"Sabi ko naman kasi sa'yo. Hindi mo na ako kailangang ihatid pa hanggang doon sa club." Makailang ulit ko na itong sinasabi dito sa housemate ko but he kept on ignoring me. I could hear him muttering under his breath habang nagkakandahaba ang leeg sa kakahanap ng parking spot. Kanina pa kami-paikot-ikot sa ilang streets for parking.
"Kung ibinaba mo kasi ako sa Petron kanina, hindi ka na sana ngayon namumroblema. At nakarating na sana ako." Hindi ko napigilang idagdag. That statement earned me a glare.
"Really? Nakarating ka na doon?" His tone is full of sarcasm. "Eh hindi mo nga alam ang eksaktong pangalan ng club."
Nasayang ang eyeroll ko sa sinabi niyang iyon dahil hindi niya naman nakita. Sakto kasing nakakita siya ng masisingitang spot and he is easing the car into it at nandoon ang atensyon niya.
Oliver has a point about me not knowing where Osiris is but I didn't tell him that of course. Nasa mood ako to be contrary dahil naiinis ako na hindi niya ako hinayaang mag-commute. I accepted his offer na ihatid ako pero hanggang sa Petron lang sana. And from there, I planned to commute. Maliban pa sa ayaw ko na sana siyang abalahin pa, to be honest, I don't want to be seen with him. Hirap na nga akong mag-come up ng cover story na ibibigay kay Jake if he asked about the male voice who told him I was coming. What will I say about going to Osiris with Oliver San Martin in tow?
Pero nasira ang mga plano ko dahil nang sabihin kong mag-co-commute na lang ako from Petron, pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa and growled out a stubborn, "In that? Not bloody likely." At pinaharurot na niya ang sasakyan padiretso dito sa university area.
Nang maayos nang maipark ni Oliver ang sasakyan, bumaling siya sa akin at inabot ang lock ng seatbelt ko. Hindi ko maiwasang mapadikit ng todo sa sandalan ng kinauupuan ko sa gulat. Pigil na pigil ang paghinga ko sa sobrang lapit na naman ng mukha niya sa akin. If I breath normally, paniguradong manunuot na naman sa akin ang lalaking-lalaking amoy nitong housemate ko. It took a lot of concentration on my part not to get distracted inside his car with his scent all over me. Near to torture na ito halos. At parang nanadya pa ito na ang tagal niyang bumalik sa ayos ng pagkaka-upo.
"Hey. Are you alright? Ang tense natin, ah," kunwa ay nag-aalala niyang tanong sa akin. Pero obvious naman sa ngisi niya na aware siya sa predicament ko. The obnoxious jerk.
Sinamaan ko siya ng tingin pero tumawa lang ito. "Apektado ka na naman ng kamandag ko, noh? Sige na, halik na." Sabay mahina nitong tapik ng daliri sa pisngi nitong nakaharap sa akin.
"Alam ba ng mga fans mong saksakan nang kapal ang mukha mo?," asik ko sa kanya na lalo lang ikinalakas ng kanyang tawa.
"Kunyari pa 'to eh halik na halik naman. Huwag ka nang magpigil. Sunggaban mo na ako. Nahiya ka --"
At kinabig ko nga ang ulo niya para gawaran siya ng isang mabilis na halik sa pisngi bago siya binitawan naman agad. Tama naman kasi ito. Halik na halik naman talaga ako. Kanina pa. Since inabot niya ang seatbelt ko para isuot sa akin. Kahit na anong saway ko sa sarili ko earlier not to fall for his cheap pa-gentleman tricks I still felt weird. Kamandag, indeed.
Nang mag-angat ako ng tingin, nakangiting nakatunghay siya sa akin. At doon ko napansing may lipstick mark ang pisngi niya. Nahihiya kong inabot ng aking kamay ang mukha niya para burahin iyon. Hindi naman siya gumalaw ang just waited for me to finish cleaning the evidence ng aking kapangasahan sa kanya. Bago ko pa man tuluyang mabawi ang kamay ko, inabot niya iyon at ginawaran ng mabilis na halik sa gitna ng aking palad while simultaneously unlocking my seatbelt. I felt that kiss through my every nerve. Hindi pa man ako nakakarating sa club, parang nalalango na ako. Kay Oliver.
"Let's get you to Osiris. The sooner you're there, the sooner you'll go back home." At mabilis na siyang umibis ng sasakyan.
