Kian pero hindi ko ito mahanap mahanap.
Alam kong dala ko yun eh, nasan-- *Blogszzz...*
"WHAT THE HELL!"
"Aray!" Napasigaw ako sa sakit ng pagkakauntog ng ulo ko sa kaharap ko.
"Adik! Kaba? Apat na nga yang mata mo ay hindi mo pa makita ang dinadaanan mo! Sa susunod, gamitin mo ang mata sa daan, hindi sa kung saan-saan!"
Teka, his looks sound familiar. Sino nga ba ito. Tama! Si Orange!
"Staring is rude!"
"Orange? Ikaw 'yan? Ako toh, remember me? Si Tangerine?"
"Orange? Ako? Tangeriene? Ikaw?"
Huh? Anong problema niya? Bakit ganyan siya magsalita? Asan na ang magandang ngiti at biloy niya? Bakit ang suplado niya?
"Sagutin mo ako!"
"Sagutin? Bakit, nanliligaw ka ba?"
"That's not what I meant."
"That's how I assume it."
"Forget it. Forget it. NEXT TIME," sipat niya sa kabuohan ko, "TRY TO WALK WITH CAUTION NANG HINDI KA PALAGING NA AAKSIDENTE O MAKA AKSIDENTE."
Ba't siya naninigaw? Anong problema niya?
"LOOK, I DON'T KNOW YOU. AT HINDI AKO SI ORANGE!"
"Kailangan ba talagang magalit ka? Kung hindi ikaw 'di hindi! Huwag mo akong sigawan, adik lang ako pero hindi ako bingi! Ki gwapo mong lalaki pero pag galit ka lumalaki ang butas ng ilong mo nahihigop! Hindi ako kulangot! Bwesit!