Lorice's POV
Nang makarating ako sa office ay may dalawang invitation akong nakita. One from my mom and one from my dad.
Anong kalokohan na naman kaya ang gagawin nila?
Umupo na lang ako sa swivel chair at inalala yung nangyari kay Lorice. Even if I feel a little irritation from her, I think she's a nice person.
And what happened yesterday is unjust.
Hindi pa siya dumarating hanggang ngayon. Naghintay ako ng ipang minuto dahil kailangan ko rin siya. Bukas na ang flight ko. I have to stay in Bangkok for days.
It is for the contract signing between our company, another entertainment company and one network channel. At habang naroon si Fudge sa bahay, kailangang may magbantay sa kanya.
Ilang minuto pa akong naghintay pero imbis na si Lorice ang makita ko, she's the one that I saw.
"Ford," she's smiling.
"What are you doing here?"
Lumapit siya sa akin ng nakangiti, "I just want to see you. And you know, to accept your offer."
What offer?
"Ford," hinawakan niya ang kamay ko. "I know it's a mistake, na hindi ko tinanggap ang alok mong pagpapakasal. But now, I'm back. Let's start again, together."
Bakit niya ito sinasabi ngayon?
She left me alone before. And now she's back, at ito lang ang sasabihin niya? Hindi ba niya alam kung gaano kasakit ang ginawa niya sa akin dati?
It's too easy for her to say 'Let's start again together'. At nang marinig ko ang sinabi niyang iyon, parang bigla akong sumaya. Because I still love her even if she did it to me.
But it still hurts. Nangingibabaw ang sakit na nararamdaman ko kaysa sa pagmamahal.
"Tracy," tinanggal ko ang pagkakahawak ng kanyang kamay sa kamay ko. "I'm sorry but... I already moved on. I already started my life again, with... her."
Tiningnan niya ako. Nagtaka siya kung sino ang tinutukoy ko. Ako rin naman. I don't even know if where did I get that 'her' but... I think its effective.
"Sino siya?" tanong niya sa akin.
Sino nga ba?
"Tell me, Ford."
Nag isip ako. Kung sinong babae ang pwede kong sabihin. Until I remember Lorice. Wala sa sariling napangiti ako.
Such a brilliant mind Fordan.
"You... don't need to know." tsaka ako umalis sa harapan niya.
Nakangiti pa rin ako hanggang sa lumabas ako ng opisina. It's just... I realized that I am lucky to have that P. A.
Nang makauwi na ako sa unit ay tatawagan ko na sana si Lorice. But I didn't get her phone number. Wala rin iyon sa bio data niya.
Sigurado naman akong pupunta yon dito kaya maghihintay na lang ako.
Habang naghihintay ako, nakaisip ako ng bagong ipapagawa sa kanya. And I'm sure na tatanggapin niya ito.
Maya maya pa ay nakita ko siyang naglakad at huminto. Nakatayo siya sa harapan ko. But, her determined aura has changed into sad one. And I know why.
"Sorry po, sir. Nahuli po ako ng dating." sabay yuko.
"That's okay."
Lorice's POV
NAGULAT ako nang sinabi iyon ni sir kaya napatingin ako sa kanya. Talaga? Hindi siya nagalit ngayon kahit tinanghali na ako ng dating?
Naghanap pa kasi ako ng malilipatan pero wala akong makita. At ngayong nasa trabaho ako, hindi ko dapat dalhin ang sariling problema ko kaya umayos ako sa pagkakatayo.
Teka nga, ano naman kaya ang nangyari?
"Lorice?"
"Yes, sir?"
"I have a favor. And I know you're the one that can help me."
Favor?
Tiningnan ko siya. Hindi siya nakasimangot. And that was the first time na makita ko siyang ganito. Mas naging gwapo pa siya.
"Be my girl."
Ano?!
Be.... my..... girl?
"You'll be my P. A. when we're surrounded by fans, but you will be my girlfriend in front of my parents."
Ano? Di ko ma gets. "P-pero, sir..."
"But what?"
"Parang ang hirap naman yatang gawin iyon."
Ngumiti lang siya. "You just have to act like you're my girlfriend if my parents are there and when we are invited on their parties. Just like what you did last time."
Ganon?
"But when we are in the company, you're my personal assistant."
Parang... mahirap talaga. Hindi ko masyadong ma gets e. Kasi naman, naghahalo sa isipan ko ang problema ko at itong sinasabi ni sir Ford.
"H-hindi ko po siguro kakayanin--"
"I'll pay you triple, I'll pay your debts, and I'll let you stay here in my unit."
Ano?! Triple ang sahod, patitirahin niya ako sa unit niya at babayaran niya ang mga utang ko-- sandali lang... Utang? Paano niya nalaman na may utang ako?
"Sir, paano niyo nalaman na may utang ako?" ayan, parang sinabi ko na rin sa kanya na may utang talaga ako. Mas nalaman niyang may utang ako. Ang galing mo Lorice.
"I just heard it from you. You keep on talking about youre debts the last time you were drunk." he said.
Nalasing ako? Ano ba yan. Nakita ni Sir kung ano ako kapag lasing. He even heard what I keep on telling when I'm drunk.
"B-bakit naman dito ako titira?" Wow naman. Natanong ko pa yon? Ni wala nga akong maupahang bahay.
"Para hindi nila mahalata....na nagpapanggap lang tayo," saka sinuklay ang buhok niya. Shet! Ang gwapo!
"Pero second opition lang yon. The reason why I want you to stay here is that... I want you near me. Para madali kitang mautusan."
Para madali kitang mautusan.
Ayy, akala ko naman kung ano na.
"Pero, kailan po ako magsisimula?" tanong ko.
"Now."