In just a blink, nasa passenger's side ko na siya at binubuksan ang pinto para sa akin. Nagkumahog naman akong muling isuot ang strappy heeled sandals ko na pansamantala kong hinubad kanina habang bumibiyahe kami to make myself comfortable. Ilang minuto akong pinanood ni Oliver sa struggle ko bago niya inabot ang mga sandals at tinulungan na akong i-hook and mga strap.
"Thanks," relieved kong pasasalamat.
"Anytime," magiliw niya namang tugon bago ako inalalayang bumaba ng sasakyan. I leaned on him while getting my balance, standing on two inches of heels.
Pagkatapos i-lock ang Land Rover na dala, he glanced at my shoes again at napakunot-noo. "I'm very sorry na ito na ang pinakamalapit na parking na nakuha ko. Are you going to be okay walking a block with that?"
Napangiti ako sa pag-alala sa tono niya. "Ano ka ba? Babae ako. Sisiw lang 'to."
"If you say so," may pagdududa pa din sa tono niya but stopped making a fuss.
Oliver held my hand and we walked side by side, him at the 'danger side' of the road. I gained two inches in height and yet thanks to my heels pero he is still towering over me. I'm still short seven inches to his 6'1". Dahil dito, natatabunan niya ako mula sa mga mapanuring tingin ng mga nakakasalubong o nakakasabay naming maglakad.
On our side of the street, nakahilera ang mga puno and their shadows fall on me. Sa kabilang side naman is a line of streetlights. The other side is flooded with light kaya mula sa vantage point ko, kitang-kita ko ang mga mukha nila while they can't see mine. They can only see Oliver walking hand in hand with someone without recognizing that it is me.
When we started walking, Oliver's aura changed. He became colder, arrogant, and aloof. Kaya nga siguro kahit ang lapad ng side namin, the rest of the people are walking sa kabilang side. I glanced at him and tried to see him through the eyes of the people we meet. Through my eyes noong hindi pa kami magkasama sa iisang bahay. And I am reminded again, Oliver San Martin is one of SJU's untouchable gods. And I'm currently holding hands with him. Life really takes unexpected turns.
Nararamdaman niya siguro ang mga titig ko sa kanya kaya nilingon niya ako. "What?"
Umiling lang ako at nagbawi ng tingin. Gusto ko din sanang bawiin pati ang kamay ko pero ang higpit ng pagkakahawak niya na ayaw kong mag-eskandalo sa gitna ng daan at makipaghilahan sa kanya. "Malayo pa ba tayo?," tanong ko na lang.
"Malapit na rin naman. Pagkaliko natin sa kanto, ilang metrong lakad na lang. I'll get you to one of the limited access entrances of the club. Para hindi ka na pumila at baka maabutan ka pa ng cut-off quota at tuluyang hindi makapasok. This is one of the reasons why I insisted on coming with you."
"May quota?," naguguluhan kong ulit. It's a club. Isn't it their business to bring everyone inside?
"Clubs like Osiris has a bouncer that makes sure na halos magkapareho ang dami ng lalaki at babae sa loob."
That didn't explain anything. "Huh?"
"Osiris has a dance floor sa rooftop and it would suck to have another guy slither his butt to mine. Na siyang mangyayari kung mas maraming lalaki kesa sa babae and vice versa. Besides, napaparami ang pamimili ng inom ng mga lalaki kung may mga babae."
Umarko ang kilay ko sa narinig. "At talagang alam na alam mo, noh?" I know I don't have any right to judge but I'm totally judging. And mildly irritated.
He grinned bago kumibit-balikat. "I never said I was a saint, love." Umismid na lang ako at napiling manahimik.
Pagkaliko nga namin ng kanto, after a meter or so, I found ourselves in front of a steel door. Oliver rapped something like a code on it at pagkatapos ay bumukas iyon mula sa loob. Iniluwa ang isang lalaking kasingtangkad ni Oliver pero mas malaki ang katawan. Pero he looks young to be what I imagine as a bouncer. Parang matanda lang ito ng ilang taon sa amin. Parang new graduate nga lang siguro.
"San Martin! Buhay ka pa pala. Aba'y bali-balitang pumasok ka na daw ng kumbento ah. Tagal mong hindi nagawi dito," nanunukso nitong bati sa kasama ko.
"Na-kick-out ako," nakangising tugon ni Oliver.
"And now, you're crawling back here," natatawa naman nitong sabi.
Doon lang din niya ako napansin. Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa at sa kamay kong hawak-hawak pa rin ni Oliver. Nangangati na akong hablutin ang kamay ko because the new guy's smile is turning weird.
"Hindi mo ba ipapakilala sa akin 'yang kasama mo?"
Mabini akong hinigit ni Oliver papalapit sa kanya at nagpatianod naman ako. "Orpheus, si Sabrina. Sab, si Orpheus, isa sa mga may-ari ng shithole na 'to. If you need anything from here, he'll give it to you."
Napangisi si Orpheus. "I will?"
"Yes, you will."
Lalong lumapad ang pagkakangisi nito. "As long as it's on you."
"Sure. Just put it on my tab," bale-walang wika naman ni Oliver.
Tumawa ng malakas ang lalaki. "You and I," sabay turo niya sa akin at pagkatapos sa sarili niya," are going to become bestfriends."
"Feo, no drugs in her or I'll destroy you and your brothers."
Nagulat ako sa sinabi ni Oliver na nanlalaki ang matang nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Nakita ko ding nandilim ang mukha ni Orpheus sa narinig. "Osiris is clean, Oliver. Alam mo 'yan."
Tinitigan muna siya ng ilang minuto ng housemate ko bago tumango in agreement. Tila nakahinga naman ng maluwag ang may-ari ng Osiris dahil nanumbalik ang masigla nitong ngiti.
"What are we standing around here for? Pasok, pasok, pasok."
Giniya naman ako ni Oliver papasok at narinig ko ang steel door na sumara.
"The guys are at the usual spot," pagbibigay-alam ni Orpheus.
Umiling naman ang kasama ko. "Maybe later. Ihahatid ko lang 'to sa mga kasama niya." Tukoy sa akin ni Oliver.
Binalingan naman ako ng may-ari. "Meeting a group here?"
Tumango naman ako. "Rachel?" I assumed kilala niya ang blocmate ko. If may-ari nga siya nitong club na 'to, he can't be not aware of who Rachel is, sa pagiging party girl noon hindi na ako magugulat kung katulad ni Oliver ay may running tab din 'yon dito.
Hindi nga ako nagkamali kasi lumiwanag lalo ang mukha ni Orpheus. "Oh yes. Nasa third level. Isang barangay ang dinala," natatawa pa nitong komento. "You know the way?," pagkukumpirma niya habang nakatingin sa katabi ko.
"Yes. Ako na ang bahala sa kanya."
At tinahak na namin ni Oliver ang madilim na hallway habang hila-hila niya ako. Nang lumingon ako expecting Orpheus to be following us, wala siya sa likuran ko. I just assumed na may ibang daan siyang ginamit kaya hindi na siya sumabay sa amin.
Iniluwa kami ng hallway na iyon into a world that is so out of my breath of experience that I can't help but gape at what I am seeing. The darkness of the room is interrupted by the many blinking and dancing lights na siyang nagsisilbing ilaw ng lahat para makita ang pupuntahan. Ngayon ay nagpapasalamat na ako na sinamahan ako ni Oliver. I could have never navigated through this labyrinth on my own.
Nasa bewang ko ang isang braso ni Oliver kaya madali na sa akin ang pumihit paharap sa kanya at tumingala. I looked in his eyes and with all sincerity, I said, "Thank you for coming with me."
Natatawang kinabig niya ako payakap sa kanya sabay hinagod ang likod ko. "This is just a club, love. Not the underworld."
Well, it felt like the underworld to me.
Nagdadalawang-isip na ako kung tutuloy pa ba ako o sumama na lang kay Oliver pauwi. But the decision was taken out of my hands when he gently pushed me forward to the direction of where I should go. Asang-asa ako sa kanya na I am unaware sa mga dinaanan namin at inakyat. If my life depended on tracing my path back, I will be dead in under a second dahil wala akong ka-clue-clue.
"And here we are." Napaangat ako ng tingin sa narinig. From where Oliver and I are standing, I could see Rachel and Trisha on top of a table, with colorful drinks in hand, at hindi magkandaugaga sa paghalakhak.
I attempted to take a step towards them pero I suddenly found myself na nahila papasok sa isang kuwarto, Oliver kicking the door close.
"W-what --"
"Before I give you to them for the rest of the night, one last kiss for the road, Rodriguez," he interrupted and I suddenly found myself pushed against the wall, his mouth coming down on mine hot and heavy.
Me being me, I accepted Oliver's ardor and reciprocated. Unconsciously, I slid my arms around his neck, opened my mouth, and slid my tongue against his. As usual, we burned up in seconds, my tinder to his fire.
From my mouth, he licked a trail towards my throat. His hands slid underneath my blouse and expertcly unclasped the front of my bra. The same bra na sinuot niya sa akin bago kami umalis ng bahay. When my twin globes were free, both of his hands covered them, palming my pebbled nipples. I can't help but moan into his ear in response and licked the tip of it.
Nasa ganoon kaming posisyon ng biglang marahas na bumukas ang pinto at pumasok ang isang lalaking vaguely familiar to me.
"Oli! Sabi ni Pio -- What the fuck!"
Oliver growled into my throat while his body automatically covered mine. One of his hands gently went over my face to cover me.
"Get the fuck out!," hiyaw ni Oliver.
"Man, you shouldn't be doing that here. Tadtad ng camera dito. Gusto mong magka-Hayden Kho?" Naibaon ko ang mukha ko sa dibdib ni Oliver sa narinig.
"I said out, Dmitri!"
"Alright! Alright! See you around Sab honey." At malutong ang tawa nito bago sinara ang pinto. Napa-angil ako. Now I know why the guy looks familiar Teammate ni Oliver and lalaki at isa siya sa mga taong dinala ni Cedric sa mountain resort. He witnessed how Cedric called me all those endearments at ngayon ay namukhaan niya ako. Oh lord. Lupa lamunin mo ako.
"Cedric. I'm going to kill him. He's encouraging other men to lay claim on what's fucking mine." There is a dangerous edge to Oliver's voice na napahigpit ang kapit ko sa leeg niya at mas lalo kong isiniksik ang aking mukha sa dibdib niya.
Cameras. "Cameras, Oliver," nahihintakutan akong napatingala sa kanya.
Napabuntong-hininga naman siya at mabining hinagod ang ulo ko. "Don't worry. I'll deal with it."
He stared at me chagrined nang muling bumalik na sa normal ang pagtibok ng aming mga puso. "I should really have to learn some self-control around you, baby. You're potent."
Muling nag-dive ang kamay niya sa ilalim ng damit ko but this time, inayos niyang muli ang pagkakasuot ng bra ko. Maingat din niyang isinuklay ang mga daliri sa mahaba kong buhok, 'fixing' my hair.
"You look decent now," malamlam ang mga mata at nakangiti niyang wika sa akin. "When you're done, call me at sabay tayong uuwi."
Umiling ako. "Makikituloy na lang ako kay Rachel."
"Rachel is drunk already. Wala siya sa kundisyon para mag-drive. Call me."
"Wala akong number mo," nahihiya kong sagot.
I could feel him stare at me and I heard him sigh again. "We really did go about all of this wrong, didn't we, Sab? I know every secret to your body and we haven't even exchanged numbers yet. Give me your phone."
May mga tinipa siya sa cellphone ko and after a minute, pareho na naming narinig ang ringtone niya. Pinatay niya ang phone niya at tumipa na naman ulit sa phone ko bago iyon binalik sa akin.
"I saved my number there. Call me later." At nauna na siyang lumabas ng kuwarto.
I looked at my phone and there's a new contact saved on it. And above the numbers is a word in capital letters na nagpasikdo sa puso ko.
YOURS.
====================
Guys! Pauna ko na. I'm very sorry if this feels like a very, very, very rough draft. Kasi, it is. I'm racing against time to finish this. Mamayang madaling araw magsisimula na ang trip namin for my sister's birthday pero gusto ko mag-iwan ng isang chapter sa inyo just like what I said I will try to do.
This chapter is as in walang edit na nangyari. Raw na raw. Fresh na fresh. At virgin na virgin. So, sorry if this is not at par sa usual ko na mga ginagawa. I'm definitely editing this bago ako magsimula ng next chapter. But the revisions I will be doing pagbalik ko is not major. Ito naman talaga ang dapat na mga nangyari. Ipo-polish ko lang ang mga descriptions, dialogues and all. Pagbalik ko.
Sana mahintay niyo pa ako.
Hanggang sa muli.